I hope that in this year to come, you make mistakes.Because if you are making mistakes, then you are making new things,
trying new things, learning, living, pushing yourself, changing
yourself, changing your world. You're doing things you've never done
before, and more importantly, you're Doing Something.So that's my wish for you, and all of us, and my wish for myself. Make New Mistakes. Make glorious,
amazing mistakes. Make mistakes nobody's ever made before. Don't
freeze, don't stop, don't worry that it isn't good enough, or it isn't
perfect, whatever it is: art, or love, or work or family or life.Whatever it is you're scared of doing, Do it.
Αχ Neil, με οδηγείς να σε αγαπώ όλο και πιο πολύ, you know that?
Make your mistakes, next year and forever.
~Neil Gaiman on December the 31st, 2011
Αχ Neil, με οδηγείς να σε αγαπώ όλο και πιο πολύ, you know that?
Πιστεύω πως αυτό το κείμενο συνδυάζεται πολύ εύκολα με τον επίσης αγαπημένο μου Λέο Μπουσκάλια, που μας λέει πως ό,τι αξίζει πιο πολύ στη ζωή είναι να ρισκάρουμε.
Να λέμε ένα "βρε δεν πάει στο διάολο;" και να δίνουμε μία ευκαιρία στο κάθε τι. Να βλέπουμε νέα πράγματα, νέους ανθρώπους, νέες εμπειρίες. Να γελάμε και να κλαίμε. Να πέφτουμε, να χτυπάμε, να ματώνουμε και να σηκωνόμαστε πάλι. Κάπως έτσι δεν κάναμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά; Πέφταμε, χτυπάγαμε, κλαίγαμε, αλλά μετά σκουπίζαμε με λερωμένα χέρια τα μάγουλα και με γόνατα σκισμένα και ένα χαμόγελο (συνήθως φαφούτικο) ως τα αυτιά συνεχίζαμε το παιχνίδι.
Η ζωή έχει τόσες πτυχές, τόσα επίπεδα, τόσους ήχους, τόσες γεύσεις, τόσα χρώματα, τόσες οσμές.
Γιατί να μιζεριάζουμε; Είναι μία νέα χρονιά, ένα νέο ημερολόγιο με σελίδες λευκές σα το χιόνι. Ας πάρουμε μία πένα, ένα στυλό και ας αρχίσουμε να γράφουμε. Και ας αφήσουμε στην άκρη το διορθωτικό. Ποιος χέστηκε; Ας κάνουμε λάθη. Ας βάλουμε έναν εξτρά τόνο ή ένα "λ" παραπάνω, δε χάθηκε η δουλειά. Μπορεί να βγει ένα αποτέλεσμα τόσο πολύχρωμο και σπάνιο και ιδιαίτερο που να μη μπορείτε να πάρετε τα μάτια σας από πάνω του.
Ας κάνουμε λάθη παρέα αυτή τη χρονιά λοιπόν, φίλοι bloggers :D
Να λέμε ένα "βρε δεν πάει στο διάολο;" και να δίνουμε μία ευκαιρία στο κάθε τι. Να βλέπουμε νέα πράγματα, νέους ανθρώπους, νέες εμπειρίες. Να γελάμε και να κλαίμε. Να πέφτουμε, να χτυπάμε, να ματώνουμε και να σηκωνόμαστε πάλι. Κάπως έτσι δεν κάναμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά; Πέφταμε, χτυπάγαμε, κλαίγαμε, αλλά μετά σκουπίζαμε με λερωμένα χέρια τα μάγουλα και με γόνατα σκισμένα και ένα χαμόγελο (συνήθως φαφούτικο) ως τα αυτιά συνεχίζαμε το παιχνίδι.
Η ζωή έχει τόσες πτυχές, τόσα επίπεδα, τόσους ήχους, τόσες γεύσεις, τόσα χρώματα, τόσες οσμές.
Γιατί να μιζεριάζουμε; Είναι μία νέα χρονιά, ένα νέο ημερολόγιο με σελίδες λευκές σα το χιόνι. Ας πάρουμε μία πένα, ένα στυλό και ας αρχίσουμε να γράφουμε. Και ας αφήσουμε στην άκρη το διορθωτικό. Ποιος χέστηκε; Ας κάνουμε λάθη. Ας βάλουμε έναν εξτρά τόνο ή ένα "λ" παραπάνω, δε χάθηκε η δουλειά. Μπορεί να βγει ένα αποτέλεσμα τόσο πολύχρωμο και σπάνιο και ιδιαίτερο που να μη μπορείτε να πάρετε τα μάτια σας από πάνω του.
Ας κάνουμε λάθη παρέα αυτή τη χρονιά λοιπόν, φίλοι bloggers :D