The Imaginarium of
Dr. Parnasus
Χθες ήταν η σειρά μου να διαλέξω ταινία για να δω με το Θάνο και διάλεξα το ‘The Imaginarium of Dr. Parnasus’. Βασικά οκ, δεν πολυθυμάμαι όλη την ταινία, πρέπει να την ξαναδώ, γιατί μιλάγαμε στο ενδιάμεσο και δεν πρόσεχα συνέχεια :Ρ Και με κράτησε ξύπνια 2-3 ώρες το βράδυ ο 2χρονος γιος της αδερφής μου που μένει στη γιαγιά του τα ΣΚ (και να γιατί η Creepy Dreamer αν και είναι τέλεια με τα μικρά παιδιά, δε θα κάνει ποτέ δικά της :Ρ) Και έγραφα πρόχειρο στα Κείμενα ‘Ποιήματα για την Ποίηση’.
*εισαγωγή άσχετου αποσπάσματος με την ανάρτηση* Δεν καταλαβαίνω γιατί κάνω τον κόπο να διαβάσω. :Ρ Σίριουσλι. Η λογική μου: ο Νίκος Εγγονόπουλος δε θα πέσει γιατί συνδέεται αμεσότατα με το ποίημα του Αναγνωστάκη, αφού ο Αναγνωστάκης του απάντησε ουσιαστικά(αν και δεν το παραδέχεται). Το ποίημα του Μανωλάκη anyway, δεν πέφτει ποτέ γιατί είναι ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένο και εμάς μας θέλουν αμόρφωτους. Άρα έξω ο Αναγνωστάκης έξω και ο Εγγονόπουλος. Η Πολυδούρη δεν πέφτει με τίποτα. Τα κορίτσια συνηθίζουν να πλατιάζουν με την ποίηση της Πολυδούρη και επιπλέον, και οι πέντε στροφές απλά αναμασούν το ίδιο θέμα και το λένε ξανά και ξανά και ξανά. Γιατί να σου βάλουν κάτι στο οποίο δε θα μπορείς να αναπτύξεις μία ερώτηση; Έξω και η Μαρία λοιπόν :Ρ Μας μένει ο Καφάβης με τη ‘Μελαγχολία Ιάσονος Κλεάνδρου ποιητού εν Κομμαγηνή 595 μ.Χ.’ και ο Παυλόπουλος με ‘Τα Αντικλείδια’. Είχα απλά σαν αίσθηση ότι θα έμπαινε ο Παυλόπουλος. Τα διάβασα όλα. Και μπήκε ο Παυλόπουλος με παράλληλο του Αναγνωστάκη. Συμβαίνει συνέχεια στα Κείμενα να προβλέπω τα θέματα :΅Ρ Στον Κρητικό είχα πετύχει μέχρι και το παράλληλο :Ρ Οπότε τζάμπα το διάβασμα :Ρ *τέλος εισαγωγής ασχέτου με την ανάρτηση αποσπάσματος*
Είδαμε την ταινία λοιπόν και σε κάποια φάση άνθρωποι έμπαιναν σε έναν καθρέφτη(που οδηγούσε στο μυαλό του Δρ. Παρνάσους) και έβλεπαν υποθέτω τα όνειρά τους, τις πιο τρελές τους επιθυμίες. [Το σημείο μου έμεινε ιδιαίτερα γιατί στην ταινία τον Tony τον υποδυόταν ως επί το πλείστον ο Χιθ Λέτζερ, που για εμένα ήταν από τους καλύτερους ηθοποιούς. Ωστόσο, μπήκε στον καθρέφτη μετά από μία γρέτζω και επειδή ο Χιθ στην ταινία αυτή πέθανε πριν προλάβει να γυρίσει όλες τις σκηνές, μαντέψτε ποιος ήταν πίσω από τον καθρέφτη; Καλά καταλάβατε! Ο μοναδικός Τζόνι Ντεπ, ένας από τους πιο τέλειους ερμηνευτές έβερ κατ’ εμέ. Και ο ηθοποιός που είχε τύχει να αναφέρω 10 λεπτά πριν :Ρ xD Συμπτώσεις xD].
Τέλος πάντων. Απλά αναρωτήθηκα τι θα έβλεπα εγώ εκεί μέσα. Υποθέτω βιβλία, βιβλία, βιβλία. Βιβλία που έχω διαβάσει, που θέλω να διαβάσω, που δεν ξέρω καν, βιβλία που μυρίζουν σκόνη, απλά βιβλία. Μετά είδη ζωγραφικής. Καμβάδες, μολύβια, παστέλ, χαρτιά, ξύστρες(ω ναι είναι σημαντικότατες!) και σίγουρα υλικά με τα οποία ποτέ δεν είχα την τιμή να δουλέψω: ακρυλικά, λαδομπογιές και κάρβουνο! Χμ, μετά νομίζω θα άκουγα από παντού την αγαπημένη μουσική, αυτή που με χαλαρώνει ίσως αλλά και αυτή που με πορώνει και με κάνει να θέλω τόσο πολύ να τραγουδήσω.(πράγμα που δε θα ‘θελε κανείς σας να συμβεί, τραστ μι). Και νομίζω θα ήταν επίσης ένα μέρος όπου θα μπορούσα να μιλήσω με την J. K. Rowling ή τη Victoria Frances ή τις Kami και Garcia. Και σίγουρα κάπου που θα ήμουν με τους φίλους μου…Εσείς; Τι θα βλέπατε εσείς στο Imaginarium;
