Αχ, τα μεσάνυχτα με αυτό το σκοτάδι που κρύβει τόσο μυστήριο και ένα σκοτεινό γόητρο. Ό,τι πρέπει για τρομακτικές ιστορίες. Και τα αστέρια είναι οι σύντροφοί μας στο μακρύ ταξίδι της νύχτας, μέσα στη σιγαλιά, αυτά είναι μάρτυρες των πάντων... Και μου θυμίζουν τόοοοσα πολλά.
Κυρίως οι αναμνήσεις είναι από το χωριό. Στο χωριό των γονιών του πατέρα μου. Πανέμορφες αναμνήσεις. Να καθόμαστε με τα ξαδέρφια μου μέχρι τις 4 μέχρι τις 5 το πρωί. Γύρω-γύρω σκοτάδι, τόσο μικρό χωριό έχει λίγο φωτισμό. Μερικά τζιτζίκια να ακούγονται. Και 'μεις να γελάμε, να ακούμε τραγούδια, να μιλάμε και να καθόμαστε ξαπλωμένοι κοιτώντας τα βάθη του ουρανού... Πόσα αστέρια έχω δει να πέφτουν.... Eίναι τόσο ρομαντικό να τα βλέπεις. Και δεν μπορώ απλά να τα σκεφτώ ως μπάλες αερίων οι οποίες είναι στο διάστημα. Μου φαίνονται τόσο ιδιαίτερα για να είναι τόσο απλά. -.-
Μιας και είπα μπαλες αερίων, με μία ξαδέρφη μου, την Ιωάννα, γύρω στη μία το βράδυ, αν δεν είχαν πέσει πολλά αστέρια, για να μπούμε στο κλίμα λέγαμε το εξής:
Ιωάννα-Πούμπα: "Έι Τιμόν, τι είναι τα αστέρια;"
Creepy Dreamer-Τιμόν: " Τα αστέρια είναι απλά μερικές... πυγολαμπίδες κολλημένες στον ουρανό."
Ιωάννα-Πούμπα: "Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν αιωρούμενες μπάλες αερίων μίλια και μίλια μακριά από τη γη..."
Creepy Dreamer-Τιμόν: "Εσύ Πούμπα όλο τα αέρια σκέφτεσαι -.-"
Οκέι, όλοι λιώνουν στα γέλια όποτε το κάνουμε αυτό. XD Και η Ιωάννα κάνει τέλεια τον Πούμπα. Και όταν μας πιάνουν τα ρομαντικά μας, βάζουμε όλα τα τραγούδια που θα 'πρεπε να 'ναι στο φάκελο "Κόβουμε Φλέβα Όποτε το Ακούμε." Τι My Immortal, τι Bring me to Life, τι I Don't Wanna Miss a Thing, τι Προσκυνητής και γενικότερα Αλκίνοος Ιωαννίδης, τι Muse και τι Radiohead έχουν πέσει αυτά τα βράδια δε λέγεται. Φέτος μέλεται να συμπληρώσουμε το ρεμπερτόριο με μερικά κλασσικά της Disney. XD
Τα αστέρια μας βοηθάνε για να λέμε καμμένα πράγματα. Επίσης, αν και στο μέρος όπου καθόμαστε δεν έχει καθόλου φώτα, εμείς άνετα παίζουμε ξερή, ρίχνουμε πασιέτζες και το κρυφτό είναι μία από τις λύσεις μας. Είμαστε τοπ καμένα XD.
Αλλες αναμνήσεις, είναι από την κατασκήνωση. Ποτέ στην Πέρδικα δεν είχα εκτιμήσει τα αστέρια της μέχρι το τελευταίο βράδυ που φύλαξα σκοπιά. Πάντα φυλάγαμε σκοπιά, αλλά ποτέ δεν προσέχαμε τα αστέρια, έτσι μισοκοιμησμένοι που ήμασταν. Την τελευταία νύχτα, ένας ομαδάρχης, ο Άσπρος Ραν, πολύ μεγάλος, ήταν μαζί μας. Δεν ήταν υποχρεωμένος ωστόσο. Είχαμε μία μονώρη σκοπιά πέντε άτομα, δύο από την ενωμοτία της Άρτας και τρεις από την ενωμοτία των Ιωαννίνων(ήταν προσκοπική κατασκήνωση, συνδυαστική δύο συστημάτων προσκόπων :Ρ). Εκεί που καθόμασταν πάνω στα κούτσουρα, άλλοι με κουβέρτες, άλλοι με ζακέτες, και 'γω να 'χω την Έφη στα πόδια μου, έτοιμη να κοιμηθεί, παρατηρήσαμε πρώτη φορά τον ουρανό. Μέναμε τουλάχιστον 5-8 χιλιόμετρα μακριά από το χωριό της Πέρδικας, μέσα σε ένα ξέφωτο του δάσους που ήταν δίπλα ακριβώς από τη θάλασσα. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε πως φαίνονται τα άστρα σε ένα τέτοιο μέρος, όπου ο φωτισμός είναι ανύπαρκτος, ε; Είναι σχεδόν ό,τι πιο μαγικό έχω δει στη ζωή μου... Όλος ο ουρανός μπροστά σου και όσο και να κοιτάς, να μη χορταίνεις. Ο Άσπρος Ραν μας μίλησε για τις κινήσεις των αστεριών και μας έδειξε κάμποσους αστερισμούς. Η αγάπη μου για τη σελήνη εκείνη την νύχτα μετριάστηκε. Υποβαθμίστηκε. Η σελήνη λάμπει αλλά έτσι μας κρύβει τα πολύτιμα αστέρια. Τα αστέρια είναι πολλά αλλά ξεχωριστά. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω. Απλά τα αγαπάω....
http://www.youtube.com/watch?v=5N86aaRzevE
I See The Light- Rapunzel & Flynn(Eugune) Tangled.
All those days watching from the windows
All those years outside looking in
All that time never even knowing
Just how blind I've been
Now I'm here, blinking in the starlight
Now I'm here, suddenly I see
Standing here, it's all so clear
I'm where I'm meant to be
And at last I see the light
And it's like the fog has lifted
And at last I see the light
And it's like the sky is new
And it's warm and real and bright
And the world has somehow shifted
All at once everything looks different
Now that I see you
All those days chasing down a daydream
All those years living in a blur
All that time never truly seeing
Things, the way they were
Now she's here shining in the starlight
Now she's here, suddenly I know
If she's here it's crystal clear
I'm where I'm meant to go
And at last I see the light
And it's like the fog is lifted
And at last I see the light
And it's like the sky is new
And it's warm and real and bright
And the world has somehow shifted
All at once, everything is different
Now that I see you, now that I see you
All those years outside looking in
All that time never even knowing
Just how blind I've been
Now I'm here, blinking in the starlight
Now I'm here, suddenly I see
Standing here, it's all so clear
I'm where I'm meant to be
And at last I see the light
And it's like the fog has lifted
And at last I see the light
And it's like the sky is new
And it's warm and real and bright
And the world has somehow shifted
All at once everything looks different
Now that I see you
All those days chasing down a daydream
All those years living in a blur
All that time never truly seeing
Things, the way they were
Now she's here shining in the starlight
Now she's here, suddenly I know
If she's here it's crystal clear
I'm where I'm meant to go
And at last I see the light
And it's like the fog is lifted
And at last I see the light
And it's like the sky is new
And it's warm and real and bright
And the world has somehow shifted
All at once, everything is different
Now that I see you, now that I see you
