...

My Grandmother

© Victoria L. Payne

In my Rose Garden of memories
I see you standing there
An angel in disguise
Who taught me how to care
I long to hear your voice
for real not in my dreams
I am missing you so much these days
how empty my world seems
People say time heals all wounds
that someday the pain will subside
But Grandma I can tell you
I think they must have lied
The emptiness I am feeling now
is strong and I am weak
These days go by without you
so dreary and so bleak
In my Rose Garden of memories
I know you'll always be
for though you're gone
from this mortal world
In my heart you'll always be

Γιαγιά μου... ελπίζω να προλάβω να έρθω σπίτι πριν μου φύγεις. Θέλω να σε δω μία τελευταία φορά.

Account on 2012

Λοιπόν, μια χρονιά κοντεύει να τελειώσει και καθότι είμαι γουρούνα και αδικαιολογήτως ανενεργή blogger, είπα να κάνω μία ανάρτηση (μάλλον τελευταία από το πενιχρό σε αναρτήσεις 2012) για τον απολογισμό μίας χρονιάς.

Στο μεγάλο μέρος της, στους έξη-εφτά πρώτους μήνες της, ήταν pretty much άκαρπη. Πανελλήνιες. Διάβασμα. Άγχος. Πανελλήνιες. Και ούτω κάθε εξής. Μεγάλη στιγμή στη ζωή του κάθε ανθρώπου προφανώς οι Πανελλήνιες αλλά ήταν μία περίοδος τόσης ξηρασίας που δεν έχω να πω κάτι.

Μετά είχαμε ένα συμπαθητικό και κάπως εκρηκτικό καλοκαίρι, με εξελίξεις πάνω στη ζωή μου, εξελίξεις που με έκαναν να σκεφτώ διάφορα πράγματα πάνω στη ζωή, στις ανθρώπινες σχέσεις και πώς μπορεί να στα φέρει η τύχη. Και τότε επίσης, έμαθα πως πέρασα στην πρώτη σχολή που είχα δηλώσει στο μηχανογραφικό *let’s rejoice*

And then, university came. Δεν ξέρω τι να πω. Έχασα μία ακόμη φορά μία κολλητή, πρέπει να φτάνουμε στις 3 φορές που χάνω καλύτερο/η φίλο/η, αλλά ντάξει, θα ζήσω και ας είμαι απαίσιος σκατοχαρακτήρας^_^

Γνώρισα πολλά άτομα στη σχολή και έμαθα να σκέφτομαι διαφορετικά και αν είναι ένας λόγος για τον οποίο χαίρομαι για ότι συνέβη είναι που γνώρισα τη Ρίκα. Η Ρίκα είναι ένα εκπληκτικό άτομο που είναι πάνω κάτω σαν και εμένα και τα πάω πάρα πολύ καλά μαζί της και χαίρομαι που είμαστε φίλες… Ελπίζω να νιώθει και αυτή το ίδιο, αλλά δε θα εκπλαγώ αν τα πράγματα πάρουν άλλη τροπή, η ανθρώπινη φύση με έχει απογοητεύσει παντελώς.

Στενοχωριέμαι που φέτος έχω τόσες λίγες Χριστουγεννιάτικες Κάρτες να γράψω…I mean they’ll be like 3… Φυσικά θα ήθελα να στείλω σε κάποια άτομα αλλά αμφιβάλλω αν θα προλάβω, δυστυχώς :S «Έχασα» πολλούς ανθρώπους φέτος και βρήκα έναν και αναμένεται αναπόφευκτα δυστυχώς να χάσω εξ’ ολοκλήρου και ένα άλλο πολύ σημαντικό άτομο σύντομα.

Ώρες-ώρες απορώ πώς γίνεται να πέφτουν όλα τα άτυχα θέματα μαζί.. Whatevs. Αν μπορούσα να ζητήσω κάτι από τον Άγιο Βασίλη θα ήταν να μην είναι και το 2013 τόσο σκατοχρονιά…I wish… I wish…

Συμπέρασμα της χρονιάς; We hold too much power over each other. So be kind to those around you.