The End of an Era

Mεγάλωσα μαζί του. Γέλασα και έκλαψα με τα καμώματά του. Με έπιανε αγωνία για τις περιπέτειες του. Παραθέτω εδώ τον τίτλο(στον τίτλο της ανάρτησής μου) και το θέμα ενός τόπικ από το HW και φυσικά το μακροσκελές ποστ-έκθεσή μου που ήταν η απάντηση.

The dedication of this book is split seven ways.
To Neil
To Jessica
To David
To Kenzie
To Di
To Anne
And to You
If you have stuck with Harry until the very end.

Η πρεμιέρα του πρώτου μέρος της τελευταίας ταινίας, τον Νοέμβριο του 2010, μας άφησε όλους με πολλές προσδοκίες για την επόμενη και τελευταία ταινία.
Γνωρίζουμε εδώ και καιρό πως τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί, το δεύτερο κομμάτι των Κλήρων αλλά και η τελευταία ταινία της σειράς που σημάδεψε τους περισσότερους από εμας έρχεται να βάλει ένα τέλος στην περιπλάνηση με τον Χάρι Πότερ.

Με το πρώτο βιβλίο να κυκλοφορεί το 1998, και το τελευταίο οχτώ χρόνια μετά, συμπληρώθηκε το ένα κομμάτι του ταξιδιού. Παράλληλα με αυτά, από το 2000 έως το 2011, μία γενιά μεγάλωσε παρακολουθώντας τις περιπέτειες του αγαπημένου μας μάγου.

Φυσικά τίποτα δεν τελείωσε, ούτε καν αφού "το σημάδι του είχε να τον πονέσει 19 χρόνια. Όλα ήταν καλά.". Οι ιστορίες του Μπιντλ του Βάρδου, το πρίκουελ 800 λέξεων και η εγκυκλοπαίδεια που η Τζόαν Ρόουλινγκ έχει υποσχεθεί πως θα γράψει παραμένουν ζωντανές αποδείξεις πως οι Κλήροι του Θανάτου δεν αποτελούν και το τέλος του Χάρι Πότερ.

Με την τελευταία ταινία όμως κλείνει μία μεγάλη ιστορία. Γνωρίσαμε τον Χάρι Πότερ σε διαφορετική ηλικία ο καθένας μας, τον αγαπήσαμε για διαφορετικό λόγο, όμως αυτό μας έφερε κοντά, και αυτό αποδεικνύεται από το ίδιο το φόρουμ όπου γράφεται αυτό το κείμενο. Το είπε άλλωστε ο Ντάμπλντορ:"Οι διαφορές στα έθιμα και στη γλώσσα δε σημαίνουν τίποτε όταν έχουμε κοινούς στόχους και μεγάλη καρδιά."

Αν το καλοσκεφτείτε, ο χρόνος από τότε που γνωρίσαμε τον Χάρι Πότερ πέρασε μέχρι σήμερα, πέρασε εξαιρετικά γρήγορα, σχεδόν μαγικά γρήγορα.

Σε τέσσερις μήνες από σήμερα η τελευταία ταινία του Χάρι Πότερ προβάλλεται σε παγκόσμια πρεμιέρα. Η εποχή Χάρι Πότερ τελειώνει, ο μικρός μάγος μεγάλωσε και μεγαλώσαμε κι εμείς μαζί του. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο τελευταίες ταινίες μας κάνει από τη μια να ανυπομονούμε για το επικό τέλος, το γεγονός μίας ολόκληρης γενιάς, και από την άλλη να θέλουμε να αργήσει όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται.

Δεν θέλουμε να τελειώσει τόσο γρήγορα, σωστά;

***

Πως περιμένετε να είναι το μεγάλο φινάλε;

Πως νιώθετε που τον φετινό Ιούλιο έρχεται το τέλος μίας εποχής;

Ποιες ήταν οι στιγμές που σας προκάλεσαν τα πιο έντονα συναισθήματα από τα βιβλία ή τις ταινίες;

Είστε ένα από τα άτομα στα οποία αφιερώνει η Τζόαν το τελευταίο της βιβλίο;

Και πάνω απ' όλα, τι άλλαξε στη ζωή σας ο Χάρι Πότερ;

~~~

Ήμουν σχεδόν 9 όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο και πραγματικά κόλλησα. Ήταν ίσως από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Να ακούω τη βροχή να μαστιγώνει τα παράθυρα και να διαβάζω τις περιπέτειες στο σκοτεινό κάστρο.
Πήρα το έβδομο βιβλίο στην πρεμιέρα της πώλησής του στην Ελλάδα. Νομίζω ήταν Νοέμβριος ή Δεκέμβριος του 2007. Είχα αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα. Αυτό που μου δημιουργούν μερικές φορές τα αστέρια. Που είναι τόσο μακριά και δεν μπορώ να τα φτάσω, αλλά και πάλι, είναι πολύτιμα. Έτσι και ο Χάρι. Τόσο πολύτιμος, αλλά δυστυχώς τελειώνει, έτσι δεν είναι; Προσωπικά, δεν ξέρω γιατί, αλλά θα ευχόμουν να μην τελείωνε τόσο γρήγορα. Ίσως απλά γιατί θέλω να διατηρήσω τη μαγεία μέσα μου.
And to You
If you have stuck with Harry until the very end.
Ναι, μου το αφιέρωσε. Και νιώθω πολύ περήφανη που είχα κολλήσει με αυτά τα υπέροχα βιβλία και σχεδόν πέντε χρόνια της ζωής μου κυκλοφορούσα με ένα χοντρό βιβλίο της Ρόουλινγκ ανά χείρας. Νομίζω ότι το κάθε μέλος που είναι εγγεγραμμένο εδώ και τα άλλα χιλιάδες παιδιά(μικρά ή μεγάλα) διασκορπισμένα σε όλη την υφήλιο, χαίρονται που η Τζόαν τους αφιέρωσε το βιβλίο.

Παράθεση:

Ποιες ήταν οι στιγμές που σας προκάλεσαν τα πιο έντονα συναισθήματα από τα βιβλία ή τις ταινίες;

Eίναι πάρα πολλές. Και όσο τις θυμάμαι νοσταλγώ. Καταρχάς η επίσκεψη του Χάρι στον Καθρέφτη του Έριζεντ. Ήμουν αρκετά μικρή τότε, αλλά με είχε συγκινήσει πολύ. Είναι τόσο μοναδικό και ιδιαίτερο ο καθρέφτης που σου δείχνει τον βαθύτερο πόθο της καρδιάς σου να σε δείχνει με την οικογένειά σου. Είχα συγκινηθεί εκεί.
Η συνάτηση με το Σείριο. Από εκεί μου έχει μείνει το εξής(από την ταινία):
Sirius Black: I expect you're tired of hearing this, but you look so like your father. Except your eyes. You have...
Harry: My mother's eyes.
Sirius Black: It's cruel that I got to spend so much time with James and Lily, and you so little. But know this; the ones that love us never really leave us. And
you can always find them in here.[puts his hand to Harry's heart]
Στο Κύπελο της Φωτιάς με συγκίνησε που είδε τα 'φαντάσματα' των γονιών του εκεί με τους δίδυμους πηρύνες. 
Οκέι, παίζει απλά να μίσησα τη Ρόουλινγκ όταν πέθανε ο Σείριος. Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα και δεν έλεγα να το συνειδητοποιήσω."It's just hard," Harry said finally, in a low voice, "to realize he won't write me again."
Στο έκτο, ο θάνατος του Ντάμπλιντορ. 
Ο θάνατος του Φρεντ. Εκεί που ο Χάρι είδε τον Ρέμους και την Τονκς στο πάτωμα. Και ειδικά δε όταν πήρε την απόφαση να παραδωθεί. "I'm about to die". Και γύρω του εμφανίστηκαν οι γονείς του, o Σείριος και ο Λούπιν και έβαλα τα κλάματα.
"You are nearly there," said James. "Very close. We are...so proud of you."
"You'll stay with me?" asked Harry. "Until the very end," said James.
Kαι τώρα δε θυμάμαι ακριβώς πως ήταν τα αγγλικά, αλλά ο Χάρι είχε ρωτήσει: "Πονάει;"
Και ο Σείριος είχε απαντήσει:"Ο θάνατος; Καθόλου. Μοιάζει σα να πέφτεις για ύπνο". Οκέι, εκεί είχα βάλει τα κλάματα. Απλά νόμιζα πως ο Χάρι θα πέθαινε.
Η απόδειξη πως ο Νέβιλ ήταν Γκρίφιντορ. "I'll join you when hell freezes over." . Δεν ξέρω. Απλά με άγγιξε η αποφασιστηκότητά του.
Και τέλος, ο επίλογος. Τόσο ταιριαστός με το ξεκίνημα. "Το σημάδι του είχε να τον πονέσει 19 χρόνια. Όλα ήταν καλά".

Παράθεση:

Και πάνω απ' όλα, τι άλλαξε στη ζωή σας ο Χάρι Πότερ;

Ο Χάρι Πότερ....Χμ, κατ'αρχάς έμαθα να αγαπάω την ποιοτική λογοτεχνία. Επιπρόσθετα, μπήκα σε ένα κόσμο μαγείας. Όσο είχα παρέα το Χάρι, δεν ήμουν στην πραγματικότητα. Ήμουν στον τόσο ξεχωριστό του κόσμο. Επιπλέον, η ιστορία αυτή μιλά για το πως πρέπει να ελέγχεις και να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου. Για το πώς να βρεις μία εσωτερική δύναμη που δεν ήξερες πως κρύβεις. Να κάνεις το σωστό για το κοινό καλό. Και πάνω από όλα, μίλαγε για την αγάπη. Όχι σαχλορομάντζα και αηδίες. Την καθαρή αγάπη για τους γονείς και τους φίλους και ένα άτομο αγαπημένο που μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να κάνουμε τόσο ξεχωριστά πράγματα. Απλά με έμαθε να εκτιμώ 2-3 πράγματα που παλα ιότερα θεωρούσα δεδομένα. Η Τζόαν κατάφερε να μου χαρίσει ένα κόσμο μαγικό, και να μου περάσει πολλά. Νομίζω αυτό κατάφερε να το κάνει με όλους.

Παράθεση:

Πως νιώθετε που τον φετινό Ιούλιο έρχεται το τέλος μίας εποχής;

Ειλικρινά; Χάλια. Αλλά όπως είπε ο Σείριος στην τρίτη ταινία, ό,τι αγαπάμε πάντα μένει μέσα στην καρδιά μας. Και έτσι ποτέ μας δε θα ξεχάσουμε το μικρό αγόρι με το σημάδι κεραυνού και τα γυαλιά. Πάντα θα 'μαστε εδώ και θα τα θυμόμαστε όλα. Όλοι μαζί.

Παράθεση:

Πως περιμένετε να είναι το μεγάλο φινάλε;

Ελπίζω να μην καταστραφεί το βιβλίο. Ελπίζω να με κάνει να συγκινηθώ όπως το βιβλίο. Και πάνω από όλα, ελπίζω να είναι μία ταινία που απλά όλοι εμείς οι Χαριποτερόφιλοι θα αγαπήσουμε.







Οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται. Ούτε μπορώ να ξεχάσω αυτή την συγκεκριμένη αγάπη. Τα βράδια που το διάβαζα δίπλα στο τζάκι. Τα γέλια που έριχνα με τις ατάκες του Ρον. Την τόσο τέλεια Λούνα που υπερλατρεύω(είμαι Ράβενκλοου, after all B) ). Τα ζευγάρια που έφτιαχνα με το μυαλό μου: Ντάκο/Ερμιόνη(πίστευα πως η μουσίτσα θα άλλαζε), Χαρι/Λούνα, Νέβιλ/Λούνα, Ρον/Λουνα (αυτή η Λούνα άλλαξε 15 χέρια) Κράμπε/Γκόιλ (<3 :Ρ) και από Next Generation Ρόουζ/Σκορπιός, Τέντι/Βικτουάρ και Λίλι-Λούνα/Λόρκαν ή Λίλι-Λούνα/Λύσανδρος (Λόρκαν+Λύσανδρος=τα δίδυμα της Λούνα). Όταν πήρα στα χέρια μου το τελευταίο βιβλίο έτρεμα από συγκίνηση. Τρεις μέρες αργότερα το τελείωνα. Το κράταγα σφιχτά στην αγκαλιά μου και αρνιόμουν να πιστέψω πως πέθανε ο Φρεντ, ο Ρέμους και η Τονκς. Ακόμα και ο Σνέιπ. Ειλικρινά τους φανταζόμουν όλους αυτούς μαζί με τη Χέντβιχ και τον Κρίτσερ να φωνάζουν στο Ντράκο Μαλφόι "ΓΙΑΤΙ  ΕΣΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕΣ?". Ο Χάρι Πότερ και ο κόσμος του πάντα θα ζει μέσα μου. Πάντα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όσο διατηρούμε τη μαγεία, αυτή δε μας αφήνει. Long live Harry Potter!