Όλοι μας, για να κάνουμε κάποια κίνηση που θεωρούμε υπερβολικά τολμηρή, κρυβόμαστε πίσω από μία μάσκα.
Και η Σταχτοπούτα δεν έβαλε μία ''μάσκα'' για να πάει στο χορό του πρίγκιπα; Έβαλε τα καλά της και δεν την αναγνώρισε κανένας.
Πιστεύω πως έχω καταλάβει για πιο λόγο σαν άνθρωποι το κάνουμε αυτό. Γιατί φοβόμαστε. Θέλουμε να κάνουμε μία πράξη. Μία πράξη που ίσως θα μας κάνει χαρούμενους, θα μας απελευθερώσει, θα μας κάνει να γελάσουμε, θα μας δώσει ελπίδα να ονειρευτούμε. Η κοινωνία στην οποία, όμως, ζούμε, έχει δημιουργήσει κάποια καλούπια, κάποια πρότυπα και στερεότυπα.
Έτσι, οι ευσεβείς μας πόθοι μένουν ανικανοποίητοι... Όμως μερικοί από εμάς, κρυφά, ίσως την ώρα που το φεγγάρι ανατέλει, κανένας δεν προσέχει και υπάρχει ''άκρα του τάφου σιωπή'', αυτοί οι άνθρωποι, αψηφώντας κάθε κανόνα, κάθε όριο, κάθε στερεότυπο και αντίληψη επιχειρούν να πιάοσυν το όνειρο, να ζήσουν αυτή τη μία και μοναδική στιγμή ευτυχίας, μία στιγμή για την οποία αξίζει κανείς να περιμένει σε όλη του τη ζωή...Χρειάζεται τόσο θάρρος, τόλμη και π΄σιτη στον εαυτό μας για να τολμήσουμε, για να ρισκάρουμε...
Αυτό όμως είναι όλη η ζωή. Ένας κύκλος στον οποίο ρισκάρουμε. Μπορεί να κάνουμε κάτι λάθος. Δεν πειράζει. Μπορούμε πάντα να έχουμε μία δεύτερη ευκαιρία, να επανορθώσουμε και να διορθωθούμε.
Όπως ένα κοριτσάκι που βάζει τα τακούνια της μαμάς του για πρώτη φορά. Θα πέσει. Θα χτυπήσει. θα κλάψει. Μετά από λίγε ημέρες, με ένα πονηρό χαμόγελο, θα ξαναβάλει τα τακούνια, νομίζοντας πως έτσι θα γίνει μεγάλη, σπουδαία και τρανή... Και ίσως ξαναπέσει. Μα θα προσπαθήσει ξανά και ξανά.
Έχει πολύ μεγάλο νόημα να προσπαθείς. Παλεύεις. Δεν ξέρεις γιατί ακριβώς. Παλεύεις για να ζήσεις το όνειρο που έχεις δει τα μεσάνυχτα μίας κρύας νύχτας. Πάλεψε όσο μπορείς. Με κάθε δύναμη. Και σταμάτα πια να κρύβεσαι. Οι μάσκες είναι για τις Απόκριες. Και για τους άτολμους. Μη φοβάσαι. Μη δίνεις σημασία σε ό, τι μπορεί να πει ο καθένας για εσένα...Απλά κάνε ό,τι κάνει εσένα ευτυχισμένο.
Και αν...αν απλά δε μπορείς να αφήσεις τη μάσκα, μην ανησυχείς. Κανείς δε θα σε κριτικάρει... Απλά να ξέρεις, θα νιώσεις πιο ευτυχισμένος, πιο ολόκληρος όταν κάνεις πράξη το όνειρό σου και δεν κρύβεσαι επειδή φοβάσαι την κοινή γνώμη.
Man is least himself when he talks in his own person. Give him a mask, and he will tell you the truth.
Oscar Wilde
Δίκιο έχει σε αυτό ο Όσκαρ. Φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια, για να μη μας παρεξηγήσουν, για να μην ξεφύγουμε από το πρώτυπο, το στερεότυπο.
Όμως μία ζωή χωρίς ελπίδα, χωρίς αλήθεια, χωρίς όνειρα, μία ζωή που μπορείς να την ζήσεις μόνο κρυμμένος, δεν είναι ζωή.
Ίσως αυτή η ανάρτηση να ήταν άσκοπη... Απλά πιστεύω πως πρέπει να αφήσουμε τους φόβους μας στην άκρη και να ζήσουμε, ακόμα και αν το μόνο που θα πάρουμε είναι μόλις ένα λεπτό ανθρώπινης ευτυχίας...
Θεέ μου! Ένα ολόκληρο λεπτό υπέρτατης ευτυχίας! Είναι, μήπως, λίγο αυτό, έστω και σ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής;…
Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
