Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη.


Καθώς μου έδωσα προσωπική υπόσχεση, θα συμμετάσχω και εγώ στο πρωτότυπο παιχνιδάκι που ξεκίνησε η Αγανακτισμένη Έφηβη.


Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Να 'μαι και πάλι, να σου γράφω γράμμα μετά από 6 χρόνια απουσίας μου. Πλέον είμαι 16 χρονών, αρκετά μεγάλη για να γράφω γράμματα γεμάτα καρδούλες με προορισμό το Βόρειο Πόλο αλλά αρκετά ώριμη(πιστεύω), για να ζητήσω αυτό που πραγματικά θέλω φέτος.
Δεν θέλω κάτι υλικό, το πιστεύεις αγαπημένε μου Άγιε; Δεν θέλω καθόλου δώρα. Φέτος δε θα με ικανοποιήσει κάποιο υλικό αγαθό. Όχι.
Πέρυσι, αν θυμάμαι καλά, είχα ευχηθεί, να είμαι ευτυχισμένη όλο το χρόνο. Πιθανότατα δε βρήκες το χρόνο να ρίξεις τη μαγική σου αστερόσκονη πάνω μου, αλλά ένα έχω να σου πω: μόνο ευτυχισμένη δε θα με χαρακτήριζες. Ναι, είχα τα μικρά μου, τα γλυκά μωράκια της αδερφής μου, ναι το αγόρι μου, ναι τις κολλητές μου, ναι τα πήγα περίφημα στην Α' Λυκείου στους βαθμούς. But who does care when I had a summer like this? Έχασα τη μία από τις δύο κολλητές μου. Ναι, το ξέρω, περίφημα. Και το ένα μωράκι, το αγοράκι(η αδυναμία μου, σςςς!) αρρώστησε βαριά για δύο μήνες.-.-
Honestly, αν αυτός ήταν ένας τρόπος να τεστάρεις την υπομονή και τη δύναμή μου, well done. Το μόνο που θέλω για την επόμενη χρονιά, είναι να είμαι καλά, οκέι; Ήρεμη, δυνατή. Να μην αλλάξω προς το χειρότερο, να θέσω τους στόχους και τα όνειρά μου και να προσπαθήσω να τα πετύχω. Να μη χάσω την άλλη μου κολλητή, που δεν το νομίζω. Και να μην ξαναδώ αυτά τα μάγουλα, τα μάγουλα ενός μωρού που δεν ξεπερνά τους 50 πόντους και τα 9 κιλά, ενός μωρού 16 μηνών, να είναι χλωμά. Θέλω μάγουλα κόκκινα, ναι; Και να μου χαμογελά, να με πειράζει, να τρέχει φωνάζοντας "μαμά" σαν παλαβό και απλά να είναι το καταδικό μου, χαρούμενο ανιψάκι. Μπορώ να τα έχω αυτά; 
Α, και δύο-τρία παραπάνω. Να μου δώσεις δύναμη να διαβάσω του χρόνου, στη Γ' Λυκείου, να περάσω Παιδαγωγικά ή Ψυχολογία και να φύγω από το σπίτι. Να πάω Θεσσαλονίκη. Και γενικά, προσπάθησε να κάνεις αυτή τη χρονιά όσο καλύτερη γίνεται. Βαρέθηκα τα κλάματα φέτος, ναι; Θέλω χαμογέλα για το 2011.
Ξέρεις πως ήμουν καλό κορίτσι, οπότε θα μου δώσεις τα μη-υλικά δώρα,ε; Ούτε που θα ξοδευτείς! :Ρ
Φιλάκια και εις το επανειδείν Άγιε. Μέχρι του χρόνου.
Yours, 
Creepy Dreamer.