Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Η κατινιά στο μεγαλείο της


Καλησπέρα.
Νιώθω πως αυτή την ανάρτηση την κάνω για λάθος λόγους. Απλά θέλω κάπου να ξεσπάσω και κάπου να εκτονωθώ καθότι από τα νεύρα μου έσπασα το μολύβι μου, οπότε εν τη συγκεκριμένη κατάσταση δεν δύναται να ξεφύγω στα φύλλα, τις μπογιές και τον κόσμο που έχω στο κεφάλι μου.
Η φίλτατη και πάντοτε αγαπημένη Virgilia έκανε μία ανάρτηση. Ορίστε το λινκ: http://the-dunwich-horror.blogspot.gr/2013/01/im-never-going-to-be-artist.html
Και ιδού, ένα σχόλιο που έγινε για εμένα:
Ξέρεις μαλάκα ποιος δεν έχει ταλέντο; Η Λάβγκουντ που δεν ξέρει τι της γίνεται, ποιο είναι το πρόβλημά της και, είναι και μέτρια στο κεφάλι.
Από την  Creep με όλη τη χολή που θα μπορούσε να βγάλει ποτέ άνθρωπος.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, απλά παλιά η Creep ήταν και καλά η καλύτερή μου φίλη και τώρα θέλει να με υποβιβάσει στα πάντα: οικογενειακές, φιλικές και ερωτικές σχέσεις, χαρακτήρα, ασχολίες και σχολή.
Και λοιπόν, τα καταφέρνει!
Ναι, ξέρω τι είμαι. Είμαι η Μαρία. Είμαι 18 χρονών. Το μόνο αξιόλογο που κατάφερα στη ζωή μου ποτέ είναι να περάσω στην Αγγλική Φιλολογία Θεσσαλονίκης.
Δεν ζωγραφίζω ούτε γράφω καλά. Δεν θέλω άλλους να μου το λένε. Ματάκια μου έδωσε ο Θεός να κρίνω μόνη μου.
Έλεος.
Δεν ανέχομαι να με κρίνει ο όποιος και όποιος έτσι. Να με βεβηλώνει και να με υποβιβάζει επανειλημμένα σε δημόσιους χώρους(facebook, forum, τώρα ΚΑΙ μπλόγκερ). Δεν είμαι πορνοστάρ, δεν είμαι τρομοκράτης. Δεν έκανα κακό σε κανένα, δε σκότωσα κανένα, δεν ΑΞΙΖΩ τέτοια συμπεριφορά και δεν ξέρω αν θα την ξαναδεχτώ.
Τη γνώμη μας μπορούμε να την κρατάμε για τον εαυτό μας, δε χρειάζεται να τη βγάζουμε έξω με όση χολή έχουμε μέσα μας.
Ξέρω ότι κάθομαι και στενοχωριέμαι για μαλακίες. Δεν ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα του συγκεκριμένου ατόμου. Ίσως να έγκειται σε κάποια ενδότερα μέρη του εγκεφάλου. Πολύ που χέστηκα! Το θέμα είναι ότι μου γαμάει την ψυχολογία αυτό το πράγμα. Άντεξα bullying στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο, ΦΤΑΝΕΙ. ΟΧΙ ΑΛΛΟ.
Αν είναι δυνατόν δηλαδή. Δεν μπορεί ο καθένας να κοιτά τα μπούτια του, σχολιάζει τα δικά μου.
Συγνώμη για την ανάρτηση, απλά αγανάκτησα.