Λοιπόν, λέω να σας δείξω τρεις ζωγραφιές μου. Είχα προκαλέσει τον εαυτό μου να δημιουργήσει ένα θλιβερο-μελαγχολικό 'τρίπτυχο' για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Τα χρώματα που έπρεπε να χρησιμοποιήσω ήταν: γκρι, μαύρο, ροζ, κόκκινο, μωβ, μπλε, πορτοκαλί και κίτρινο. Είναι η πρώτη φορά που βάζω στον εαυτό μου τόσο περιορισμό με τα χρώματα.
Number 1.
The Two Shy Lovers and The Rose
Όλοι μας έχουμε κάνει δωράκια στους αγαπημένους μας την 'ξεχωριστή' αυτή ημέρα. Εδώ έχουμε δύο ντροπαλά λυκειόπαιδα. Το αγόρι, με σκυμμένο το κεφάλι, προσφέρει στο κορίτσι στις 14 Φεβρουαρίου ένα τριαντάφυλλο. Και το κορίτσι, επίσης ντροπαλό γιατί της αρέσει το αγόρι, απλώνει το χέρι της να πάρει το δώρο και εκεί παγώνει η ζωγραφιά αυτή. Ένα δευτερόλεπτο πριν το χέρι της αγγίξει το δικό του.
Number 2.
The Two Unlucky Toy Lovers
Βρισκόμαστε στη Γερμανία. Είναι ένα μικρό μαγαζάκι όπου ένας δημιουργικός τυπάς φτιάχνει παιχνίδια με κλειδί. Ξέρετε, αυτά που έχουν ένα ντελικάτο μεταλλικό κλειδί στην πλάτη τους, το γυρνάς και χορεύουν, τραγουδούν και περπατάνε. Όμως, τα συγκεκριμένα παιχνίδια, έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Έχουν ψυχή. Έχουν αισθήματα. Είναι σαν κανονικοί άνθρωποι. Ο τεχνίτης λοιπόν είχε φτιάξει ένα αγόρι. Ήταν κάπως σα διαβολάκι, με μαύρα φτερά, μαύρα μαλλιά και κόκκινα μάτια. Στο κλειδί του μάλιστα, μαζί με μία καρδιά, είχε και μία πεντάλφα. Και το αγόρι παρακολουθούσε τον τεχνίτη να δημιουργεί το επόμενο παιχνίδι. Ήταν μία μπαλαρίνα με ροζ στολή και ξανθά μαλλιά. Ήταν τόσο όμορφη. Μόλις την τελείωσε και την έβαψε, ο τεχνίτης την κούρδισε καλά, όπως κούρδιζε όλα τα παιχνίδια που έφτιαχνε και πήγε σπίτι του. Και η μπαλαρίνα είχε ερωτευτεί το διαβολικό αγόρι. Και έτσι, καθώς ήταν κουρδισμένα, άρχισαν να περπατάν το ένα προς το άλλο. Ήθελαν απεγωνσμένα να αγκαλιαστούν. Και λίγο πριν φτάσουν ο ένας τον άλλον για την πολυπόθητη εκείνη αγκαλιά, τα κλειδιά τους σταματάνε και μένουν ακίνητα, μην έχοντας επιτύχει αυτό που θέλουν. Και δακρύζουν.
Number 3.
The Lover Without Heart
Αυτή είναι η Alice. Παλιά είχε κόκκινα μαλλιά και λαμπερά γαλάζια μάτια. Η Alice ερωτεύτηκε. Ερωτεύτηκε πολύ και είχε αγαπήσει κιόλας. Κάποιον που όμως έπαιξε μαζί της. Που την έσπαγε σε κομμάτια. Όμως η Alice τον αγαπούσε τόσο πολύ που απλά μάζευε τα κομμάτια και τα έραβε και εκείνος την έσπαγε ξανά και ξανά και ξανά. Και η Alice δεν έλεγε τίποτα και φύλαγε σα θυσαυρό το τριαντάφυλλο που της είχε δώσει την πρώτη φορά που γιορτάσανε μαζί τον Άγιο Βαλεντίνο. Μία μέρα όμως εκείνος έφυγε. Έφυγε και πήρε μαζί του το πιο πολύτιμο κομμάτι της Alice. Την καρδιά της.
Ελπίζω να σας άρεσαν οι ζωγραφιές μου και η ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτές.
Σας παρακαλώ να μη χρησιμοποιήσετε αυτές τις ζωγραφιές, ή να τις αντιγράψετε ή να της αλλάξετε με οποιοδήποτε τρόπο. Είναι στα δικά μου πνευματικά δικαιώματα. Ευχαριστώ. :)
