Είμαι απλά τόσο άχρηστη που δεν μπορώ να το αντέξω. 16 στο πρώτο πανελλαδικού στυλ πρόχειρο στην Ιστορία Τρίτης. Οκέι, απλά διάβαζω κάθε Σάββατο τόσο πολύ γι' αυτό το μάθημα που το κεφάλι μου σπάει και καταλήγω να γράφω 16, ενώ ξέρω τα πάντα στην εντέλεια για μία μαλακισμένη πηγή. Το διάολο μου δηλαδή. Και κάθομαι πάνω από μία βδομάδα να φτιάξω τον Riddler για τα γενέθλια ενός παιδιού και αυτός αντί να πει ένα, ένα μόνο ΕΝΑ γαμημένο ευχαριστώ, δεν είπε τίποτα. Απλά του άρεσε. Οκ.
Να τα χέσω όλα αυτά. Απλά δεν είμαι καλή σε τίποτα. Ποτέ δεν ήμουν το παιδί που 'χε κλίση σε κάτι. Ποτέ. Πάντα δεύτερη, πάντα τελευταία, πάντα μη ιδιαίτερη, ποτέ να μη ταιριάζω και να μη χώνομαι πουθενά. Να μη με αποζητά κανείς, ακόμα και αν εξαφανίζομαι για ώρες και ώρες. Αυτό το παιδί ήμουν. Και είμαι ακόμα. Και θα είμαι λογικά για πολύ καιρό.
Απλά θέλω κάποιον να πει κάτι τέτοιο...
I'm not a good person
omg, please stop these paranoias
just take a deep breath
and think about it.... really
you're not a good person? you're one the best I've ever "met"... in the few days we know each other, you gave me more than a hundred "friends" ever did
and this is not being a good person?
in my eyes, this is being an awesome person
but honestly...I don't think I gave you something special
you didn't?
you gave me a smile
someone to hope I'll ever see
someone to surround me with
isn't that enough to you?
Καλά η αλήθεια είναι πως όντως κάποιος μου τα είπε και έκανε τα δάκρυα να στεγνώσουν, αλλά αυτός ο κάποιος πέφτει γύρω στα 1.891 χλμ μακριά, οπότε... Απλά να... θα θελα να μουν ξεχωριστη για κάποιον.
Πφ, με έπιασαν οι ανασφάλειες. Απλά χρειαζόμουν να κάνω μία ανάρτηση μέσα στη μοίρλα και τη θλίψη
