Πάντα συνέδεα τις φούσκες με την άνοιξη. Ξέρετε, εκείνες τις γυαλιστερές πολύχρωμες φούσκες που φτιάχναμε φυσώντας μέσα από ένα περίεργο πράγμα πυο πάνω είχε απόρριπαντικό; :Ρ Ελπίζω να καταλάβατε-.-'
Η άνοιξη πάντα για εμένα ήταν εποχή ανεγέννησης, άσχετως αν αγαπάω το κρύο και τη μελαγχολικότητα του χειμώνα. Η άνοιξη είναι πάντα για εμένα το όνειρο. Αυτό το ροζ που συναντιέται με το μπλε και ενώνονται, χροεύουν και στροβιλίζονται δημιουργώντας πλήθος λυολουδιών και χρωμάτων. Τα πρώτα σημάδια της άνοιξης φαίνονται στην αμυγδαλιά που είναι απέναντι από το φορντηστήριο και δειλά-δειλά ξεπέταξε τα πρώτα της ροζ και λευκά μπουμπούκια. Στα κρινάκια και τα κυκλάμινα στον κήπο της μαμάς που άρχισαν να μεγαλώνουν και στις ντάλιες που ξεπέταξαν τα πρώτα κλειστά ακόμα λουλούδια. Στις μέλισσες που πετάνε και στη μία πεταλούδα που έκατσε σήμερα στον ώμο μου. Στα πουλιά που ακούμε συνεχώς να κελαηδάνε. Στην αισιοδοξία που πλανάται στον αέρα και μεταδίδεται πιο γρήγορα και από ασθένια. Στους νέους έρωτες που γεννιπύνται από το πουθενά στα σχολείο μας και στα μικρά φύλλα που πέφτουν και χώνονται στα μαλλιά μου. Στις αλλεργίες της Άννας που ξεκίνησαν μόλις σήμερα. Στη μυρωδιά των νέων βιβλίων της Τρίτης Λυκείου. Στα κοντομάνικα που ένα ένα ξεκίνησαν να κάνουν την πασαρέλα τους από το πατάρι στην ντουλάπα μου. Στα νέα ροζ παπούτσια μάι κοπέλας που έχουν κίτρινα λουλουδάκια πάνω. Στο ουράνιο τόξο που εμαφνίστηκε σήμερα μετά από μία ελαφριά ψιχάλα. Στα ανέκδοτα του Γιώργο Ν. Στο κοκκίνισμα μία καλής φίλης.
Αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η άνοιξη για εμένα. Τρελή, πολύχρωμη και γεμάτη φίλους. Αυτή είναι η άνοιξη. Έχει επιτέλους έθρει. Ας τη χαρούμε! =]
