Ακου τη σιωπή. Άκου τη σιωπή κοριτσάκι. Το πως κυλάει το καθαρό νερό από το ρυάκι ανάμεσα στις πέτρες. Πως τα φύλλα πέφτουν απαλά στο μαλακό έδαφος. Πως φυσάει ο αέρας, σφυρίζοντας ανάμεσα στα φύλλα, στα γυμνά κλαδιά, πώς γλύφει τις επιφάνιες των πετρών που είναι καλυμένες με βρύα. Το χορτάρι αναδεύει ελαφρά στο άγγιγμα από τον αέρα. Ο ουρανός είτε είναι γεμάτος απαλά, πουπουλένια σύννεφα, είτε καθαρός. Τα σύννεφα πάντα έχουν παράξενα χρώματα. Κίτρινο και πορτοκαλί, με λίγο ροζ κατά την αυγή του ηλίου. Γκρι όταν ετοιμάζεται για να βρέξει. Κόκκινο, μωβ και έντονο πορτοκαλί στο ηλιοβασίλεμα. Λευκο κατά τη διάρκεια μίας ημέρας δίχως βροχή. Ο καθαρός ουρανός, κοριτσάκι, είναι πιο όμορφος, όμως. Ειδικά το βράδυ. Φαντάσου κοριτσάκι ένα βράδυ, δίχως πανσέληνο, δίχως φεγγάρι, δίχως σύννεφα. Φαντάσου το σκούρο μπλε της νύχτας, κεντημένο με εκατομμύριο ασημένια αστέρια να είναι δικό σου, να απλώνεται απλόχερα μπροστά σου σα μία νέα γη που περιμένει να την εξερευνείς, Φαντάσου τα βάθη αυτής της γης κοριτσάκι. Φαντάσου πόσο όμορφο είναι να κάθεσαι σε μία παραλία και να βλέπεις τα αστέρια να πέφτουν. Ή πάλι τις ημέρες, μπορείς να δεις τα σύννεφα να παίρνουν τόσο παράξενα σχήματα. Και να δεις κάθε πανέμορφο χρώμα, κάθε απόχρωση κρυμμένη εδώ και εκεί. Και μπορείς να μυρίσεις έναν ολόκληρο κόσμο. Και να περιπλανηθείς με τα φτερά της φαντασίας σου σε νέους τόπους. Σε νέα μέρη. Να τα επισκεφθείς και στην πραγματικότητα. Να τραβήξειςπράσινες ή μπλε γραμμές σε ένα χάρτη, ενώνοντας τα μέρη που έχεις επισκεφθεί, μέχρι να γεμίσεις όλο το χάρτη. Να εκτιμάς αυτή τη σιωπή κοριτσάκι. Τη σιωπή της φύσης, των ταξιδιών. Σε κάνει να σκέφτεσαι. Να μαθαίνεις τον εαυτό σου. Να προχωράς μπροστά. Να σκέφτεσαι τις μέρες και τις νύχτες. Τις νύχτες από 'δω και περα.
