Ήταν ένα πολύ όμορφο τετραήμερο στην πόλη που αναμένεται να με φιλοξενήσει τα επόμενα 4-5 χρόνια-αν περάσω.
Πέρασα πάρα πολύ όμορφα.
Ήταν υπέροχα.
Μπήκα σε ένα σπίτι στολισμένο με δέντρο και λαμπάκια και κοιμόμουν στο ίδιο δωμάτιο με ένα πρόσωπο που αγαπώ. Και μάλιστα ένα βράδυ ήρθε και το πιο σούπερ τέλειο (και σέξι) σκυλί του κόσμου, η Ντόλι, να μας κάνει παρέα.
Και γνώρισα εκπληκτικά άτομα.
Πρώτα ήρθε ο Σαράντης. Οκέι, ίσως μερικές φορές να είναι stubborn και να παρεξηγεί κάποια πράγματα. Ίσως μου θυμίζει αυτό που έλεγε η Λούνα για την Ερμιόνη, πως η δεύτερη είναι στενόμυαλη. Ωστόσο δεν παύω να το θεωρώ φίλο.
Μετά γνώρισα τον Τάσο. Μου φάνηκε πολύ καλό παιδί και μου θύμισε τον εαυτό μου, έτσι που έμενε εκτός συζητήσεων που και που. Τον συμπάθησα πάρα πολύ, και ξέρει και μπιρίμπα xD Είμαι σίγουρη πως θα κάνουμε πολύ παρέα όταν θα πάω πάνω και πολύ χάρηκα όταν μου είπε πως με συμπάθησε :D
Μετά ήρθε ο Μιχάλης. Ήθελα τόσο πολύ να γνωρίσω αυτό το άτομο από κοντά. Το είπα και στην Κωνσταντίνα. Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο (ξέρω ‘γω 2 χρόνια παρέα ή οτιδήποτε άλλο) έχω δεθεί πάρα πολύ μαζί του (χωρίς απαραίτητα να ισχύει και το αντίστροφο) και ήθελα να τον γνωρίσω. Μου έχει μείνει η αίσθηση πως δεν τον ‘χόρτασα’ που λέμε, δεν τον είδα αρκετά. Ούτε καν φωτογραφία μαζί δε βγάλαμε :/
Και οκ, η Κωνσταντίνα είναι απλά η Κωνσταντίνα. Πέρασα υπέροχα μαζί της. γελάσαμε, βγάλαμε άκυρες φωτογραφίες, γελάσαμε, μιλήσαμε για χαρακτήρες, για βιβλία, για parodies, για τα πάντα. Και ξέρω πως είναι κολλητή μου και πως θα περάσουμε τέλεια όταν θα συγκατοικήσουμε :D
Και ξέρω πως πέρασα καλά γιατί ένιωθα μοναχικά. Γιατί όταν βγήκαμε από τη Θεσσαλονίκη ήμουν έτοιμη να αφήσω τα δάκρυά μου να κυλίσουν, όπως κυλούσαν οι σταγόνες του πάγου που έλιωνε στο παράθυρο του λεωφορείου. Γιατί ένιωσα ένα σφίξιμο όταν, αφού αγκάλιασα την Κωνσταντίνα για πολύ ώρα και ανέβηκα πάνω, μια συνεπιβάτης μου είπε: «Δε μπορείς να αφήσεις τη φίλη σου ε;». Γιατί ένιωθα πολύ μόνη όταν γύρισα. Γιατί παρότι έχω και εδώ άτομα που αγαπώ, ξέρω πως δεν είναι το ίδιο. Γιατί πέρασα όμορφα. Ήταν τέσσερις μέρες χωρίς σκοτούρες, γεμάτες γέλιο. Γέλιο και φίλους.
Τους αγαπώ. Και θα περάσω εκεί μόνο και μόνο για να γελάω τις περισσότερες μέρες του χρόνου.
Καλή Χρονιά να έχουμε, με υγεία και ευτυχία και να πραγματοποιηθούν όλα μας τα όνειρα και όλες μας οι ευχές.
