Carpe Diem

Χθες είχα ανέβει για κανένα μισάωρο στην ταράτσα και κοίταγα την ολική έκλειψη της σελήνης που φαινόταν καθαρά, αλλά όχι αρκετά καθαρά για να βγάλω φωτογραφίες. -.- Όμως πραγματικά είναι ένα από τα εκπληκτικότερα θεάματα που έχω δει ποτέ μου. Μπορεί να με πείτε σαχλορομαντική ή οτιδήποτε. Δε με ενδιαφέρει. Δε με ενδιαφέρει που η σεληνή είναι απλά ένας μικρός πλανήτης που είναι δορυφόρος της Γης και δεν έχει καν δικό του φως, καθώς είναι ετερόφωτη. Το χθεσινό ήταν μαγικό. Το φεγγάρι ηταν ένα περίεργο μουντό κόκκινο. Δεν υπήρχαν σύννεφα και έβλεπα όσο καθαρά μπορούσα και κάμποσα αστέρια. Δεν ξέρω πόση ώρα θα καθόμουν αν δεν είχα ξεπαγιάσει και δε με προέτρεπε ο Μιχάλης να κατέβω κάτω. :Ρ
Για ποιο λόγο όμως το θέμα της σελήνης μου έφερε στο νου εκείνη την ταινία; Δε μπορώ να καταλάβω. Δεν ξέρω αν ξέρετε την ταινία. Είναι αρκετά παλιά. Έως και πολύ. Έτυχε να έχω πέρισυ μία από τις πιο καλές καθηγήτριες Αρχαίων έβερ στο σχολείο(άλλο αν χάλασε φέτος) και εκτός από πολύ καλό μάθημα πίστευε πως το σχολείο δεν είναι μόνο για αυτό. Ήθελε να καλλιεργήσει και άλλα πράγματα μέσα μας.  Και έτσι μας πήγε στη βιβλιοθήκη του σχολείου και στην τηλεόραση και DVDplayer που έχει εκεί, βάλαμε να δούμε τον ''Κύκλο των Χαμένων Ποιητών". Dead Poet's Society. Νομίζω ότι είναι μία ταινία που με έκανε να μπερδευτώ και να σκεφτώ τόσο όσο καμία άλλη. Δε θυμάμαι τι εποχή ήταν ακριβώς, αλλά ήταν πολύ παλιά. Μία εποχή που τα παιδιά των πλουσίων μορφωνόταν και άκουγαν πάντα το τι ήθελε ο μπαμπάς τους. Έλα όμως που στο ιδιωτικό σχολείο έρχεται ένας νέος καθηγητής. Με εκσυγχρονισμένες απόψεις. Και διδάσκει στα παιδιά κάτι πρωτότυπο. Ποίηση. Τα μαθαίνει να σέβονται τους ποιητές, να ακούν και να μιλάν σε αυτή τη μυστική γλώσσα της Ποίησης. Και τα μαθαίνει λίγο μετά μία φράση που έμελε να χαράξει όλη την πλοκή της ταινίας.

Carpe Diem

Seize the Day

Τα παιδιά λοιπόν άρχισαν να μη συμβιβάζονται με το καθεστημένο. Άρχισαν να επαναστατούν. Να θέλουν να ζήσουν. Να αδράξουν την ευκαιρία, να ζήσουν την ημέρα και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Ένα από τα παιδιά ήθελε να γίνει ηθοποιός. Κρυφά από τον πατέρα του, που δεν ήθελε να ακούσει την ιδέα και τον ήθελε γιατρό, έκανε οντισιόν και τον πήραν να παίξει το ξωτικό, αν θυμάμαι καλά, στο Όνειρο Θερινής Νυκτός. Ο πατέρας του το έμαθε και έγινε έξαλλος. Τον πήρε από το σχολείο, τον κλείδωσε στο σπίτι... Και τέλος πάντων, καλύτερα να δείτε την ταινία. Μη σας χαλάσω το τέλος.

Όμως αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Να κυνηγάμε τα όνειρα. Οκέι, είναι δύσκολο. Εξάλλου ώρες-ώρες πιστεύω ότι μας απαγορεύουν ακόμα και να ονειρευόμαστε με την κατάσταση που επικρατεί. Όμως πρέπει να το κάνουμε. Πρέπει να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Η ζωή μας δεν ανήκει σε αυτούς. Μπορεί να έχουν κανει αυτοί τις λάθος επιλογές. Αυτό τι σημαίνει; Ότι θα είμαστε σαν εκείνα τα αγόρια που άκουγαν τον μπαμπά τους και ακολουθούσαν ένα βέβαιο μέλλον, ένα μέλλον φτιαχτό από άλλους, ένα μέλλον βαρετό; Όχι. Δε θα γίνουμε δούλοι των άλλων. Δεν πρέπει. Γιατί ηζ ωή μας ανήκει. Η σκηνή έχει στηθεί για εμάς. Πρέπει να σηκωθούμε όρθιοι, παρά τις αντιξοότητες, και να τραγουδήσουμε. Τι μας φοβίζει; Το άγνωστο; Oh please... 

Άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα ξεσηκώνονται, πανό γράφονται, γίνονται ειρηνικές διαδηλώσεις. Κυνηγούν ένα μέλλον. Προσπαθούν να κάνουν αυτόν τον κόσμο ένα κλικ καλύτερο. Πιο φωτεινό και πολύχρωμο. Πάντα ήμουν υπέρ των ειρηνικών διαδηλώσεων. Τώρα ακόμα περισσότερο. Θέλω να πάρω ένα πανό και να πάω και εγώ να φωνάξω και να διεκδικήσω όσα μου ανήκουν. 

Σαν παιδιά έχουμε όλοι μας όνειρα. Με τι κουράγιο όμως να τα κυνηγήσεις...; Μόλις ξεκίνησα την ύλη για την Τρίτη Λυκείου, όλα μου φαίνονται βουνό, έχω πονοκέφαλο κάθε μέρα, δεν ξέρω αν θα περάσω στη σχολή της επιλογής μου, το μέλλον μου είναι αβέβαιο. Μου απαγορεύουν ουσιαστικά να ονειρευτώ, καθώς πλέον ό,τι και αν κάνεις, ό,τι και αν σπουδάσεις, δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα.

Όχι λοιπόν. Δεν το δέχομαι. Κανείς δε θα έπρεπε να το δέχεται. Κάποια μέρα όλοι αναπόφευκτα, όσο μακάβριο και αν ακούγεται, θα πεθάνουμε. Το θεωρώ τραγικό να πεθάνει κανείς και να μην έχει εκπληρώσει τα όνειρα της ζωής του. Πρέπει να διεκδικήσουμε αυτά τα όνειρα. Γιατί ό,τι και αν λέγεται, ό,τι και αν γίνεται, πάντα θα πιστεύω ότι οι ιδέες και τα λόγια και τα όνειρά μας έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο...

Carpe Diem by ~ indecisive-x

Be not afraid,
Do not let fear control you.
Throw open the cage,
Destroy the bars of iron.

You have your own mind,
Allow it to live and breathe.
You have your own heart,
Let it beat and feel.

We are gods,
Thrown to the realm of mortals.
The earth is but a playground,
And our lives a pursuit of pleasure.

The only prayer my lips will utter,
Is to discover something new,
Whether trivial or profound,
Each day my body does still linger.

And if this prayer does come to fruit,
And my mind remains alive,
I swear to forget these strangling fears,
And live this life I have.
Carpe Diem.
Seize the day.

Dream, learn, think, live.

Oh no I just keep on falling
And where’s hope when misery comes crawling?
With your faith you’ll trigger a landslide
To kill off this common sense of mind

It takes acquired minds to taste, to taste, to taste this wine
You can’t down it with your eyes
So we don’t need the headlines
We don’t need the headlines
We just want…


Everybody sing like it’s the last song you will ever sing
Tell me, tell me, do you feel the pressure now?
Everybody live like it’s the last day you will ever see
Tell me, tell me, do you feel the pressure now?

Right now you’re the only reason
And time out if everyone’s worth pleasing
You’ll trigger a landslide
to kill off their finite state of mind

It takes acquired minds to taste, to taste, to taste this wine
You can’t down it with your eyes
So we don’t need the headlines
No, we don’t want your headlines
We just want…


Everybody sing like it’s the last song you will ever sing
Tell me, tell me, do you feel the pressure now?
Everybody live like it’s the last day you will ever see
Tell me, tell me, do you feel the pressure now?
Everybody sing like it’s the last song you will ever sing
Tell me, tell me, do you feel the pressure?

Alright, so you think you’re ready?
Ok, then you say this with me
Go!
We were born for this
We were born for this
Alright, so you think you’re ready?
OK, then you say this with me
Go!
We were born for this
We were born for this
We were born for this
We were born for this

We were born for
We were born for

Everybody sing like it’s the last song you will ever sing
Tell me, tell me, can you feel the pressure?
Everybody live like it’s the last day you will ever see
Tell me, tell me, can you feel the pressure now?
Everybody sing like it’s the last song you will ever sing
Tell me, tell me, can you feel the pressure?
Tell me, tell me, can you feel the pressure?

We were born for this
We were born for this
We were born for this