Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Orange Marmalade


This is the story of a girl.
Καθώς καθόμουν στο mangahere.com και έψαχνα στο shoujo section γιατί έχουν περάσει αιώνες από τότε που διάβασα ένα καλό shoujo πετυχαίνω αυτό. Το Orange Marmalade.
Αν και κορεάτικο(δεν πολυδιαβάζω τα κορεάτικα διότι είναι σαν μάνγκα, αλλά τα διαβάζεις από τα αριστερά στα δεξιά και όχι από τα δεξιά στα αριστερά όπως σε όλα τα manga, οπότε ψιλοχάνομαι με αυτά :Ρ) το λάτρεψα. Τελείωσα 42 κεφάλαια σε…2-3 μέρες; :Ρ

Baek Ma Ri

Πρωταγωνίστρια η Baek Ma Ri. 18 ετών με μαύρα-μπλε μαλλιά και μαύρα-μωβ μάτια. Δεύτερη τάξη του Λυκείου. Έχει ως οικογένεια τους γονείς της, τον 5χρονο αδερφό της και τη θεία της, που είναι αδερφή της μαμάς της.
Είναι βρικόλακας.
Οι βρικόλακες έκαναν συμφωνία με την ανθρωπότητα και άρχισαν να πίνουν υποκατάστατο αίμα-αίμα γουρουνιού. 200 χρόνια μετά, άλλαξε η σωματική τους σύσταση. Οι κυνόδοντές τους είναι πολύ μαλακοί, πλέον δεν κόβουν δέρμα. Ζουν πια μόνο μέχρι τα 90, ενώ παλιά μέχρι τα 150. Θεραπεύονται γρήγορα. Μπορούν να βγουν πλέον στο φως του ήλοι χωρίς να πάθουν κάτι, ωστόσο κρυώνουν πολύ εύκολα(η Ma Ri συνεχώς φοράει κασκόλ και χοντρή ζακέτα και είναι μόλις Σεπτέμβρης-Οκτώβρης :Ρ). Δεν είναι πολύ δυνατοί.
Οι άνθρωποι ξέρουν πως υπάρχουν. Αν το μάθουν όμως φρικάρουν. Η Ma Ri ήταν στο δημοτικό όταν ήταν χαρούμενη. Είχε κάνει φίλους. Χαμογελούσε. Όμως μετά έμαθαν πως είναι βρικόλακας.
You’re a vampire…? Go away! Monster! Go away!
Μετακομίζουν συχνά με τους δικούς της για να μην τους καταλάβει κανείς. Η Ma Ri πιστεύει ότι δε χρειάζεται φίλους.
Αλλά η θεία της(που δεν θυμάμαι πραγματικά το όνομά της) ξέρει πως αυτό δεν ισχύει. Ξέρει πως η Ma Ri φοβάται να δεθεί για να μην πληγωθεί.
Ma Ri and Jae Min
Στην αρχή του manga κοιμήθηκε μέσα στο τραίνο επειδή ήταν κουρασμένη. Μπήκε μέσα ένα αγόρι από το ίδιο σχολείο, ο Jae Min και βρήκε τη μυρωδιά του αίματός του πολύ γλυκιά. Κατά κάποιο τρόπο τον δάγκωσε, αλλά δεν του ήπιε το αίμα. Ο Jae Min αν και μισεί τις γυναίκες, αρχίζει να τη σκέφτεται και εν τέλει του αρέσει. Η Ma Ri λέει πως δεν τον αντέχει, αλλά του μιλάει μερικές φορές, ψυχρά ωστόσο. 

Ταυτοχρόνως η Ma Ri γνωρίζεται με δύο κορίτσια τη Soo Ri με τα πορτοκαλί μαλλιά που μοιάζει με αγόρι και την Woo Mi με τα γυαλιά, που είναι πολύ ήσυχος άνθρωπος. Την καλούν στο κλαμπ μουσικής, και αυτή δέχεται μετά από πολλές πιέσεις. Ο Jae Min μπαίνει και αυτός στο κλαμπ μαζί με δύο αγόρια που δε μας νοιάζουν.
Όσο προχωρά η ιστορία, η Ma Ri χωρίς να το καταλάβει αρχίζει να αγαπά αυτά τα δύο κορίτσια. Και δεν ενοχλείται τόσο από την παρουσία του Jae Min(ο οποίος αξίζει συγχαρητήρια που του αρέσει μια κοπέλα που με το ζόρι του λέει ένα γεια. Επιπλέον, είναι πολύ γλύκας, της πήρε δώρο ένα πουά κοκαλάκι *_*). 

Ωστόσο μια σειρά για τους βρικόλακες βγαίνει στην τηλεόραση και αρχίζουν τα κακά σχόλια για εκείνους. Η Ma Ri προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως δεν την πειράζει. Δεν την πειράζει. Όχι…
Αλλά την πειράζει. Κλαίει.

‘‘Make one of your self. A real friend that understands you, said her aunt to her when she was only a little girl.
What was she talking about? , Ma Ri thought. I mean it doesn’t make sense to be friends with Humans in the first place. They could never understand us. No, they won’t even want to understand us. What was I expecting? Stupid… It’s okay. I don’t need it. I don’t need things like that…’’.
Προσπαθεί να ξεκόψει από τις φίλες της και από τον Jae Min γιατί ξέρει ότι δε θα την αποδεχτούν ποτέ για αυτό που είναι. Την ώρα που πάει να εγκαταλείψει τη Soo Ri, συμβαίνει ένα ατύχημα. Η Ma Ri μπαίνει στη μέση για να τη σώσει. Και η Soo Ri ανακαλύπτει πως είναι βρικόλακας.
Και όμως, παρά την προειδοποίηση της καρκινοπαθούς μητέρας της να μην μπλέξει με βρικόλακες, η Soo Ri αγαπά τη Ma Ri. Τη θέλει κοντά της. Της λέει να πάνε μία βόλτα για να την κεράσει ένα χυμό.
Ma Ri: ..I’m a monster. That monster you hate from the bottom of your heart. Why are you treating one like this? Are you afraid that I might go after you one day? If that’s what’s bothering you…
Soo Ri: STOP IT, ENOUGH! HOW ARE YOU A MONSTER?! YOU’RE NOT A MONSTER! YOU’RE NOT! You CAN’T be! What kind of monster saves people…?
*some hours later*
Soo Ri: I’m really sorry. Give me one more chance Ma Ri.
Ma Ri: I…I don’t know. It…It’s the first time knowing a girl like this. I don’t know what I have to do in this situation…
Soo Ri: Why~? What’s the big deal~? We can just be like we were before. What’s the problem? I’ll promise to keep your secret, trust me okay?
Ma Ri: *tearing up* Thanks…
I thought it had nothing to do with me. I thought they(the friends) didn’t exist.
But I found one. 
A friend.

Το νόημα όλου αυτού του μακροσκελέστατου παραλόγου είναι για να πω πως απλά μερικές φορές οι φίλοι σε καταλαβαίνουν. Ό,τι και αν είσαι. 


Υ.Γ. Δε μπορούσα να αντισταθώ γιατί αγαπώ το σχέδιο too much. Lena Duchannes by Kami Garcia & Margaret Stohl

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Things I love about winter

Πράγματα που αγαπώ σε σχέση με το χειμώνα:
v     Πλεχτά ζεστά πουλόβερ
v     Να περπατώ στον κρύο αέρα που κοκκινίζει τη μύτη και τα μάγουλα
v     Σκούφοι <3
v     Τις μέρες με τον άνεμο που ανακατεύει τα μαλλιά
v     Να στολίζω με φωτάκια το δωμάτιο
v     Διακοσμητικές χιονόμπαλες.-
v     Το πνεύμα των διακοπών
v     Τη μουσική των Χριστουγέννων
v     Τις διακοπές καθαυτές
v     Να μετρώ τις μέρες ανάποδα για τα Χριστούγεννα
v     Τον ενθουσιασμό του πρώτου χιονιού(αν και μία φορά έχω δει χιόνι :C)
v     Τη μυρωδιά των ελάτων
v     Χριστουγεννιάτικες Κάρτες *_*
v     Να κρεμώ κάλτσες με χιονάνθρωπους στο τζάκι
v     Άνετα κασκόλ
v     Να βάζω έξτρα κουβέρτες επειδή κρυώνω
v     Αγιοβασιλιάτικοι σκούφοι
v     Να βάζω κορδέλες στα δώρα
v     Χάρτινες χιονονιφάδες
v     Να κάθομαι τυλιγμένη με μια καρό κουβέρτα στο πεζούλι του τζακιού πίνοντας καφέ ή σοκολάτα
v     Να ζωγραφίζω σε παγωμένα παράθυρα
v     Να στολίζω το δέντρο
v     Πλεκτά γάντια
v     Ζεστό τσάι
v     Τα γκριζωπά ψυχρά πρωινά
v     Το πολικό εξπρές.-
v     Το πόσο όμορφα δείχνουν τα πάντα με τα φωτάκια
v     Ζεστή σοκολάτα <3
v     Εξωτερικές διακοσμήσεις
v     Να λέω τα κάλαντα :Ρ
v     Να ανάβω το τζάκι
v     Να στολίζω το σπίτι
v     Να ξετυλίγω τα καλώδια με τα λαμπάκια
v     Να ανάβω το δέντρο και να το χαζεύω από μακριά
v     Χειμερινά ηλιοβασιλέματα
v     Ζεστές ψηλές κάλτσες
v     Τζάκι + εξωσχολικό βιβλίο

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

When you're still waiting for the snowfall ....


Καλό μήνα.

Γιατί μερικοί άνθρωποι βλέπουν πάντα όμορφους ουρανούς και υπέροχα λουλούδια και καταπληκτικούς ανθρώπους, ενώ άλλοι κάνουν προσπάθεια για να βρουν κάτι ή κάποιον που να τους αρέσει;                               
 ~Leo F. Buscaglia

Εγώ μάλλον είμαι στους δεύτερους. Μάλλον έχει δίκιο η Κωνσταντίνα. Μάλλον το φοβάμαι. Αυτό. Τα πάντα. Την κάθε δέσμευση. Στερώ από τον εαυτό μου πράγματα. Γιατί απλά φοβάμαι να τα νιώσω. Αλλά αυτό τι με κάνει; Ένα τίποτα σαν αυτά που κατηγορούσα τόσο καιρό.
Δεν πήγα πενταήμερη. Δεν είναι ότι στενοχωρήθηκα. Ήταν επιλογή μου να μην πάω για να μην αναπληρώσω τις 18 ώρες που θα έχανα μέσα στα Χριστούγεννα, ώστε να έχω την ευκαιρία να πάω στη Θεσσαλονίκη. Οκέι, ίσως στενοχωρηθώ λίγο όταν όλα τα παιδιά θα λένε ‘τι τέλεια που περάσαμε στους Vegas’ ή ‘η Ξάνθη ήταν θεϊκή’. Όχι για τους Vegas ή την Ξάνθη. Αλλά επειδή πήγαν. Επειδή πέρασαν καλά. Με τους φίλους τους. Και εγώ δε θα έχω τι να πω. Το θέμα είναι πως και να πήγαινα, δε θα είχα τι να πω. Ποτέ δεν έχω τι να πω. Γιατί δεν…απλά δε νομίζω πως λειτουργεί με αυτά τα άτομα.
Όμως σκέφτομαι πως ίσως όντως να αποφεύγω καταστάσεις. Ίσως όντως να αποφεύγω να δημιουργώ αναμνήσεις. Γιατί; Ίσως φοβάμαι. Βασικά, μάλλον έχω βαρεθεί να πονάω. Είναι τραγικό να κάνεις δεσμούς και να πονάς μετά, αφού αυτοί σπάνε. Και για αυτό μάλλον ψάχνω πολύ προτού κάνω κάποιον φίλο ή σπάνια ανοίγομαι. Είμαι ιδιαίτερα κλειστός άνθρωπος. Και για αυτό μάλλον έχω στοιβάξει ό,τι χαρούμενο έχω ζήσει σε ένα παλιό χαρτονένιο κουτί. Προσπαθώ να αναβιώσω αυτές τις στιγμές ευτυχίας βλέποντας τα αντικείμενα που μου είχαν προκαλέσει τις στιγμές αυτές-παλιά εισιτήρια, οτιδήποτε. Πόσο αξιοθρήνητο. Στην πραγματικότητα δεν έχω αναμνήσεις. Δεν έχω τίποτα.
Ίσως για αυτό δεν πήγα πενταήμερη. Για να γλιτώσω ένα χρονοβόρο ταξίδι που εν τέλει θα με στεναχωρούσε και θα με άφηνε χωρίς καλές αναμνήσεις. Ή για να μην έχω πολλές καλές αναμνήσεις σε περίπτωση που συμβεί κάτι άσχημο πάλι και ζω με το φάντασμα της ανάμνησης να με στοιχειώνει και να μου χαμογελά ειρωνικά.
Οι άλλοι κάνουν αναμνήσεις.
Γελάνε.
Δένονται.
Ενώ εγώ;
Εγώ;
Τίποτα.

[19]
Those Christmas Lights
Light up the street
Maybe they bring here back to me
Then all my troubles will be gone
Oh Christmas Lights keep shining on

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Tic tack tic tack


Τικ, τακ, τικ, τακ. Μετρώ και κάθε λεπτό που περνά. Προσπαθώ να σταματήσω τα λεπτά. Να τα πιάσω και να παγώσω το χρόνο. Πάντα φεύγουν. Όχι, σταματήστε. Πάντα όμως φεύγουν και ο χρόνος κυλά.
Αυτό είναι που μου λείπει. Ο χρόνος. Έχω μάθει να υπολογίζω τα πάντα με βάση το κάθε λεπτό. 5 λεπτά καθυστέρηση ίσως να σημαίνουν πως δε θα προλάβω τη μετάφραση λατινικά. Και ο χρόνος συνεχίζει να με δηλητηριάζει.
Έδωσα μία πολύ σημαντική μάχη προχθές και χθες. Ω, ναι. Προσπάθησα να διαβάσω για όλα τα μαθήματα που έχω, τα οποία σε σύνολο είναι 7 και μου χαρίζουν 18 υπέροχες απρογραμμάτιστες ώρες φροντιστηρίου, και να βγάλω επανάληψη ένα κεφάλαιο ιστορίας που έχω να δω 2 μήνες. Θεωρητική δεν είμαι όμως; Ε, λοιπόν εγώ δεν το έχω με την παπαγαλία, δεν το έχω απλά. Και χθες δεν κοιμήθηκα. Για να βγάλω την ιστορία. Για να γράψω ένα πρόχειρο. Το οποίο είχε πηγή με ερωτήματα που δεν οδηγούσαν σε κάποιο κομμάτι του κεφαλαίου. Δεν είπα να μας δίνουν απλόχερα, όμως στις Πανελλήνιες, τα ερωτήματα των πηγών είναι τόσο ευδιάκριτα που το μυαλό σου πάει στη λύση. Και η λύση είναι στο μυαλό μου, βλέπω τις σελίδες, ξέρω το κατεβατό, γιατί το πάλεψα για να το μάθω και δεν έκανα καλοκαίρι για να το μάθω. Και έρχεται αυτή, μια φιλόλογος της πενταροδεκάρας να βάζει ερώτημα που να μην ξέρεις τι να γράψεις και που η πηγή του να μην επαρκεί.
Γιατί εγώ με μία επανάληψη, θα έγραφα στα θέματα του ’11 Ιστορία. Γράφω στο φροντιστήριο. Στερούμαι ώρες και ψυχική ηρεμία. Για να γράψω. Για να περάσω. Για να φύγω.
Και τώρα αυτή με έκανε να αμφισβητώ τον εαυτό μου, επειδή δεν ξέρει να βάλει θέματα της προκοπής. Δεν έγραψα στην πηγή. Έχω 10 με το ζόρι στην Ιστορία Κατεύθυνσης, στο δεύτερο κεφάλαιο, στο οποίο έχω γράψει 19 στο φροντιστήριο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η κόρη της που τυχαίνει να είναι συμμαθήτριά μου μου φώναξε όταν διαμαρτυρήθηκα σε γνωστή μου πως δεν έχω χρόνο για ξεκούραση. Και όταν εν τέλει της απάντησα πως εγώ θα έπρεπε να φωνάζω γιατί η ίδια της η μάνα μου είπε αυτή την ατάκα στην τάξη[«Το μόνο πρόβλημα είναι στο κεφάλι σου, αγάπη μου»], απάντησε πως η μάνα της είχε δίκιο, αφού είμαι σπαστικιά.
Ωραία. Πάρτα Μαρία. Ένα ωραιότατο 15 στην ιστορία κατεύθυνσης επειδή η καθηγήτρια είναι κολλημένη.
Δεν ξέρω αν ξαναέχω βάλει τόσο τα κλάματα. Η πίεση; Το άγχος; Οι πανελλήνιες; Η σχολή που τόσο θέλω να πιάσω και δε θα φτάσω ποτέ αν πάρω 15; Όλα μαζί; Ξέσπασα.
Γιατί αν πάρω 15 και γράψω 18 αντίο αγγλική φιλολογία. Και όχι μόνο αυτό. Θα πάνε τζάμπα τόσοι κόποι. Τόσες θυσίες 6 χρόνια τώρα. Τόσο μάθημα. Θα απογοητεύσω και την κυρία Ντίνα. Ή μάλλον όχι, την απογοήτευσα ήδη. Με την πηγή που δεν μπορούσα να κάνω σήμερα.
Τα δάκρυα πάλι ύπουλα μαζεύτηκαν και απειλούν να κάνουν την εμφάνισή τους. Με απειλούν. Θέλω μόνο μία αγκαλιά, ένα ζεστό πάπλωμα να κουλουριαστώ, να τα αφήσω να χυθούν και μετά μία ζεστή κούπα σοκολάτα. Αλλά και πάλι, έχω να μάθω μετάφραση το κείμενο 43 στα λατινικά, να κάνω επανάληψη ΑΟΘ και ασκήσεις μαθηματικά. Και ο χρόνος συνεχίζει να κυλά…
Τικ, τακ, τικ, τακ, τικ, τακ…


[27]


Slower, slower
We don't have time for that
All I want is to find an easier way
To get out of our little heads

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

28

Και ενώ όλοι μετράνε τις μέρες ανάποδα για τα Χριστούγεννα εγώ δεν το κάνω. Έχω διαφορετική αντίστροφη μέτρηση από το μέσο όρο του πληθυσμού. Γιατί Creepy δε σου αρέσουν τα Χριστούγεννα; θα ρωτήσετε, δικαιολογημένα. Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Το δέντρο, τα λαμπάκια, τα στολίδια. Τα τελευταία χρόνια στολίζω το δωμάτιο με δικά μου χειροποίητα στολίδια, δίνω κάρτες στα πρόσωπα που αγαπώ(Γιάννα, να μου στείλεις τη διεύθυνση σου και να περιμένεις κάρτες για ‘σένα και τον Ηλία C: ) και τους φτιάχνω/αγοράζω δώρα. Καλά, φέτος θα φτιάξω. Έχω ήδη σκεφτεί τι:
Μαμά= θα της αγοράσω μία ποδιά(μη γελάσετε, λατρεύει να μαγειρεύει) και θα της ζωγραφίσω κάτι πάνω. Για να με θυμάται του χρόνου, που θα είναι ολομόναχη.
Αλεξάνδρα(=κολλητή)= σκέφτομαι να της τελειώσω επιτέλους μια ζωγραφιά που της χρωστάω και να της φτιάξω κάποιο κολιέ ή βραχιόλι ^.^
Βάσω(=αδερφή μου)= σε ένα κουτί θα κολλήσω φωτογραφίες από όλα της τα χρόνια και θα δω τι θα βάλω μέσα στο κουτί :Ρ Ίσως τίποτα που έχει παρατήσει στο σπίτι και το αγαπά πολύ :)
Ελένη= σκουλαρίκι B)
Θάνος= δε λέω τι γιατί θα διαβάσει το μπλογκ κάποια στιγμή και θα το δει -.-
Γιώργος= περικάρπιο :D
Αλλά για να επιστρέφω στο θέμα… Θέλω τις διακοπές. Ένας Θεός ξέρει πόσο, έχω λιώσει στο διάβασμα, έχω σαπίσει πραγματικά. Τουλάχιστον ανταμείβομαι, σχετικά. Τα πάω παντού πολύ καλά (: Όμως θέλω τις διακοπές. Θέλω να ξυπνάω 8 και 9 αντί για 7, θέλω να μην έχω φροντιστήριο για 2 βδομάδες. Θέλω να μη διαβάζω τόσο ασταμάτητα πολύ. Και θέλω να πάω εκεί. Στην Κωνσταντίνα, γνωστή και ως Creep. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που επιθυμώ τόσο τα Χριστούγεννα.
Αν πάω, θα πάω 27, οπότε στην αντίστροφη μέτρηση που έχω κάνει στο μυαλό μου έμειναν 28 μέρες. Γκαντ, θέλω τόσο να τη δω. Μου έχουν αρνηθεί, μου έχουν απαγορεύσει τόσες φορές να πάω, λόγω συγκυριών, μετά δεν το επέτρεπα και εγώ στον εαυτό μου. Δε γίνεται όμως να μην πάω τώρα. Δε γίνεται. Μου έχει λείψει. Πολύ. θέλω να τη δω ξανά να γελά και να μιλάμε για τα πάντα και το τίποτα, όπως το καλοκαίρι που είχα τη δυνατότητα να τη δω μόλις δύο φορές, από μία ώρα την κάθε φορά.
Δε…απλά θέλω αυτό. Δε με νοιάζουν τα δώρα, τίποτα άλλο. Δεν πάω πενταήμερη για να πάω Θεσσαλονίκη 27-30/12. Έχω τελειωθεί στο διάβασμα για να πάω. Πρέπει να με αφήσουν, πρέπει. Για να τη δω, να την αγκαλιάσω, να της πω πόσο μου έχει λείψει, πόσο πολύ τη νοιάζομαι, να της δώσω την κάρτα, το δώρο της, τον Kaname Kuran που της είχα φτιάξει για τα γενέθλιά της, για να βολτάρουμε στην πόλη που αναμένεται να γίνει σπίτι μου για τα 4 επόμενα χρόνια, για να δω –επιτέλους- το Μιχάλη και το Σαράντη και τον Ανδρέα και ίσως το Θάνο Μ. και τη Μυρτώ, αν εκείνη έρθει.
Θέλω τόσο τόσο τόσο να πάω. Απλά το θέλω. Ίσως συμπεριφέρομαι κακομαθημένα που το απαιτώ έτσι, ενώ ξέρω πως δεν είναι καιροί για σπατάλη, αλλά μα τη Luna Lovegood, ποτέ δεν έχω ζητήσει κάτι. Ποτέ. Ε, να που ήρθε ο καιρός.
Απλά θέλω να δω την Κωνσταντίνα. Θέλω επιτέλους να γίνει, έστω για λίγο, πραγματικότητα αυτό που ίσως να έβλεπα αν υπήρχε ο καθρέφτης του Έριζεντ. Θέλω να δω τους φίλους μου.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

My Imaginarium


The Imaginarium of
Dr. Parnasus


Χθες ήταν η σειρά μου να διαλέξω ταινία για να δω με το Θάνο και διάλεξα το ‘The Imaginarium of Dr. Parnasus’.  Βασικά οκ, δεν πολυθυμάμαι όλη την ταινία, πρέπει να την ξαναδώ, γιατί μιλάγαμε στο ενδιάμεσο και δεν πρόσεχα συνέχεια :Ρ Και με κράτησε ξύπνια 2-3 ώρες το βράδυ ο 2χρονος γιος της αδερφής μου που μένει στη γιαγιά του τα ΣΚ (και να γιατί η Creepy Dreamer αν και είναι τέλεια με τα μικρά παιδιά, δε θα κάνει ποτέ δικά της :Ρ) Και έγραφα πρόχειρο στα Κείμενα ‘Ποιήματα για την Ποίηση’.
*εισαγωγή άσχετου αποσπάσματος με την ανάρτηση* Δεν καταλαβαίνω γιατί κάνω τον κόπο να διαβάσω. :Ρ Σίριουσλι. Η λογική μου: ο Νίκος Εγγονόπουλος δε θα πέσει γιατί συνδέεται αμεσότατα με το ποίημα του Αναγνωστάκη, αφού ο Αναγνωστάκης του απάντησε ουσιαστικά(αν και δεν το παραδέχεται). Το ποίημα του Μανωλάκη anyway, δεν πέφτει ποτέ γιατί είναι ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένο και εμάς μας θέλουν αμόρφωτους. Άρα έξω ο Αναγνωστάκης έξω και ο Εγγονόπουλος. Η Πολυδούρη δεν πέφτει με τίποτα. Τα κορίτσια συνηθίζουν να πλατιάζουν με την ποίηση της Πολυδούρη και επιπλέον, και οι πέντε στροφές απλά αναμασούν το ίδιο θέμα και το λένε ξανά και ξανά και ξανά. Γιατί να σου βάλουν κάτι στο οποίο δε θα μπορείς να αναπτύξεις μία ερώτηση; Έξω και η Μαρία λοιπόν :Ρ Μας μένει ο Καφάβης με τη ‘Μελαγχολία Ιάσονος Κλεάνδρου ποιητού εν Κομμαγηνή 595 μ.Χ.’ και ο Παυλόπουλος με ‘Τα Αντικλείδια’. Είχα απλά σαν αίσθηση ότι θα έμπαινε ο Παυλόπουλος. Τα διάβασα όλα. Και μπήκε ο Παυλόπουλος με παράλληλο του Αναγνωστάκη. Συμβαίνει συνέχεια στα Κείμενα να προβλέπω τα θέματα :΅Ρ Στον Κρητικό είχα πετύχει μέχρι και το παράλληλο :Ρ Οπότε τζάμπα το διάβασμα :Ρ *τέλος εισαγωγής ασχέτου με την ανάρτηση αποσπάσματος*
Είδαμε την ταινία λοιπόν και σε κάποια φάση άνθρωποι έμπαιναν σε έναν καθρέφτη(που οδηγούσε στο μυαλό του Δρ. Παρνάσους) και έβλεπαν υποθέτω τα όνειρά τους, τις πιο τρελές τους επιθυμίες. [Το σημείο μου έμεινε ιδιαίτερα γιατί στην ταινία τον Tony τον υποδυόταν ως επί το πλείστον ο Χιθ Λέτζερ, που για εμένα ήταν από τους καλύτερους ηθοποιούς. Ωστόσο, μπήκε στον καθρέφτη μετά από μία γρέτζω και επειδή ο Χιθ στην ταινία αυτή πέθανε πριν προλάβει να γυρίσει όλες τις σκηνές, μαντέψτε ποιος ήταν πίσω από τον καθρέφτη; Καλά καταλάβατε! Ο μοναδικός Τζόνι Ντεπ, ένας από τους πιο τέλειους ερμηνευτές έβερ κατ’ εμέ. Και ο ηθοποιός που είχε τύχει να αναφέρω 10 λεπτά πριν :Ρ xD Συμπτώσεις xD].
Τέλος πάντων. Απλά αναρωτήθηκα τι θα έβλεπα εγώ εκεί μέσα. Υποθέτω βιβλία, βιβλία, βιβλία. Βιβλία που έχω διαβάσει, που θέλω να διαβάσω, που δεν ξέρω καν, βιβλία που μυρίζουν σκόνη, απλά βιβλία. Μετά είδη ζωγραφικής. Καμβάδες, μολύβια, παστέλ, χαρτιά, ξύστρες(ω ναι είναι σημαντικότατες!) και σίγουρα υλικά με τα οποία ποτέ δεν είχα την τιμή να δουλέψω: ακρυλικά, λαδομπογιές και κάρβουνο! Χμ, μετά νομίζω θα άκουγα από παντού την αγαπημένη μουσική, αυτή που με χαλαρώνει ίσως αλλά και αυτή που με πορώνει και με κάνει να θέλω τόσο πολύ να τραγουδήσω.(πράγμα που δε θα ‘θελε κανείς σας να συμβεί, τραστ μι). Και νομίζω θα ήταν επίσης ένα μέρος όπου θα μπορούσα να μιλήσω με την J. K. Rowling ή τη Victoria Frances ή τις Kami και Garcia. Και σίγουρα κάπου που θα ήμουν με τους φίλους μου…
Εσείς; Τι θα βλέπατε εσείς στο Imaginarium;

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

The Love That Got Away

The last pieces of you are slipping away
Shattering to the floor with an airy thud,
Like the emptiness around you just closed in
And you are utterly alone

I can help you, L.
I always will
If you let me

Take my hand
And I will lead you into a quiet world
Where peace and harmony keep great company
And Darkness does not have a place
This place is called ‘Love’

The green of the grass will match what your eyes used to be
And the light of the sun will be of beauty,
Not of the dark gold that has shadowed your irises
I swear to you, L
You will be able to find peace again
In this place

I only wish that you will be unafraid
To let me help you with the Darkness

Because it is no longer your curse, L.



But ours.



Από τα Όμορφα Πλάσματα...

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

L'homme des nombres


Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί τη συμμετοχή μου για ένα διαγωνισμό. Απλά θέλω τη γνώμη κάποιου που δε με γνωρίζει, ώστε να ξέρω αντικειμενικά αν αξίζει τον κόπο. Το κείμενο αποτελεί καθαρά δική μου ιδιοκτησία και απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή ή χρήση του κειμένου ως δικού σας. Μετά από δύο ημέρες, το κείμενο δεν θα υπάρχει πλέον στην ανάρτηση αυτή. Ευχαριστώ για την κατανόηση.

----------------------------------xxxxx----------------------------------

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

This silver cage of ours...


Δεν θέλω να ξαναβοήθησω κάποιον σε διαγώνισμα. Κατέληξα να λύνω επί 5-10 λεπτά το πρώτο θέμα του κολλητού μου, για να πάρει βαριά ένα 10, πολύ βαριά όμως και εν τέλει αγχώθηκα και δεν έγραψα εγώ η ίδια που λύνω από 1ο κεφάλαιο στα Μαθηματικά Γενικής ό,τι μου δώσεις. Και οκ, να στο πω και έτσι κιόλας, δε με νοιάζει αν ο κολλητός μου θα πάρει 10 στα μαθηματικά, γιατί αυτό ΔΕ θα καθορίσει το μέλλον του. Αν εγώ έγραψα 15 όμως τι θα πάρω; Δεν έχει σημασία ότι τα ξέρω, αλλά αν δε μου βάλει βαθμό ο καθηγητής, πάει, τη χάσαμε τη βάρκα κορίτσι. Αποχαιρέτα δια παντώς το ΑΠΘ. Και προς Θεού δεν κατηγορώ τον κολλητό μου. Ε γ ώ  φταίω.
Και μετά από αυτό το  ξέσπασμα είπα να γράψω για τα κλουβιά. Για αυτά που προσπαθούν να μας κλείσουν. Για τα μπρούτζινα και ασημένια και χρυσαφιά κλουβιά με τα μεγάλα λουκέτα που δεν ανοίγουν ποτέ. Και εμείς τι είμαστε εκεί μέσα; Παγιδευμένα πουλιά που δεν ξέρουμε πώς είναι να είσαι έξω. Νομίζουμε, εφόσον ποτέ πραγματικά δεν ήμασταν ελεύθεροι και πάντα υπακούγαμε, πως αυτός είναι ο κόσμος. Ο μόνος που υπάρχει και ο μόνος που αξίζει. Και ένα πουλί αν δεν έχει ζήσει την ελευθερία, δε μπορεί να ξέρει τι είναι η φυλακή σωστά. Ακόμα και αν ανοίξουν το κλουβί του θα καταλάβει το αυτονόητο, θα τρέξει για τη σωτηρία του; Και αν τρέξει; Πάντα ίσως να υπάρχει κάποιος από πάνω να κλείνει το κλουβί προτού φύγεις… Ελευθερώνεσαι ποτέ λοιπόν;

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

These golden days I'd spend with you


Ήρθε ο Νοέμβριος και εγώ έχω γράψει αυτή την ατάκα εκατομμύρια φορές τις προηγούμενες εφτά ημέρες στο πεδίο των αναρτήσεων καθώς σκεφτόμουν πώς να συνεχίσω. Δεν έχω έμπνευση, δεν έχω τίποτα.
Μη μου ζητήσετε να σχολιάσω αυτά που συμβαίνουν στη χώρα-δε μου πάει η καρδιά και θα αρχίσω να απαισιοδοξώ. Πάλι.
Θα γράψω για κάτι άλλο υποθέτω. Ίσως για τους φίλους μου. Ναι για αυτούς. Όχι με σειρά προτεραιότητας αλλά με σειρά γνωριμίας.
Αλεξάνδρα: Ήμουν δεν ήμουν 140 εκατοστά όταν καβάλησα το ποδήλατό μου και πήγα στην κοπέλα που έκανε ποδήλατο στο απέναντι νεόχτιστο σπίτι. Εξάλλου, ένας νέος γείτονας, πόσο μάλλον στην ηλικία μου, είναι πάντα αξιοπρόσεχτο γεγονός στην παραμεθόριο περιοχή που μένω. ‘Κοριτσάκι θέλεις να παίξουμε;’. Αυτό της είπα. Γελοία ατάκα, αλλά είμαι υπερβολικά ντροπαλή. Ακόμα και τότε ήμουν. Είχε ανασηκώσει τους ώμους, το θυμάμαι σαν χθες, είναι τόσο χαρακτηριστική της κίνηση :) Η Αλεξάνδρα ή Ji-chan όπως μου αρέσει να τη φωνάζω είναι ένα από τα πιο απαραίτητα άτομα. Οκέι, δεν είμαστε ίδιες. Οκέι, τσακωνόμαστε. Ναι, τρωγόμαστε. Όχι, δεν έχουμε την τέλεια σχέση ‘ego me ta fledoulinakia mou mwe-mwe’(μην ξεράσω). Αλλά είμαστε εμείς και έχουμε αποδεχτεί η μία την άλλη για αυτό που είναι. Και το καλύτερο; Η παρέα μου μαζί της με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Γιώργος: Πω, πω, ακόμα δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να με συμπάθησε έτσι :Ρ Σίριουσλι. Ξεκινήσαμε να μιλάμε στην πρώτη λυκείου, στο τέλος της 3μερης. Καθόμουν μόνη μου και έκατσε δίπλα μου. Και από την πρώτη κιόλας στιγμή καταλάβαινε το χιούμορ μου, τα πάντα :) Ο Γιώργος είναι ένα άτομο που εκτιμώ απεριόριστα πολύ. Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός πως μου μιλάει. Πραγματικά, νιώθω τόσο ευτυχισμένη να έχω ένα τέτοιο φίλο. Γιατί ξέρω πως ότι και αν γίνει, τέτοιες φιλίες δε σβήνουν ποτέ. Το έχουμε αποδείξει άλλωστε. Απλά μακάρι να μην είχε αμφιβολίες για το τι θέλω από εκείνον, να μην αμφέβαλλε για το αν θέλω να βγαίνουμε ή όχι :/ Χαζά αγόρια. -.-
Μυρτώ-chan: Είναι και ΣοΣ μου και από όλα. Τι υπέροχο πλασματάκι αλήθεια. Από τα πρώτα άτομα που γνώρισα στο HarryWorld. Μιλάγαμε πάρα πολύ παλιά και πιστεύω έντονα ότι η Μυρτώ με έχει κάνει πολύ καλύτερο άνθρωπο. Εκπέμπει μία αύρα αισιοδοξίας, μία αύρα πολύχρωμη, σαν ουράνιο τόξο. Και όλο αυτό το μεταφέρει παντού μαζί της. Και κολλάει και τους γύρω της ουράνιο τόξο. Λίγο-λίγο, θες-δε θες γίνεσαι και εσύ έστω και λίγο πολύχρωμο ουράνιο τόξο. Και αυτό χάρη στη Μυρτώ. :) Συγνώμη μικράκι που δε μιλάμε, αλλά δεν προλαβαίνω :/ Όμως υπόσχομαι να αναπληρώσω κάθε χαμένη ώρα μικρή μου, η παρέα σου είναι υπερβολικά πολύτιμη για να την αφήσω έτσι ^_^
Γιάννα(Onee-sama): Εδώ έχουμε τελείως άλλου είδους σχέση. Μιλάμε για σύνδεση ψυχών, σκέψεων, μυαλών, δεν ξέρω και ‘γω τι. :Ρ Εγώ και η Γιάννα σε ένα ποσοστό 70% θα σκεφτούμε και θα πούμε το ίδιο πράγμα-ταυτόχρονα. Είναι κρίπι, αλλά νιώθω πολύ άνετα με ένα τέτοιο άτομο. Είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Και περνάω τόσο όμορφα μαζί της. Ακόμα και την πρώτη φορά, που ήταν απλώς ένα τρίωρο μίτινγκ στο Μολ στην Αθήνα, ακόμα και τότε, πέρασα τόσο όμορφα :) Καλά να μη μιλήσω για το 4ήμερο που πέρασε εδώ με το αγόρι της. Ήταν ίσως οι πιο φωτεινές και γεμάτες μέρες του καλοκαιριού. Ένιωθα πως το 24ωρο απλά δεν ήταν αρκετό για να τους χορτάσω και κοιμόμουν χαμογελαστή. Ήταν οι πιο ηλιόλουστες ημέρες, πραγματικά… Ήταν ανεκτίμητες στιγμές που τις έχω φυλάξει σε ένα κουτί μέσα στη μνήμη μου… Τρέμετε για τη στιγμή που με το καλό θα βγάλω ικανοποιητικά μόρια και θα σας επισκεφθώ. :Ρ
Κωνσταντίνα: ΟΚ, απλά αγαπάμε. Αν η Γιάννα και εγώ έχουμε μπλου τουθ μεταξύ μας, η Κωνσταντίνα και εγώ είμαστε ίδιες, σε πολλά σημεία. Δεν ξέρω και δε με νοιάζει κιόλας αν το πιστεύει η ίδια. Κατά βάθος, μοιάζουμε πολύ. οι αντιδράσεις μας σε ίδιες καταστάσεις είναι παρόμοιες. Και για αυτό ξέρω πως μπορώ να της μιλήσω. Θα με καταλάβει και θα την καταλάβω. Και είναι υπέροχη φίλη ό,τι και αν λέει. Όχι επειδή υποχρεούται να είναι, κανείς δεν την υποχρεώνει. Απλά είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ακόμα και αν λέει τα αντίθετα επειδή μας το παίζει σνομπαρία :Ρ Όχι, δεν είναι έτσι. πιστεύω πως είναι πιο διαφορετική από αυτό που θέλει να δείχνει. Και αν δεν είναι έτσι, οκ δεν πειράζει. Εξάλλου, δεν έχει σημασία. Όταν αγαπάς κάποιον τον αγαπάς απλά γιατί έτσι. Δε θέλει δικαιολογίες.
Ελένη: Ίσως να προσπάθησα πολύ. Οκέι, πάρα πολύ. Αλλά άξιζε έτσι δεν είναι; Η Ελένη…είναι και αυτή ένα μικρό ουράνιο τόξο. Σοβαρά τώρα. Είναι απλά μοναδικός άνθρωπος. Με κάνει να γελάω πολύ συχνά, με έχει ακούσει όταν έχω ανησυχίες και ήταν η πιο κοντινή μου παρέα στο καλοκαιρινό, όπου εκεί και δεθήκαμε υπερβολικά πολύ. Είναι μοναδική σαν άνθρωπος. Τη θεωρώ από τους λίγους καλούς μου φίλους. Μου έχει συμπεριφερθεί τόσο καλά και όμορφα. Άντεξε με υπομονή και περίμενε να ανοιχτώ, με συμπάθησε εν τέλει. Ποιος άλλος θα περίμενε τόσο καιρό; Όχι πολλά άτομα. Εξάλλου εκτιμώ το γεγονός πως με θεωρεί φίλη της-μου το είπε. Με τιμά.
Μιχάλης: Άλλη κουλή γνωριμία από εδώ. If it hadn’t been for Light I would never met him O.o Και ναι, μας ένωσαντα άνιμε. Είναι πολύ καλό παιδί. Ό,τι και αν λέει. Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου άτομα. Οκέι, δεν μιλάμε και πολύ, αλλά για κάποιο λόγο καταλαβαίνει πάντα τη διάθεσή μου, όπως και εγώ τη δική του. Είναι πολύ gentle person και εκτιμώ το γεγονός πως είναι φίλος και αυτός :) Ανυπομονώ να τον συναντήσω –επιτέλους- και να του δώσω και μία ζωγραφιά που του χρωστάω ^_^
Σαράντης: Άλλη περίτρανη προσωπικότητα εδώ. :Ρ Και άλλη κουλή γνωριμία. Ένα τυχαίο add στο Facebook λόγω κοινών φίλων και να η κατάληξη… :Ρ Αν και Τοξότης, έχει μπόλικη δημιουργικότητα μέσα του, πράγμα που με εκπλήσσει! Και γράφει και υπέροχα. Μου λείπουν οι πολύωρες καλοκαιρινές μας συζητήσεις, όλα τα θέματα για τα οποία μιλάγαμε, όλα, τα πάντα. Αλλά ξέρω πως καλώς εχόντων των πραγμάτων θα τον δω και αυτόν, περίπου σε ενάμιση μήνα. Κάτι είναι και αυτό :)
Γενικώς, οι πιο πολύ καλοί μου φίλοι απέχουν πάνω από 2 ώρες με το αμάξι. Αλλά δε με νοιάζει, καθόλου. Η φιλία και η αγάπη σπάνε κάθε τέτοια μικρή και σαχλή απόσταση. Και εξάλλου, ξέρω πως από του χρόνου θα μιλάω πιο πολύ με όλους και θα είμαι σε δυνατότητα να τους συναντάω όλους πιο συχνά. Ειδικά αυτούς που μένουν Θεσσαλονίκη :)



I fell apart, but got back up again,
And then I fell apart, but got back up again,
And then I fell apart, but got back up again

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

This is Halloween!


Διπλοδαύλι, οργή και ζάλη,
βράζε, κόχλαζε τσουκάλι.

Ήρθε το Χάλογουιν! Τι; Μη με κοιτάτε με τα φρύδια σηκωμένα 3 εκατοστά, λατρεύω αυτό το έθιμο, θα μετοίκιζα δια παντός στην Αγγλία άνετα μόνο για να ντύνομαι στις 31 Οκτωβρίου και να παίζω apple bobbing. :Ρ
Πλάκα-πλάκα πέρασε ο καιρός. Αύριο είναι 1η Νοεμβρίου. Νιώθω συχνά τους κόμπους να ανεβαίνουν από το στομάχι στο λαιμό, δε μπορώ να φάω, αγχώνομαι, διαβάζω πολύ, πετάω τα βιβλία πέρα από τα νεύρα μου, ξαναδιαβάζω. Ούτε όρεξη να ζωγραφίσω δεν έχω, πράγμα που σημαίνει πως τα πράγματα είναι άσχημα… :/
Τελειώνουμε 2 Δεκεμβρίου την ύλη στην Ιστορία, 13 Δεκεμβρίου τα Αρχαία(Γνωστό) και κάπου εκεί γύρω τα Μαθηματικά, την ΑΟΘ και τα Κείμενα. Και νιώθω τον κόμπο να μεγαλώνει, όλο και να μεγαλώνει.
Οκ, τα πάω καλά στα διαγωνίσματα, μπορώ και παραπάνω και προσπαθώ να μην αφήνω κενά και να είμαι διαβασμένη στην εντέλεια στην καθημερινή εξέταση αλλά βλέπω πως δεν είναι αρκετό. Θέλει και άλλο και άλλο και τόσο παραπάνω διάβασμα που εγώ απλά αδυνατώ να κάνω, καθώς απλά δεν αντέχω. Δεν αντέχω να κάθομαι μέχρι τις τρεις κάθε βράδυ. Δεν αντέχω να έχει ο κάθε καθηγητής στο σχολείο, σε μάθημα ΓΕΝΙΚΗΣ απαιτήσεις, ενώ έχω τόσα άλλα. Δεν αντέχω να διαβάζω για 5-6 πρόχειρα την εβδομάδα(σχολείο + φροντιστήριο). Δεν το αντέχω. Ξέρω ότι είμαι εγωίστρια και ότι γκρινιάζω, γιατί και άλλοι τόσα έχουν και άλλα παιδιά δεν έχουν καν την πολυτέλεια να πάνε φροντιστήριο, αλλά δεν αντέχω τόση πίεση, είμαι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.  :/
Δεν ξέρω αν θα τα βγάλω πέρα. Βλέπω πως αυτό που κάνω δεν είναι αρκετό. Και θα καταλήξω να πληγώσω τους πάντες γύρω μου. Τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, της καθηγήτριές μου, που κάνουν τόσο κόπο και εν τέλει εμένα, γιατί πραγματικά προσπαθώ. Αλλά δεν είναι αρκετό, σωστά;

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

We are burnt to the bone!

(Βάζω το άρθρο εδώ διότι α] είναι υπερτιτάνιο ιστορικό κάψιμο και β] θέλω να νιώσω καλύτερα. Το είχαμε γράψει μέσω συζητήσεων στο msn για ένα θεσμό ενός φόρουμ. Στο άρθρο που ακολουθεί Creepy Dreamer(that's me)=Maria Lovegood, Virgilia = Cassandra Black :P Aπολάυστε... :Ρ )


Maria Lovegood: Λοιπόν....πώς σου φαίνεται το 07-Ghost?
Cassandra Black: Για να μην μπω σε fangirl-mode-on, θα απαντήσω αντικειμενικά :Ρ Έχει γαμάτους χαρακτήρες, πολύ καλή πλοκή κ τέλειο σχέδιο. ΑΛΛΑ ο teito είναι emo, πρώτον
ML: Δεν είναι -.-
CB: Είναι!
ML: Δεν είναι!...Απλά όλο κλαψουρίζει!
CB: Επί 10 επεισόδια κλαίγονταν για τα πάντα! Άρα είναι emo, στα λόγια μου έρχεσαι :Ρ Τέλος πάντων, συνεχίζω :Ρ Δεύτερον, τα 10 επεισόδια κλαψουρίσματος του Teito που μας τα πάσαραν για εσωτερική αναζήτηση…είναι fillers. Δηλαδή δεν υπάρχουν στο μάνγκα :Ρ
ΜL: Αλήθεια; Ο_Ο
CB: Ω ναι :Ρ
ML: *πανικόβλητη* Γιατί τα είδα μετά;
CB: Έλα ντε? Και εγώ αυτήν την απορία έχω :Ρ
ML: Εσύ μου το πρότεινες *θυμώνει*
CB: Και τρίτον πάνε και μου κλείνουν τη σεζον με τον Ayanami να λέει "Τώρα αρχίζει το καλό" Κ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΔΕΥΤΕΡΗ *θυμώνει* Εγώ στο πρότεινα για τους bishonen αγαπητή!(είδες? είμαι ειλικρινής :Ρ)
ML: Βασικά η αλήθεια είναι πως απλά ερωτεύτηκα Frau, Lab και Castor και ας με διαμελίσει η Ρέα XD Όντως πρέπει να βγάλουν δεύτερη ρε γμτ=/ Και να σκοτώσουν τον Teito για το κοινό καλό *σατανικό χαμόγελο*
CB: Όχι να αφήσουν ΕΜΕΝΑ να σκοτώσω τον Teito! Θα ζητήσω άδεια από τον Ayanami-sama…! Πάντως τώρα που είπες Frau, θυμάμαι ότι στην αρχή δεν τον πήγαινες…Βέβαια εσύ στην αρχή ήσουν και team Light αλλά anyway. :Ρ
ML: Απλά ήταν σνομπάκι ρε συ…Mετά έγινε γλυκούλης! Eγω αλλάζω άποψη αρκετά εύκολα για τους χαρακτήρες, μέχρι να κατασταλάξω στον τελικό μου αγαπημένο! Eξάλλου, βλέπεις συχνά επίσκοπο να καπνίζει;
CB: Όχι αλλά και γι’ αυτό είναι γαμάτος. Εγώ πέθανα εκεί που τον έδειξε να κοιμάται σε φέρετρο :Ρ
ML: Ναι ρε αυτό ήταν επικό! Και εν τω μεταξύ να χει και το κρεβάτι από δίπλα XD
CB: Ναι και γω ήμουν "...the hell?? :Ο" :Ρ Εντωμεταξύ στην αρχή ήμουν τόσο διχασμένη ανάμεσα σε Frau κ Ayanami… Αλλά δεν θα μπορούσα να έχω για αγαπημένο χαρακτήρα κάποιον που το όνομά του σημαίνει κυρία :Ρ
ML: Α, ναι, το Frau σημαίνει κυρία στα Γερμανικά. Γερμανία δεν βρίσκονται αυτοί και καλά;
CB: Έτσι φαίνεται. Ή μάλλον σε μια παράλληλη Γερμανία. Αλλά τότε γιατί όλοι στα Black Hawks έχουν ιαπωνικά ονόματα? :Ρ
ML: Αυτοί είναι σε παράλληλη Ιαπωνία :Ρ Αλλά ποια συνωμοσία κρύβεται πίσω από το όνομα του Frau;
CB: Μήπως κάποιος θέλει να βγάλει τον Frau γκέι? Αυτή είναι δουλειά για τη Λίζα Σκίτερ :Ρ
ML: Όμως δεν νομίζω να ήταν γκέι να την έπεφτε σε τόσες :Ρ
CB: Εδώ την έχει πέσει κ στον Teito! Δε θυμάσαι τι αγκαλιές τον έπαιρνε? :Ρ
ML: Eπειδή τον ένιωθε γιό του. Πω μωρέ και ‘συ, όλους γκέι ή ίμο τους βγάζεις :Ρ
CB: Οι σεναριογράφοι με προκαλούν, δε φταίω εγώ :Ρ Καλά άντε να μην ήταν γκέι, να ήταν μπάι :Ρ
ML: Γιάννα *θυμώνει* Ο δικός σου(aka Ayanami) ούτε πορνοπεριοδικά δεν είχε :Ρ
CB: Ο δικός μου ήταν ασέξουαλ :Ρ Αλλά κ πάλι το προτιμώ από τον πορνό-επίσκοπο :Ρ
ML: Πάμε Death Note πριν πέσουν αβάντες γιατί τα πήρα :@
CB: Καλά καλά ηρέμησε… Τώρα…τι να πω για DN...; Ό,τι και να πω λίγο θα ναι :Ρ Αγαπάμε απεριόριστα! Δηλαδή έχω δει αστυνομικές ταινίες και έτσι αλλά καμία σε τέτοιο στυλ. Επίσης αγαπάμε και L :Ρ
ML: Σε αγαπώ τώρα *κρίση αγάπης* Αγαπάμε L
CB: Εδώ είμαι χειρότερη από σένα! Έφτασα στο 16ο επεισόδιο για να διαλέξω ανάμεσα σε L κ Light
ML: Και διάλεξες τον άντρα ΜΟΥ! Χαίρομαι! Και επίσης ο Light ήταν μανιακός…αλλά ιδιοφυία
CB: Ο Φώτης(aka Light:P) είχε όραμα κ σκοπό…αλλά πήγε να τα πραγματοποιήσει με λάθος τρόπο :Ρ Άσε που με ξενέρωσε απίστευτα στο τέλος
ML: Έκανε σαν κοριτσάκι '.'
CB: Ναι! Δεν μπορούσε να το υπομείνει σαν άντρας? Μήπως να το κόψουμε? θα βγάλουμε σπόιλερς
ML: Ναι.... Εκτός και αν βάλουμε Spoiler Alert στο άρθρο μας :Ρ
CB: Κι αυτό γίνεται :Ρ Αν και δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην ξέρει το τέλος του ντεθ νόουτ με τόσα σπόιλερς που έχουμε πετάξει σε όλο το φόρουμ :Ρ
ML: Λοιπόν ας που με για ΧΠ Β) Σχολίασε την…Τζίνι Ουέσλι
CB: Μπάζο.- (στις ταινίες) Υποτίθεται ότι είναι η όμορφη του σχολείου κ μου έχουνε βάλει το πιο άσχημο κοριτσάκι που μπορούσαν να βρουν!
ML: Ναι! Είδες; Δεν έβαλαν ούτε σένα ούτε μένα! Χαλάει η παραγωγή εξαρχής:P
CB: Εμείς δεν είμαστε κοκκινομάλλες :Ρ
ML: Θα τα βάφαμε, βρε! Ούτε αυτή είναι….τα ΒΑΦΕΙ *σατανικό χαμόγελο*
CB: Απορώ τι της βρήκε ο Bower! Ολόκληρος Γκρίντελβαλντ και να καταλήξει με τη Τζίνι?? :Ο
ML: Και αυτός μπαζουκλας είναι
CB: Έλα ρε ωραίος είναι αυτός! Λίγο φλωράκι αλλά οκ…Εχει ωραιο μαλλι :Ρ
ML: Επαιζε στη ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ!
CB: Ποιον? Ο_Ο
ML: Τον Κάιο που είναι στους Βολτούρι...:Ρ
CB: Έπαιζε στον Sweeney Todd, όμως! Α, κατάλαβα. Σιωπηλός ρόλος ο Κάιος :Ρ Εγώ έχασα πάσα ιδέα για την Ντακότα Φάννινγκ απ' τη νέα σελήνη :Ρ
ML: Όχι είπε 2 ολόκληρες ατάκες XD
CB: Δεν τον θυμάμαι καθόλου… Οκ μόλις έχασα πάσα ιδέα -.- Είδα φωτό από τη Νέα Σελήνη… -.- Πάντως είναι καλύτερος απ' τον Κούλλεν :Ρ
ML: Μη συγκρίνεις αυτό το πράγμα με κανέναν άνθρωπο, δυσφημίζεται η ανθρωπότητα! Ας πούμε για τον Ρον Ουέσλι
CB: Ούτε κρύο ούτε ζέστη :Ρ Βασικά μου την έσπαγε γιατί ήταν ανασφαλής, αλλά είχε φοβερές ατάκες :Ρ
ML: Και προσπαθούσε να την πει στη Λούνα
CB: Πφ, δεν την λες στη ΛΟΥΝΑ! ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να την πει στη Λούνα
ML: Λούνα Λάβγκουντ, σχολίαζε :P
CB: Θεά.- Απροσάρμοστη, διαφορετική, εκκεντρική, ότι να ‘ναι… Αυθεντική Ράβενκλοου! Όχι σαν κάτι άλλους, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, Γκίλντροι Λόκχαρτ, Τσο Τσανγκ= ντράμα κουίν. -.- Άχρηστοι και οι δυο τους. Τι διάολο, για διακοσμητικά τους έβαλε η Ρόουλινγκ εκεί?
ML: Εμ, ναι :Ρ Η προπαγάνδα υπερ του Γκρίφιντορ και τα λοιπά…Πολύ μου τη σπάει ΚΑΙ αυτό
CB: Ααααα ας μην ξεκινήσω γι' αυτό το θέμα! Έλεος δηλαδή. Όλοι οι Γκρίφιντορ είναι τα καλά παιδιά, οι γενναίοι, οι έξυπνοι, οι οι οι…οι υπόλοιποι ρε δεν έχουνε ψυχή?
ML: Μπα….Γιάννα, άκου τον πόνο μου *κλαίγεται* NevilleXLuna
CB: ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ!!! Μου είχε περάσει από το μυαλό αλλά ο Νέβιλ είναι ξενέρωτος! Δεν της αξίζει.-
ML: Σε κάποια φάση είχα φανταστεί HarryXLuna και το επικό φέιλ RonXLuna
CB: Ιιιι εγώ πάντα ήμουν Ηarry x Hermione, αλλά είναι τόσο ίδιοι που και πάλι φέιλ θα ‘ταν :Ρ Όσο για το Ron x Luna δεν είναι κακό :Ρ Θα έπεφτε γέλιο :Ρ
ML: Mικρή όταν διάβαζα το 3ο, που δεν είχε εμφανιστεί το φλερτ Ερμιόνη-Ρον, ήμουν πεπεισμένη για ένα Hermione x Draco
CB: Αυτοί μισιούνται καλέ :Ρ
ML: Νόμιζα πως ο τυπάς θα άλλαζε
CB: Nαι ουυυυ σίγουρα :Ρ Βασικά ψιλοάλλαξε στο 7, αλλα και παλι δειλος παρεμεινε :Ρ
ML: Μουσίτσα είναι ο Προστάτης του! Ή αλλιώς παγώνι :Ρ
CB: Στρουθοκάμηλος ρε! Tο παίζει κάποιος αλλα στα δύσκολα κρύβεται ;Ρ Αν κ σιγά μην μπορεί να κάνει προστάτη ο Μαλφόι…Κανείς Θανατοφάγος δεν μπορούσε :Ρ
ML: Το είπε και η Τζόαν δε μπορεί… Αδύναμοι Θανατοφάγοι. :Ρ
CB: Το ‘ξερα :Ρ Σιγά μη μπορούσαν… Αδύναμοι ξε-αδύναμοι είχαν μια που έκανε για 10
ML: Την Μπέλατριξ...ναι. Ήταν πολύ δυνατή και ημίτρελη! Ίσως και αυτό να ήταν κινητήρια δύναμή της
CB: Eντελώς τρελή θα έλεγα εγώ :Ρ Aλλά γι' αυτό την αγαπώ
ML: Πάντα υποψιαζόμουν πως γούσταρε τον Βόλντι...
CB: Tον γούσταρε, το χει πει κ η Tζόαν :Ρ
«Isabel: Did Bellatrix ever love her husband, or did she have love only for Voldemort

J.K. Rowling: She took a pureblood husband, because that was what was expected of her, but her true love was always Voldemort.» Εγώ πάντα στήριζα Voldemort/Bellatrix, υπό την προϋπόθεση ότι ο Βόλντι θα μπορούσε να αγαπήσει
ML: Καλά αυτός ήταν ΤΟΣΟ τυφλός; Πιστεύω φοβόταν να αγαπήσει...=/
CB: Και ‘γω αυτό πιστεύω. Κρίμα στο παιδί δηλαδή γιατί ήταν ωραίος στα νιάτα του… Και όχι ο 16χρονος Ρίντλ της 6ης ταινίας δεν είναι ωραίος!! *θυμώνει*
ML: Μπάζο είναι *θυμώνει εξίσου* Κούκλος ήταν ρε εκείνος που έπαιζε τον 16χρονο Ριντλ στο 2ο. Τέλος.-
CB: Α ‘γεια σου <3 Τι παιδί κι αυτό…
ML: Ταίριαζε στο ρόλο… Και έμοιαζε σατανικός και υπερβολικά θεός! Πώς τον λένε; Ας τον απαγάγουμε! Β)
CB: Christian Coulson. Θα φέρω το φορτηγάκι, φέρνεις τα εργαλεία? Β)
ML: *παράθεση από πηγή στο Ίντερνετ* Coulson is openly gay. Το λένε όλοι. Και ο ίδιος. Τον Βερλορέν μου μέσα *θυμώνει*
CB: Απ' το στόμα μου το πήρες! Γιατί όλοι οι ωραίοι είναι γκέι???? Πού έχουμε φτάσει?
ML: Βασικά είναι και μεγάλος ρε Γιάννα…Πού να πάμε εμείς τα νιάτα να μπλέξουμε με τον 32άρη; Είμαστε femmes fatales εμείς. Β) :Ρ
CB: Έλα ντε :Ρ Που είναι κ γκέι, παρεμπιπτόντως ;Ρ Εμείς περπατάμε κ τρίζουν τα πεζοδρόμια :Ρ Σιγά μην περιμένουμε αυτόν ;Ρ
ML: Εμένα μου ζήτησε αυτός να βγούμε *της δείχνει τον Γκρέιμπακ*, αλλά είπα όχι γιατί θα βγω με τον Σκάμπιορ <3
CB: Επ κάτω τα χέρια απ 'τον Σκάμπιορ! :Ρ
ML: Είναι δικός μου!-.-
CB: Ξαναβλέπω άνετα το 7 μονό κ μονό για χάρη του :Ρ Να τον μοιραστούμε? :3
ML: Δεν νομίζω να τον πειράξει
CB: Σιγά μην τον χαλάσει :Ρ Το ‘χει το στυλ του "κάνω και τρίο κ όργιο άμα λάχει" :ρ
ML: Πώς λένε τον Σκάμπιορ στο κανονικό του;
CB: Nick Moran!
ML: Σταδιάλα, είναι χλες-χλες λίγο κανονικά ή μου φαίνεται;
CB: Σ’ αυτή τη φωτό είναι ψιλοφλώρι, αλλα όπως τον έχουν φτιάξει στην ταινία είναι μανάρι :Ρ
ML: Και γω όπως είναι στη ταινία τον θέλω! Ωχ! Σου ‘χω άσχημα νέα :|
CB: Τι?
ML: Είναι... 42!!!!
CB: *ύψιστος θυμός* Ο LELOUCH KΑΙ H MANA TOY!!!!ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ?
ML: Για να μας σπάνε τα νεύρα -.- Ας μιλήσουμε για το Naruto
CB: Ναρούτο λοιπόν. Βασικά μου τη δίνει ο πρωταγωνιστής. Μου θυμίζει τον Χάρι
ML: Tον Πότερ; :P
CB: Ναι… Δεν ξέρω γιατί, χωρίς να έχω δει και πολλά πράγματα από το Ναρούτο μου τη σπάει που κάθονται και κλαίγονται επειδή δεν είναι αρκετά δυνατοί :Ρ Αν και να πω την αλήθεια αυτό συμβαίνει σε σχεδόν όλα τα shonen :Ρ
ML: Εγώ αγαπάω Sasuke <3
CB: Επειδή είναι ωραίος? *πονηρό βλέμμα*
ML: Ίιιιισως :Ρ *κοκκινίζει*  Και είναι πιο δυνατός από τον Naruto *σατανικό χαμόγελο* Καλά. δεν είναι ΤΕΛΕΙΟ ζευγάρι με τη Sakura; Αλλά τα σχέδια είναι άθλια=/
CB: Η Σακούρα δεν είναι αυτή με το ροζ μαλλί? :Ρ
ML: Ναι αυτή είναι :Ρ:
CB: Καλά θυμόμουν XD Ναι ταιριάζουνε <3 Εκείνη η Hinata παλι…όλο "Naruto-kuuuuuun!!!!" Τελείως fangirl.-
ML: HinataxNaruto
CB: Πάντως μου τη σπάει που σε όποιο cosplay party και να πάω, θα υπάρχουν τουλάχιστον 3-4 τύποι, που θα έχουν κόσπλει από ‘κει :Ρ
ML: Πω, πω έλεος….
CB: Και ειδικά ξέρεις ποιον/ποια/δεν ξέρω τι είναι? Αυτο το πράγμα που φοράει μια φλόραλ ρόμπα :Ρ *δείχνει φωτογραφία*
ML: Ουτε γω ξέρω ποιο είναι :Ρ
CB: Τόσο καλά :Ρ Πάντως το βλέπω συνέχεια :Ρ Τώρα που έψαχνα φωτό είδα τον Kakashi! Τι παιδί είναι αυτό? Ο_Ο
ML: Εμ....θεϊκό; <3*δείχνει φωτογραφία του Kakashi*
CB: Ωωω ναι…. Ο ΜΑΪ ΓΚΑΝΤ *μόλις είδε τη φωτογραφία* Αυτήν είδα κ έπαθα :Ρ Πρέπει να παραδεχτούμε κάτι…. Έχει 2-3 ωραίους :Ρ
ML: Sasuke και Kakashi
CB: οι άλλοι είναι μπάζα όλοι :Ρ Πάντως έχει καλύτερο σχέδιο από το one piece
ML: Δεν συγκρίνουμε τώρα :Ρ ΤΟ ΟΡ έχει ωραία υπόθεση ρε γμτ, αλλα το σχέδιο με σκοτώνει…Κυριολεκτικά
CB: Το OP ούτε μικρή που το έβαζαν στο σταρ μπορούσα να το δω. Ακριβώς γιατί με σκότωνε το σχέδιο :Ρ  Κι επειδή είχαν σκοτώσει τα ονόματα των χαρακτήρων :Ρ Άκου Ντρέηκ ο Luffy
ML: Όντως Ο_Ο Και γενικότερα, το OP έχει απλα αθλία σχέδια! Άσε που η Nami έχει στήθος 15 μέτρα :Ρ Είναι υπερβολή-.-
CB: Μεγαλύτερο κι απ' το κεφάλι της Ρ Fanservice μου μυρίζει :Ρ
ML: Δηλαδή;:Ρ
CB: Δηλαδή μεγάλα στήθη, μεγάλα οπίσθια, "πονηρές" πόζες, λίγα ρούχα προς τέρψιν του ανδρικού κοινού :Ρ Όπως και η Nel στο Bleach, όλα έξω τα' χει ;Ρ
ML: Λογικό, shonen δεν είναι; :P
CB: Ε μα ναι :Ρ
ML: Και έτσι δεν είναι και εύκολο μερικές-μερικές να τις κάνουν cosplay Β) :Ρ:
CB: Όντως Β) Αρκεί να είναι καλλίγραμμες, γιατί έχω δει ένα τελείως φέιλ κόσπλει για τη Nel
ML: Ωχ… :|
CB: Ναι... τίγκα στην κυτταρίτιδα η άλλη και μου ήθελε και Nel, που μπορεί να έχει πλούσια ελέη αλλα τουλάχιστον είναι πολεμίστρια και χωρίς περιττά παχάκια :Ρ
ML: You know more dear B)
CB: Of course I do B) Κάτσε να σου πω τον πόνο μου… Πάμε Bleach. Για το Bleach λοιπόν, ένας άνθρωπος άξιζε εκεί μέσα και πήγαν κ τον έκαναν πεταλούδα :Ρ
ML: Aizen?
CB: Ω ναι :Ρ *της δείχνει εικόνα*
ML: Είναι σίγουρα ο Aizen? :Ρ
CB: Ναι, επιβεβαιωμένο :Ρ
ML: OMG. Tι άνθρωποι Θεέ μου-.- Kαι ο Ichigo ή όπως στο καλό λέγεται ο ξανθός από το Bleach έγινε βάτραχος; :Ρ
CB: Ναι, Ichigo λέγεται. Αυτός όχι απ' ότι ξέρω μόνο hollow έχει γίνει, δεν έχει υποστεί καμία άλλη γελοία μεταμόρφωση :Ρ
ML: Σκέτο πνεύμα; Ξενέρα-.-
CB: Ρε εμείς τον κοροϊδεύαμε τον Ίτσιγκο, γιατί το όνομά του σημαίνει φράουλα :Ρ Ο φράουλας :Ρ Πάντως αυτά τα μεγάλα δεν παίζει να τελειώσουν ούτε σε 10 χρόνια! Και βλέπω και το Fairy Tail να έρχεται από κοντά
ML: Ναι, σίγουρα και αυτό! Έχει 65 επεισόδια νομίζω…Ή και παραπάνω! Και να μη σχολιάσω το σχέδιό του, ε; Είναι άθλιο.-
CB: Τελείως όμως :Ρ Το πιο άθλιο σχέδιο που χω δει το είχε το Paranoia Agent :Ρ
ML: Δεν το χω δει… πώς είναι;
CB: *της στέλνει λινκ* Ούτε γω το χω δει όλο, μόνο σκηνές που έπαιζαν στο κόσπλει πάρτι που χα πάει τον Οκτώβρη. Το εκθειάζουν λόγω πλοκής αλλα το σχέδιο δεν μ' αρέσει καθόλου :Ρ
ML: Ίου, ίου μην μου ξαναστείλεις κάτι παρόμοιο.
CB: Δεν ήταν άθλιο?
ML: ΑΘΛΙΟΤΑΤΟ-.-
CB: Ήξερα ότι θα με νιώσεις *συγκίνηση*
ML: Μα λογικό δεν είναι;;; Εξάλλου τι να σου αρέσει από ένα όπενινγκ που κάνει "Άι άι";
CB: Έλα ντε :Ρ Μονό ο τρόπος που γελάγανε μ' άρεσε. Ήταν κρίπι!
ML: *γελάει* Και παρανοϊκός :Ρ
CB: Ω ναι :Ρ Να πούμε για Άρχοντα? Τα καλύτερα για το τέλος!!!
ML: Αγαπάω Λέγκολας και Άραγκορν
CB: Εγώ με τον Λέγκολας ήμουν τελείως φάνγκερλ στο Λύκειο :Ρ Τώρα αγαπώ Φαραμιρ πιο πολύ <3
ML: Μήπως με τον Λέγκολας υποδυόμενο από τον Ορλάντο; Β)
CB: Και αυτό *κοκκινίζει*
ML: Τι τέλειο μαλλί που είχε ο Ορλάντο εκεί  *πετούν καρδούλες παντού* Ήθελα πάντα τέτοιο μαλλί
CB: Αχ, εγώ να δεις! Εντάξει ίσως όχι ξανθό, αλλα τέτοιο στυλ :Ρ Το μαλλί της Γκαλάντριελ ρε! Τι τέλειο *ξαναπετούν καρδούλες παντού*
ML: Ναι η Γκαλάντριελ, είχε μαλλάρα <3 Και τι έχεις να πεις για τον Ελάιζα Κάτι;*δε θυμάται το επίθετό του*
CB: Δεν μου άρεσε ποτέ ούτε σαν άντρας ούτε ο Φρόντο σαν χαρακτήρας :Ρ Αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως έχει ματάρες
ML: Ναι ο Φρόντο ήταν σπαστικός -.- Αλλά νομίζω εσύ ήθελες να πέσει μαζί με το δαχτυλίδι στο ηφαίστειο, ε;
CB: Ναι *σατανικό χαμόγελο* Έλεγα "πέσε μέσα!" :Ρ
ML: Φαντάζομαι την απογοήτευσή σου -.-
CB: Ε, όσο να ‘ναι…Κ μ' αρέσει που τον είχαν και για ήρωα μετά, ενώ στην ουσία έσπρωξε το Γκόλουμ μέσα επειδή θύμωσε που του πήρε το δαχτυλίδι, αλλα φυσικά αυτά δεν τα λέμε στον αγνοώντα λαό *αγγελική έκφραση*
ML: Βασικά είπαμε θα βάλουμε σπόιλερ αλέρτ στη συζήτηση ούτως ή άλλως. *αγγελική έκφραση*
CB: Ναι γιατί υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει δει/διαβάσει άρχοντα? :Ρ
ML: Μερικοί ανίδεοι…Θες να θάψουμε και λίγο τον Παολίνι; *αγγελική έκφραση*
CB: ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙ
ML: Λοιπον Έραγκον= κλαψιαρης και τάχα μου ανίδεος :Ρ
CB: Ο μόνος θεός εκεί μέσα είναι ο Μέρταγκ, τέλος.- Και είμαι σίγουρη πως θα μου τον ψοφήσει
ML: ΟΧΙ, αν τον σκοτώσει θα φάει ξύλο! O Μέρταγκ θα καταλήξει με τη Ναζουάντα.- Τέλος.- (αφού τον μαστιγώσουν) H Άρυα δε στη σπάει;
CB: Η Άρυα είναι τόσο μη μου άπτου που ξεπερνάει και τα δικά μου κολλήματα περί σχέσεων…Τουλάχιστον εγώ ήξερα γιατί τους απέρριπτα, γιατί δεν μου άρεσαν :Ρ Αυτή τον αγαπάει και το παίζει κάποια :Ρ
ML: Nαι… θυμάσαι το σημείο που λέει "Η Άρυα δε μπορεί να σε αγνοήσει γιατί είσαι Δρακοκαβαλάρης, αλλά δεν μπορεί να ανταποδώσει τα συναισθήματά σου γιατί κάτι-τέλος-πάντων" :Ρ Και στην ταινία είναι τόοοοοοσο μπαζόλα
CB: Στην ταινία δεν είναι καν Άρυα! Υποτίθεται πως είναι μελαχρινή for Verloren's sake! Και η Ναζουάντα γίνεται ολόκληρη αρχηγός και με το ζόρι αν είπε 3 κουβέντες -.-
ML: Η Ναζουάντα έπαιξε σίγουρα στην ταινία; =/ Δεν την θυμάμαι :Ρ
CB: Και όμως υπήρχε :Ρ Μια μαύρη κοπελίτσα :Ρ
ML: Ναι; :Ρ Καλά η Ναζουάντα στο βιβλίο έκανε φλερτ και στον Έραγκον και στον Μέρταγκ
CB: Χαρέμι θα ανοίξει αυτή :Ρ Αλλά εγώ τη θέλω με τον Μέρταγκ.-
ML: Και εγώ! Δεν ταιριάζουν απίστευτα πολύ; Βασικά είναι γλυκούλα σα χαρακτήρας
CB: Ρε είναι θεά ξέρω ‘γω! Πάει να μας βγάλει την Άρυα ως την δυναμική γυναικά κλπ, αλλά δεν πιάνει μια μπροστά στη Ναζουάντα! Θυμάσαι τότε που κόπηκε στα χέρια?
ML: Ναι με τη Μάχη των Μαχαιριών ή όπως τη λένε
CB: Ναιιιι! Άνετα το καλύτερο κεφάλαιο στο 2ο
ML: Βασικά...η Άρυα είναι ξωτικό…λογικό είναι να είναι δυνατή.  Αλλά μοιρλίζει λίγο και μας το παίζει μυστηριώδης και έτσι. Μου τη σπάει, απλό :Ρ
CB: Ψόφος στην Άρυα ρε! *σατανικό χαμόγελο* Βασικά και ο Έραγκον να ψοφήσει δεν θα με χαλάσει, αλλα δεν παίζει να γίνει :Ρ
ML: Σιγά μην σκοτώσει τον Έραγκον ρε:Ρ
CB: Ναι αλλα θα μας άρεσε….ε? :Ρ
ML: Ναι λιγο :Ρ Εντάξει απλα αν τον σκότωνε δεν θα ‘χε νόημα το βιβλίο, απλά. Καλά η Σαφίρα δεν είναι τζαμάτη;
ML: Η Σαφίρα είναι η πιο θεά εκεί μέσα (οκ πριν τον Μέρταγκ)! Δεν της αξίζει ο emo ο Έραγκον :Ρ
ML: Emo;;;; Eragon X Teito, λοιπόν :Ρ
CB: *γελάει* Μη μου βάζεις ιδέες :Ρ
ML: Γιατί; Β)
CB: Γιατί και μονό που το φαντάζομαι είναι χάρμα οφθαλμών :Ρ
ML: *γελάει* Ναι ρε φάση θα χε XD
CB: Και Safira x Burupya, όταν θα μεγάλωνε ο δεύτερος :Ρ
ML: Εεε; Ποιος είναι ο Burupya?
CB: Το ροζ δρακάκι του Teito ρε :Ρ
ML: Δεν τον λένε Μikage? Έτσι τον έλεγε στο άνιμε
CB: Μετενσάρκωση του Mikage είναι :Ρ Νομίζω κανονικά τον λένε Burupya από τους θορύβους που κάνει :Ρ Πάντως φαντάσου το ζευγάρι με τη Σαφίρα :3
ML: Είχα την εντύπωση πω το φώναζαν Mikage, αλλά anw. Ναι, φαντάζομαι…Η Σαφίρα να ‘ναι όμοια με την εκκλησία του District 07 και ο Burupya σε μέγεθος τσέπης.
CB: *γελάει* Επικό.- :Ρ
ML: *γελάει* Όντως! :Ρ Βασικά, να κλείσουμε εδώ; Θα μας πάρει μέχρι Κυριακή νταν αν συνεχίσουμε έτσι XD
CB: Nαι :Ρ Nα κάνουμε έναν χαιρετισμό προς όσους άντεξαν να διαβάσουν? :P
ML: Φυσικά! Λοιπόν, αγαπητοί μάγοι, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κλείνουμε XD
CB: Ευχαριστούμε που αντέξατε να διαβάσετε τις ασυναρτησίες μας μέχρι εδώ XD
ML: Η υπομονή σας πρέπει να είναι απεριόριστηXD Είθε ο Feist να σας φέρνει αγάπη!
CB: Είθε ο Verloren να σας συνοδεύσει στο Καθαρτήριο!