Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Μικρό μου Πόνυ


Οκέι, μπορεί να φανεί κάπως άκυρο... Αλλά αυτό το τραγούδι ξυπνά κάποια νοήματα. ;)

Μικρό μου πόνυ
ο κόσμος τελειώνει
είμαστε πρώτοι
μα τρέχουμε μόνοι
μοιραία μπάρμπι
χοντρή με ρυτίδες
βλέπεις ειδήσεις
μα φοράς παρωπίδες

Παιχνίδια στη μάχη

κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα

Μικρά στρουμφάκια

με αρβύλες και κράνη
και τη Χιονάτη
βιάζουν οι νάνοι
Η κάντι κάντι
διακινεί ηρωίνη
για τον βαρόνο
αστυνόμο Σαΐνη

Παιχνίδια στη μάχη

κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα

Το έτος 2086 τα Playmobil εισέβαλαν στην ειρηνική LEGOLAND,

για να εκμεταλλευτούν το πλούσιο σε πλαστικό υπέδαφος της.
Στην διάρκεια της κατοχής σκοτώθηκαν 1.200 στρατιώτες Playmobil και 190.000 LEGO
Μοναδικός επαναστάτης, ο μεγάλος Καπαμαρού από την Ασία,
κατάφερε να μαζέψει στρατό από παιχνίδια που διαφωνούσαν.
Ανάμεσα τους αποστασιοποιημένα στρουμφ,
ο Δρακουμέλ, τα αρκουδάκια της αγάπης, ο Γκάρφιλντ, ο Σνούπυ και τα χελονονιτζάκια,
τo Muppet Show, ο Γκας από το Toy Story, ο Αλλαντίν, ο Σίμπα,
ο Κεν-κεν, ο Superman, και άλλοι ξεχασμένοι ήρωες.
Στην τελευταία μάχη του κόλπου έπεσαν και οι τελευταίοι.
Στη μνήμη τους.

Παιχνίδια στη μάχη

κι ο Τζι-Αι-Τζο μου
κοιτά πληγωμένος
τον κόλπο του τρόμου
του λείπει ένα πόδι
του λείπει μια ιδέα
του λείπει η ψυχή του
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
μα έχει παρέα
τον θάνατο

Αυτό το τραγουδάκι προφανέστατα άρεσε πολύ στα παιδάκια. Μιλάει για παιχνίδια. Λογικό να τους αρέσει, ε; Όμως... δεν καταλαβαίνουν προφανέστατα τα βαθύτερα νοήματά του. 

Έχουμε καταντήσει και 'μεις έτσι. Έχω βαρεθεί. Έχω βαρεθεί, βαρεθεί, βαρεθεί να τα βλέπω όλα αυτά. Όλα καταστρέφονται. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα. Όλα έχουν γίνει σχεδόν όλα συντρίμμια! Δεν υπάρχουν σχέσεις μετξαύ ανθρώπων. Πληγώνειν και πληγώνεσθαι. Έτσι έχουμε γίνει. Να μην ξεχνάμε πως πλέον το "Εξαπατείν εστί φιλοσοφείν" είναι το απόφθεγμά μας! Θέλω να πω, ακόμα θυμάμαι μία έκφραση που 'χα γράψει πέρισυ σε μία έκθεση για τους νέους και τη σχέση τους με την κοινωνία. 
Η κοινωνία είναι καταδικασμένη.
Αυτό είχα γράψει. Και η καθηγήτρια μού είπε να μη γράφω τέτοια, να μη στέκομαι ενάντια στο σύστημα, να μη βρίσκω και εντοπίζω και υποδεικνύω τα ψεγάδια γιατί λέει στις Πανελλήνιες δεν τα θέλουν αυτά. Δηλαδή τι; Θέλουν απλά να είναι σε κατάσταση "τραλαλαλα" και να μην ασχολούνται με τι γίνεται; Βλέπεις ειδήσεις μα φοράς παρωπίδες. Φυσικά. Α, ρε Ζακ. Δηλαδή, όλοι μας, όλοι όμως, έχουμε υιοθετήσει μία αποστασιοποιημένη εγωιστικότατη στάση και δεν ενδιαφερόμαστε! Απλά αδιαφορούμε!
Και εν τω μετξύ προσπαθώ. Προσπαθώ να πιστέψω σε κάτι, σε κάποια ιδεολογία, να πιαστώ από κάπου, να αποκτήσω κάτι σαν πρότυπο και δεν μπορώ! Απλά δε μπορώ! Όλοι οι "σπουδαίοι" της εποχής μας είναι ναρκωμανείς, βιαστές, εγωιστές, φιλόδοξοι, ματαιόδοξοι, ναρκισσιστές και καλοπερασάκηδες! Δεν υπάρχουν πλέον πρότυπα, υπάρχουν είδωλα. Όσο για την εποχή του ιδεαλισμού; Αυτή μας τελείωσε!
Οι νέοι, και το βλέπω από την καθημερινή  μου συναναστροφή με 17χρονα, έχουν χάσει πλέον κάθε ελπίδα! Είναι άθεοι, δεν έχουν πολιτική άποψη και δεν νοιάζονται να αποκτήσουν μία! I mean, what the fuck dudes? Wake UP! Δηαλδή τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε πως έχουμε φτάσει στοι χείλος του γκρεμού και πως πέφτουμε και γυρισμός ΔΕΝ υπάρχει; Πότε στο διάολο θα ανοίξουν τα μάτια μας;

Μικρά στρουμφάκια
με αρβύλες και κράνη
και τη Χιονάτη
βιάζουν οι νάνοι
Η κάντι κάντι
διακινεί ηρωίνη
για τον βαρόνο
αστυνόμο Σαΐνη


Πόλεμοι. Βιασμοί. Ναρκωτικά. Εγωισμός. Προδωσία. Μία μάχη χωρίς τέλος. Ένας αγώνας. Στόχος; Εξόντωσε το διπλανό σου για να του φας τη θέση. Δηλαδή, πλέον, αυτή είναι η ζωή μας; Και η Κόλλινς σωστή εδώ-.- Με τους Αγώνες Πείνας. Είναι σαν σχεδόν αναγκαστικά και φασιστικά και απολυταρχικά να μας ρίχνουν σε μία αρένα που πρέπει ντεμέκ να σκοτώσεις για να μη σκοτωθείς. Και ποιο το νόημα; Θα νικήσεις; Και; Σε τι θα είσαι νικητής; Σε κάτι το οποίο προφανέστατα είναι χωρίς ουσία;
Μας αντιμετωπίζουν λες και είμαστε....ξέρω και 'γω τι! Στις 8 Φεβρουαρίου του 2011 πάνοπλα ΜΑΤ εισέβαλλαν στην Κερατέα. Ο λόγος; Οι άνθρωποι απλά έκανα διαδηλώσεις για το ΧΥΤΑ που απλά δε θέλουν να χτιστεί στην περιοχή τους.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε χωρίς πρόκληση περίπου στις 4:30  το απόγευμα, με κύριο άξονα κίνησης των δυνάμεων καταστολής την κεντρική Λεωφόρο Σουνίου που διασχίζει κατά μήκος το σύνολο της πόλης.
Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων των ΜΑΤ, που διαρκούν και μέχρι την ώρα που γράφεται το άρθρο αυτό, δηλαδή 2:15 τα ξημερώματα με αμείωτη ένταση, έγινε από τις δυνάμεις εισβολής ευρύτατη χρήση άγνωστων μέχρι σήμερα χημικών ουσιών, καθώς και οβίδων κρότου-λάμψης, με σκοπό να αποτρέψουν την αντίσταση των πολιτών στους δρόμους της Κερατέας, αλλά και να επιβάλλουν στην ουσία Στρατιωτικό Νόμο, απαγορεύοντας την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών μέσα και γύρω από τον αστικό ιστό της πόλης. Προκάλεσαν μάλιστα μεγάλο αριθμό ζημιών σε ιδιωτικές περιουσίες αλλά και τραυματισμούς και δυσκολίες αναπνοής στον άμαχο πληθυσμό.
Οι “δημοκρατικές” δυνάμεις των ΜΑΤ του Υπουργού ΠροΠο δεν αρκέστηκαν όμως μόνο σε αυτό. Σε μία περιττή, χυδαία και προκλητική επίδειξη δύναμης και κατάχρησης της εξουσίας, τα εντεταλμένα όργανα του φερέφωνου υπουργού προχώρησαν παράλληλα και σε εκκαθαριστικές κινήσεις στο μπλόκο των κατοίκων της Κερατέας κοντά στην είσοδο του Οβριοκάστρου. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα τραγελαφικό και απόκρυφο σκηνικό όπου σκοτεινά – και προφανώς φοβισμένα – μέλη των δυνάμεων των ΜΑΤ έσπρωχναν στην κυριολεξία με τα χέρια τους τα λάστιχα και τα υπόλοιπα υλικά που είχαν συσσωρεύσει οι κάτοικοι διαμαρτυρόμενοι για την παράνομη χωροθέτηση και προσπάθεια δημιουργίας ΧΥΤΑ στην περιοχή.

Και χθες με ενημέρωσε ένας συμμαθητής μου πως μία γυναίκα από εκεί, εξαιτίας των πολλών χημικών, απέβαλε. Έχασε το μωρό της. Μάλιστα. :) Απλά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά. Γιατί δεν υπάρχει διάλογος;
Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν έχουμε; Τι στο διάολο, ας μας αφήσουν να φωνάξουμε! Όποτε μαζευόμαστε πολλοί, σε γήπεδα, σε διαδηλώσεις κλπ μας έχουν μαντρωμένους με αστυνομία για αποφυγή παρεκτροπής. Guess what κύριοι αγαπητοί βουλευτές που μας κυβερνάτε :) Ο λαός έχει φωνή. Και έχει δικαίωμα να μιλήσει. Και μία μέρα δε θα μιλήσει απλά. Θα φωνάξει. Και τότε θα τα πούμε. Αλλά βέβαια, για όλα υπάρχουν δικαιολογίες του τύπου, "Η σφαίρα εξοστρακίστηκε". Έχω χάσει ΠΑΣΑ ελπίδα πλέον.  
Σταδιάλα όλα τα λαμόγια που να τους πέσει τσίγκος στο κεφάλι.:)