Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Pointless pessimistic thoughts


Ο αέρας πήρε μερικές τούφες από τα μαλλιά της και έπαιξε για λίγα λεπτά μαζί τους. Σκούρα γκρι σύννεφα είχαν καταλάβει τον ουρανό και μικρές σταγόνες βροχής έπεφταν, μουσκεύοντας το δρόμο, τα φύλλα των δέντρων και την ίδια. Της άρεσε πάντα η βροχή. Ίσως επειδή έμοιαζε με μία ξεχασμένη μελωδία που λίγοι μπορούσαν να κατανοήσουν. Αλλά σήμερα δεν ήταν καλή μέρα. Είχε τσακωθεί με την καλύτερή της φίλη για ένα φαινομενικά ασήμαντο λόγο, που είχε όμως ταρακουνήσει έντονα τα θεμέλια της σχέσης τους. Και όσο για τα μαθήματά της, καλύτερα να μην το σκέφτονταν αυτό. Πώς γινόταν να έχει πάρει έναν από τους χειρότερους βαθμούς της τάξης στα μαθηματικά, τη στιγμή που τα καταλάβαινε; Εκνευρίστηκε με τον εαυτό της. Πρέπει να ήταν τόσο άχρηστη ώστε να μην μπορεί να κάνει τίποτα; Να μη μπορεί να είναι πουθενά τέλεια; Πουθενά καλή; Σε τίποτε;
Στενοχωρημένη έκατσε σε ένα παγκάκι και άρχισε να σκέφτεται.

Πφφφ, περιττό να πω πως έχω απογοητεύσει τον εαυτό μου για μία ακόμα φορά, ε; Διάβαζα 3 ολόκληρες μέρες, είχα μάθει τα πάντα από θεωρία απ' έξω και ξέρω να λύνω τις ασκήσεις, ακόμα και αν είμαι θεωρητική και πάλι, τα σκάτωσα. Έγραψα 55,5/100, δηλαδή 11,1/20. Εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου. Στο τεστ που μας είχε βάλει είχα γράψει σκαστό 20. Γιατί τα πήγα τόσο χάλια; Και απογοήτευσα και την κυρία των μαθηματικών, που ξέρει ότι είμαι μαθήτρια του 19-20 στα μαθηματικά. Όλους τους απογοητεύω. :(

The world is  black. Everything is doomed. Everything is ending.

Μα γατί απλά να μη μπορώ να είμαι καλή σε κάτι; Σε ένα μικρό, τοσοδά πραγματάκι. Ούτε στη ζωγραφική είμαι καλή, ούτε καν μέτρια. Κάνω αναλογικά λάθη, λάθη στις σκιές και δεν ζωγραφίζω όπως άλλοι. Δεν μπορώ να γράψω καλούς στίχους ή καλές εκθέσεις. Κάνω λάθη στη διατύπωση.

"Απορώ πως πήγες Θεωρητική και μιλάς έτσι."

Αυτό δεν είπε η κοπελιά από την τάξη της κολλητής μου σήμερα; Yeah. Αυτό είπε. Και παρότι νευρίασα, ξέρω πως έχει δίκιο, καθώς μερικές φορές μπερδεύομαι και στον έναρθρο λόγο. Mπορεί σε μερικούς να φαίνεται λογικό, αλλά εμένα με εκνευρίζει. Σαφέστατα δεν είμαι καλή φίλη, καθώς η κολλητή που είχα 11 χρόνια με παράτησε και μιλάω απότομα και φέρομαι εγωιστικά. Δεν είμαι η καλύτερη μαθήτρια της κατεύθυνσης, ίσως να είμαι στο Top 3 ή Top 5 του τμήματος. Να μη σχολιάσω για την τάξη γενικής παιδείας. Εκεί είναι που φαίνεται πόσο χάλια τα πάω. Πραγματικά, σε τι είμαι καλή; Στο να υπάρχω; Απλά επιβαρύνω τον πλανήτη με την παρουσία μου.

Η βροχή έπεφτε και έπεφτε και έπεφτε και η κοπέλα συνέχιζε να κάθεται στο παγκάκι ακάθεκτη. Σκεφτόταν και σκεφτόταν συνεχώς για ποιο λόγο δεν ήταν καλή σε τίποτα. 
"Έι, έχεις γίνει μούσκεμα.",άκουσε μία φωνή δίπλα της.
Ήταν η κολλητή της. Η βροχή σταμάτησε.
"Δεν θα πάθω και τίποτα.",σχολίασε η κοπέλα.
"Ω, σταμάτα και χαμογέλα. Για μερικούς από μας το χαμόγελό σου είναι σημαντικό.",είπε η φίλη της και το κορίτσι χαμογέλασε. 
Έφυγαν μαζί από εκεί γελώντας και ένα ουράνιο τόξο έλαμψε.