Κάνει τόσο κρύο. Το χιόνι πέφτει. Πέφτει και στρώνει τους δρόμους, τα μετατρέπει όλα. Τα κάνει λευκά και μελαγχολικά. Κάνει τόσο κρύο. Μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, όταν τα άστρα έχουν αποφασίσει να βάλουν τα καλά τους και να λάμψουν και μία μικρή φέτα φεγγαριού φωτίζει τη Γη, ακούγεται ένας λυγμός. Και συνεχίζει να κάνει κρύο. Η κοπέλα κάθεται εκεί, πάνω στο βράχο. Το φόρεμά της είναι τόσο άσπρο, που δεν ξεχωρίζει και πολύ από το τριγύρω μέρος, που έχει σκεπαστεί με χιόνι. Γύρω της τα αφιλόξενα, μαύρα δέντρα, ορθώνονται και νιώθει σα φυλακισμένη. Τι χιόνι πέφτει πάνω της και είναι σα να έχει δημιουργήσει ένα στέμμα στα μαλλιά της. Εκείνη, παρότι κρυώνει, κάθεται εκεί. Μόνη. Στοιχειωμένη από τις αναμνήσεις, Έφυγε, έφυγε, έφυγε. Γιατί έφυγε; Υποτίθεται δε θα την άφηνε μόνη σε αυτό τον κόσμο. Έφυγε. Και το κρύο αυτό, το κρύο που φέρνει ο χειμώνας και το χιόνι, δεν είναι τίποτα μπροστά στο κρύο στην καρδιά της, στο κρύο που νιώθει να την πνίγει. Απλά έφυγε και εκείνη έμεινε μόνη, στοιχειωμένη από τις αναμνήσεις, να περιμένει εκεί, στο μέρος που γνωρίστηκαν.
Όλοι μας έχουμε κάποιο πρόσωπο που αγαπάμε. Που αγαπάμε περισσότερο από οτιδήποτε. Που είναι ξεχωριστό γιατί έτσι. Που είναι ξεχωριστό γιατί το αγαπάμε. Που μας έχει υποσχεθεί να μη μας αφήσει ποτέ. Και που τελικά μας αφήνει.
Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι για να σε αφήσει κάποιος. Μπορεί να φύγει μακριά και να σε ξεχάσει, σα να ήσουν απλά ένα παιχνίδι που χάλασε και το πέταξε. Μπορεί να τσακωθείτε και να φύγει. Μπορεί αυτό που σε χώρισε από εκείνον, να είναι πέρα ανθρωπίνων δυνατοτήτων και να μην μπορείς να τον φτάσεις. Και αυτό λέγεται θάνατος. Όλοι οι τρόποι όμως έχουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Μία καρδιά σπασμένη σε πολλά μικρά κομμάτια, τα οποία ο αέρας μπορεί πολύ εύκολα να παρασύρει και να σκορπίσει, τα οποία μπορεί πολύ εύκολα το πρώτο χιόνι να καλύψει.
Ειδικά όμως ο θάνατος, είναι αυτό που μας πονά περισσότερο. Γιατί γνωρίζουμε πως το άτομο δεν ήθελε να φύγει. Γιατί ξέρουμε πως δεν έσπασε κάποια υπόσχεση που μας είχε δώσει. Και γιατί απλά είναι ένα φαινόμενο που ξέρουμε πως δε μπορούμε και οι ίδιοι να το αποφύγουμε αλλά και επειδή ξέρουμε πως το αγαπημένο πρόσωπο δεν πρόκειται να γυρίσει ποτέ.
Και μόνο τότε εκτιμούμε το πόσο μεγάλη αξία είχε για εμάς. Το πόσο πολύτιμο ήταν. Ευχόμαστε να το είχαμε κρύψει κάπου, να το φυλάξουμε σα θησαυρό και να το έχουμε όλο δικό μας προτού φύγει.
Και τελικά, όταν έχει έρθει αυτό, όταν ο θάνατος το έχει πάρει μακριά, το μόνο που μας μένει είναι ένα μάτσο αναμνήσεις, στιβαγμένες σε μια αραχνιασμένη γωνία του μυαλό μας. Μόνο ένα μάτσο αναμνήσεις. Που πονούν. Που ξεσκίζουν τα σωθικά μας, μας τρελαίνουν και ευχόμαστε να σταματήσει όλη αυτή η κατάσταση. Οι αναμνήσεις μας στοιχειώνουν. Αλλά αν το δούμε καλύτερα, οι αναμνήσεις μας συντροφεύουν. Ναι, μας συντροφεύουν. Όταν το άτομο δεν είναι εκεί, καταφεύγουμε στις θολές μας αναμνήσεις. Κρατάμε έτσι κοντά μας το άτομο αυτό, δεν το αφήνουμε να φύγει ποτέ μακριά μας. Παραμένει, έστω και μεταφορικά, δίπλα μας. Τι στιγμές τις σιωπής, τις στιγμές που χρειαζόμαστε ένα στήριγμα, ξεπετάγεται η ανάμνηση. Η ανάμνηση ενός χαμόγελου, μιας αγκαλιάς, ενός φιλιού, ενός γέλιου. Και τότε νιώθουμε καλύτερα. Και έτσι, σκεφτόμαστε πιο θετικά. Προσπαθούμε...
Προσπαθούμε να κάνουμε την κάθε μέρα καλύτερη, πιο γελαστή. Προσπαθούμε να μην αφήσουμε τα γεγονότα και τη θλίψη να μας πάρουν από κάτω. Προσπαθούμε να χρωματίσουμε τον κόσμο με χρώματα εκτός του γκρι και του μαύρου. Προσπαθούμε να δούμε όχι τη βροχή, αλλά το ουράνιο τόξο που θα βγει μετά από αυτή. Προσπαθούμε να προχωρήσουμε παρακάτω. Να γελάσουμε με ένα αστείο. Να παίξουμε στη βροχή ένα φθινοπωρινό απόγευμα. Να ακούσουμε τους απαλούς χτύπους των σταγόνων καθώς πέφτουν στο παράθυρο. Να δούμε την πραγματική μαγεία της φωτιάς σε ένα τζάκι. Να δούμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να γελάσουμε. Να ζήσουμε.
Όχι ότι έτσι θα ξεχάσουμε το άτομο που έφυγε... Όχι. Απλά θα προσπαθήσουμε για χάρη του και θα δώσουμε ένα σημάδι, λέγοντας "Είμαι καλά.".
Memories
Within Temptation
In this world you tried,
Not leaving me alone behind.
There's no other way,
I pray to the gods let him stay.
The memories ease the pain inside,
And now I know why.
All of my memories keep you near.
In silent moments,
Imagining you here.
All of my memories keep you near,
In silent whispers, silent tears
Made me promise I'd try,
To find my way back in this life.
Hope there is a way,
To give me a sign you're okay.
Reminds me again it's worth it all,
So I can go home.
All of my memories keep you near.
In silent moments,
Imagining you here.
All of my memories keep you near.
In silent whispers, silent tears.
Together in all these memories,
I see your smile.
All of the memories I hold dear.
Darling you know I'll love you,
Til the end of time.
All of my memories keep you near
In silent moments,
Imagining you here.
All of my memories keep you near,
In silent whispers, silent tears.
All of my memories...
Within Temptation
In this world you tried,
Not leaving me alone behind.
There's no other way,
I pray to the gods let him stay.
The memories ease the pain inside,
And now I know why.
All of my memories keep you near.
In silent moments,
Imagining you here.
All of my memories keep you near,
In silent whispers, silent tears
Made me promise I'd try,
To find my way back in this life.
Hope there is a way,
To give me a sign you're okay.
Reminds me again it's worth it all,
So I can go home.
All of my memories keep you near.
In silent moments,
Imagining you here.
All of my memories keep you near.
In silent whispers, silent tears.
Together in all these memories,
I see your smile.
All of the memories I hold dear.
Darling you know I'll love you,
Til the end of time.
All of my memories keep you near
In silent moments,
Imagining you here.
All of my memories keep you near,
In silent whispers, silent tears.
All of my memories...
