Πάντα με μάγευε ο ουρανός... Τόσο γαλήνιος και υπέροχος και γεμάτος σχέδια και χρώματα και φως... Και αυτά τα ταξιδιάρικα σύννεφα που παίζουν με τον άνεμο και που στάζουν μικρές και μεγάλες σταγόνες βροχής... Και κυρίως, ο ουρανός κρύβει στην αγκαλιά του κάτι βαθιά αγαπημένο για εμένα... Τα εκατομμύρια αστέρια που λαμποκοπούν μίλια και μίλια μακριά, στο... ''άπειρο και ακόμα παραπέρα''XD
Αλλά αυτό που πραγματικά με μαγεύει στον ουρανό είναι η ώρα του ηλιοβασιλέματος. Τόσο γλυκιά ώρα. Ο ουρανός παίρνει ένα χρωμα ως επί τω πλήστον πορτοκαλί, με λίγο κοκκινο εδώ και εκεί, μπόλικο κίτρινο, μερικές αποχρώσεις λιλά και μωβ και ένα τόνο απαλού ροζ ανακατεμένα με το απαλό baby blue που έχει ο ουρανός όλη μέρα... Και τότε οι πυγολαμπίδες τριγυρίζουν, τα τριαντάφυλλα μοσχοβολάνε και ίσως ένα μικρό αστεράκι εμφανιστεί δειλά δειλά στον ουρανό...
Τα ηλιοβασιλέματα είναι τόσο μελαγχολικά και όμορφα... Πάντα πίστευα πως είναι ξεχωριστά. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως επειδή μου θυμίζουν τα καλοκαιρινά βράδια με την παρέα στο χωριό της γιαγιάς και του παππού. Ίσως επειδή παλιά έπαιρνα το μπλοκ σχεδίου και ζωγράφιζα στην ταράτσα(μέχρι να με κάνουν σουρωτήρι τα κουνούπια). Ίσως επειδή κάπου κάποτε με μία φίλη ήμασταν στην παραλία και μαζεύαμε βότσαλα.
Η ώρα του ηλιοβασιλέματος στην κατασκήνωση ήταν φοβερή. Τότε κάναμε μπάνιο. Ακόμα θυμάμαι τα παιχνίδια στην άμμο και την Έφη που είχε πατήσει αχινό και φώναζε, τους Ιταλούς με τους οποίους έπαιζα ρακέτες και το πώς φτιάχναμε λουκάνικα στα κάρβουνα (ναι, βγήκαν ολόμαυρα τα γλυκά μου <3 :Ρ) στην παραλία. Και όλα αυτά κάτω από το ηλιοβασίλεμα. Κάτω από τις αχτίνες του ηλιοβασιλέματος επίσης το μπουγέλο και το κυνήγι του θησαυρού με τα παιδιά και τα γέλια με τη βόλτα στην παραλία. Ηλιοβασίλεμα και όταν βάφαμε τους τοίχους στο Δημαρχείο της Πέρδικας(χωριουδάκι στη Θεσπρωτία) και όταν κάναμε υαλογραφίες και όταν παίζαμε ξερή και όταν βγάζαμε τις βάρδιες για τη σκοπιά το βράδυ. Ηλιοβασίλεμα όταν μιλάγαμε και γελάγαμε και τρέχαμε σαν τα τρελά γύρω-γύρω. Ηλιοβασίλεμα και όταν καθισμένοι σε ένα κύκλο, με κάμποσα κεράκια μπροστά μας να σχηματίζουν το '100' τραγουδάγαμε για τα 100 χρόνια προσκοπισμού. Ηλιοβασίλεμα όταν πιασμένοι χέρι-χέρι κλαίγαμε στο τραγούδι αποχαιρετισμού της κατασκήνωσης.
Το ηλιοβασίλεμα φέρνει πολλά ωραία πράγματα. Συλλέγεις καλές αναμνήσεις αυτή την ώρα της ημέρας;
Και το βράδυ; Τι γίνεται τότε, όταν τα αστέρια κεντάνε τον μπλε σκούρο ουρανό;
