Απλά πλέον δεν είναι όπως ήταν παλιά. Έχει καταντήσει μονότονο και εγωκεντρικό καθώς ως επί τω πλείστω είμαι εγώ και γκρινιάζω, γκρινιάζω, γκρινιάζω, το μονόχνωτο και βαρετό εγώ μου. Οι αναρτήσεις μου δεν ξέρω αν έχουν νόημα πια για ‘μένα την ίδια.
Και ξέρω ένα: Fairytales, forgotten or not, are still fairytales. They can never be true. Never.
Θα δω τι θα κάνω. Ούτως ή άλλως οι αναρτήσεις μου και το διάβασμα άλλων αναρτήσεων είναι αραιές διότι διαβάζω -.-
Send me your flowers of your December,
Send me your dreams of your candied wine.
I've got just one thing I can't give you...
Just one more thing of mine
