Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Turn the page

Move on. It's just a chapter in the past. But don't close the book, just turn the page.


Οκ, μόλις συνειδητοποίησα πως ο τύπος που μου αρέσει ίσως να είναι ένα από τα καλύτερα, πιο γλυκά άτομα σε όλο τον κόσμο... Και δεν το λέω επειδή μου αρέσει, τζίζους, απλά επειδή όντως είναι πολύ καλό άτομο.
Χθες που βγήκαμε, πάλι λέγαμε τα κλασσικά μας καμμένα και γελάγαμε. Σε κάποια φάση όμως αυτός το πήγε στο πιο σοβαρό. Στο θέμα της ανασφάλειας. Και πιο συγκεκριμένα της δικής μου.
Ξέρει πως έχω θέμα με τους ανθρώπους και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα. Είμαι πολύ ντροπαλή, δύσκολα μιλάω πρώτη, όταν είμαι σε μεγάλη παρέα νιώθω άβολα, κοκκινίζω και μιλάω λίγο, και γενικότερα δε δείχνω πολύ από αυτό που είμαι, γιατί απλά ντρέπομαι, είμαι κλειστό άτομο. Και γι'αυτό φαίνομαι βαρετή στην αρχή. Και επίσης, σπάνια λέω σε κόσμο να βγει μαζί μου, και αν κάποιος βγει μαζί μου, θα του σπάσω 100% τα νεύρα ρωτώντας τον αν περνάει καλά μαζί μου. :Ρ Σε αυτό φταίει μάλλον το ότι πληγώθηκα πολλές φορές πολύ σύντομα, οπότε έχω αυτό το όλο θέμα.
Όμως χθες....τι καλός που ήταν. Είπε ότι δε χρειάζονται τέτοια κόμπλεξ. Τέτοιες ανασφάλειες. Ότι είμαι πολύ ενδιαφέρων χαρακτήρας, οπότε δε χρειάζεται να ανησυχώ για τέτοια. Όμως, είπε πως θα ήταν καλό να το αποβάλλω όλο αυτό. Να είμαι δηλαδή λίγο πιο ανοιχτή στους ανθρώπους, να τους εμπιστεύομαι, ώστε να βλέπουν και οι άλλοι πόσο ενδιαφέρον άτομο είμαι. Γαι παράδειγμα έφερε την Ελένη, τη φίλη μου που μας γνώρισε. Που έκανε κάτι μήνες(γύρω στους 4 υποθέτω) να με συμπαθήσει. Είχε δίκιο. Απόλυτο δίκιο.
Πρέπει να ξεχάσω όλο αυτό. Όχι, όχι. Δεν πρέπει να το ξεχάσω. One can forgive but should never forget είπε η Marjane Satrapi(για την οποία θα τα πω σε άλλη ανάρτηση), και έχει δίκιο. Πρέπει να τα κρατήσω όλα αυτά μέσα μου. Όμως, θα πρέπει να γίνει όπως σε ένα βιβλίο. Να αφήσω πίσω μου εκείνα που διάβασα. Τα διάβασα. Ανήκουν στο παρελθόν. Πρέπει όμως να κρατήσω ανοιχτό το βιβλίο μπροστά μου και να συνεχίσω να διαβάζω το παραμύθι, το οποίο δεν ξέρω αν έχει τελειωμό. Πρέπει όμως να συνεχίσω να διαβάζω...

Falls On Me
Fuel


I've seen you hanging round
This darkness where I'm bound
And this black hole I've dug for me
And silently within
With hands touching skin
The shock breaks my disease
And I can breathe


And all of your weight
All you dream
Falls on me it falls on me
And your beautiful sky
The light you bring
Falls on me it falls on me

Your faith like the pain
Draws me in again
She washes all my wounds for me
The darkness in my veins
I never could explain
And I wonder if you ever see
Will you still believe?

And all of your weight
All you dream
Falls on me it falls on me
And your beautiful sky
The light you bring
Falls on me it falls on me

Am I that strong
To carry on?
I might change your life
I might save my world
Could you save me?

And all of your weight
All you dream
Falls on me it falls on me
And your beautiful sky
The light you bring
Falls on me it falls on me