Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Letter to Mother...

Καλησπέρα. Συγνώμη για το δεύτερο ποστ, αλλά πραγματικά, αυτό πρέπει να το γράψω. Είναι ένα γράμμα στη μητέρα μου. Κάτι που δε θα διαβάσει ποτέ.


Πραγματικά, δε σε αντέχω. Κάθομαι μία ολόκληρη χρονιά και διαβάζω σαν τον είλωτα. Σαν τον είλωτα. Δεν έχω γράψει κάτω από 18.5 σε τεστ ή πρόχειρο κατεύθυνσης. Δεν έχω ζητήσει κάποια χάρη, τίποτε παράλογο. Δεν βγαίνω καν βόλτα.
Όλα αυτά τα χρόνια, από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Γυμνάσιο, το μόνο που λαμβάνω από εσένα και από τον πατέρα μου είναι μία πλήρης αδιαφορία. Και εξωφρενικές απαιτήσεις. Να βγάζω καλούς βαθμούς, γιατί δεν έβγαζαν τα αδέρφια μου... Θυμάμαι. καθαρά. Πρώτη Γυμνασίου, ήμουν άρρωστη 1.5 μήνα με γαστρεντερίτιδα και πήραμε βαθμούς πρώτου τετραμήνου. Έβγαλα 18 και 3/13. Το τι φωνές μου έβαλες, ακόμα το θυμάμαι. Μου έλεγες πόσο σε απογοήτευσα και πως δε διάβαζα καθόλου. Και στο δρόμο συναντήσαμε ένα τρίτο ξάδερφό μου, τον Ο. Γέλαγε και οι γονείς του του έδιναν ως δώρο το στερεοφωνικό που ήθελε. ''Βλέπεις; Ο Ο. παίρνει δώρο γιατί έβγαλε καλούς βαθμούς. Όχι σαν εσένα.''. Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε. Και όμως... εγώ πήρα το Lower, 13 χρονών παιδί και αντί να ακούσω ένα μπράβο η παρατήρηση ήρθε αμέσως: "Η αδερφή σου το πήρε και είχε παντού Pass! Εσύ γιατί είχες δύο Low Pass;". Σημείωση μητέρα: Η αδερφή μου το πήρε 27 χρονών, αρραβωνιασμένη και με την 4η προσπάθεια. Στη Β' Γυμνασίου είχαμε ολόκληρο θέμα που πήρα 17 και 7/13 στο Α' τρίμηνο. Ω, ο διασυρμός της οικογένειας! Δεν έβγαλα 18... Ούτε λόγος βέβαια να κοιτάξουμε τα 19 Αρχαία και Μαθηματικά. Και κάπως έτσι με οδηγήσατε σε κόμπλεξ. Όσο και να το αρνείστε, το κάνατε. Ποτέ των ποτών δεν πήρα μία επιβράβευση για τις επιδόσεις μου. Μόνο ατέλειες ξέρατε να βρίσκετε. Ποτέ καμία καλή κουβέντα. Με φτάσατε σε σημείο να ΚΛΑΙΩ που δεν γράφω 19 στα πρόχειρα. Θυμάσαι μαμά μου τι έγινε πέρσι; Όταν πήγαμε να πάρουμε βαθμούς; 19 Αρχαία, Έκθεση, Φυσική, 19.7 Κείμενα και βρήκες να σχολιάσεις το 13 στα Θρησκευτικά και το 14 στις Αρχές Οικονομίας. Μου ΦΩΝΑΞΕΣ. Φέτος λοιπόν, φέρεσαι σαν να μην έχεις κάνει τίποτα από όλα αυτά. Σου 'πα πως σκάτωσα στο πρόχειρο Λατινικών(άσχετο αν έγραψα τέλεια) και απλά είπες ''δεν πειράζει''. Αλλά σε πειράζει που δε διαβάζω Δίκαιο(ένα μάθημα ΑΧΡΗΣΤΟ) 3 βδομάδες πτιν το δώσω στις εξετάσεις. Δε ρωτάς ποτέ τι κάνω, αν είμαι καλά, πώς νιώθω. Το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να μου προσάπτεις συνεχείς κατηγορίες. Εγώ έχω τον σκατοχαρακτήρα, εγώ είμαι ειρωνική, εγώ σου μιλάω απότομα, εγώ αδιαφορώ για 'σένα, εγώ φταίω για όλα και επειδή είμαι τόσο τέρας της φύσεως δεν θα κάνω ποτέ μα ποτέ φίλους και κανείς δε θα με αγαπήσει και δε θα 'χω τίποτα στη ζωή μου πέρα από το pc και τα βιβλία μου. Και δεν αντιλέγω, έχεις δίκιο. Γιατί αν είχες άδικο, εγώ θα είχα φίλους. Όμως με ρώτησες ποτέ πόσο με πληγώνουν αυτά που μου λες; Πόσο μόνη νιώθω; Πόσο απελπισμένα χρειάζομαι μία αγκαλιά; Κάποιον να με ακούσει; Να μου πει: "Ξέρεις... δεν είσαι τόσο άχρηστη. Εγώ Σ'ΑΓΑΠΑΩ!"; ΌΧΙ; Γιατί άραγε...; Ρώτησε ποτέ; Όχι φυσικά... Ούτε κάθισες να σκεφτείς πως όταν τόσο απελπισμένα σου μιλάω για τη βαρετή μου σχολική ζωή είναι σα να σου λέω: "Δες με λιγάκι. Είμαι εδώ. Δες με...". Ούτε ρώτησες πώς και τα χάλασα με τη Μυρτώ, τη Μυρτώ που ουσιαστικά ήταν κάτι παραπάνω από κολλητή, ήταν ΑΔΕΡΦΗ μου 10 χρόνια. Δε ρώτησες πόσο έκλαψα εκείνο το βράδυ. Δε ρώτησες πόσο κακό έκανα στο εαυτό μου, ξανά και ξανά και ξανά, επειδή νόμιζα πως έφταιγα εγώ. Ρωτάς γιατί δε βγαίνω τα Σάββατα και σου απαντάω "Δε θα βγουν τα κορίτσια". Δεν ξέρεις όμως, γλυκιά μου μαμά, πως τα κορίτσια βγαίνουν. ΕΜΕΝΑ δε θέλουν μαζί τους. Δεν έχω φίλους στο σχολείο, δεν έχω παρέες. Υποτίθεται θα 'πρεπε να 'χω φωτογραφίες με τους φίλους μου. Θα 'πρεπε να γελάω. Όμως δεν έχω κάτι να με κάνει να γελάσω. Η ζωή μου μητέρα, το τελευταίο εξάμηνο, περιορίζεται στα: Διάβασμα-Υπολογιστής-Εξωσχολικά-Ζωγραφική-Ύπνος-Διάβασμα κ.ο.κ. Ούτε νοιάζεσαι να μάθεις αν έχω ζωή. Ούτε ρωτάς για να δεις ΓΙΑΤΙ δεν έχω ζωή. Αλλά δεν είσαι εδώ για 'μένα μαμά. Έχεις ένα παιδί για το οποίο δε νοιάζεσαι καθόλου. Και γαμώτο, προσπαθώ με κάθε κύτταρό μου να σε κάνω να νιώσεις περήφανη που είμαι κόρη σου. Προσπαθώ και έρχομαι πάντα και παντού δεύτερη ή τελευταία. Και ξέρω ότι δε σου αρέσει αυτό. Δε σου αρέσω εγώ. Αν μπορούσες να παραγγείλεις άλλο παιδί, να με γυρίσεις πίσω, θα το έκανες. Δυστυχώς, δεν μπορείς. Και 'γω, το μόνο που ζήτησα φέτος, η μόνη χάρη που ζήτησα απο 'σένα μετά από τόσο διάβασμα και τόσες θυσίες και τόση στέρηση της εφηβείας μου είναι να πάω Θεσσαλονίκη. Να δω την Κωνσταντίνα. Και μαζί με αυτή, να δω και αλλα παιδιά. Να δω όλους όσους κάνουν αυτή την ανύπαρκτη ζωή μου να αποκτά κάτι μέσα της. Αλλά δε με αφήνεις. Γιατί να με αφήσεις; Θέλω να πω, ζητάω πάντα τόσο εξωφρενικά πράγματα. Και φυσικά πάντα όταν μου γίνεται το χατίρι μεθάω και καπνίζω και παίρνω μέρος σε όργια. Ξέρεις ρε γαμώτο ότι έχω λιώσει πάνω από την καρέκλα μου φέτος να μαθαίνω αρχικούς χρόνους στα λατινικά και μετατροπή πλαγίου λόγου σε ευθύ στα αρχαία. Έχω ρίξει τόνους διάβασμα και το ξέρεις. Μου το 'πες η ίδια. Αλλά ούτε αυτό καν δεν επιβραβεύεις. Ούτε αυτό. Η Κωνσταντίνα προσπαθούσε να με πείσει πως στην πραγματικότητα θες να είμαι χαρούμενη. Guess what, Mother. Δεν το βλέπω.Μόνο επικρίσεις και έλλειψη εμπιστοσύνης βλέπω. Δεν εμπιστευόμαστε τη Μαρία για τίποτα. Γιατί πότε η Μαρία ήταν αρκετά καλή για να κάνει κάτι; Ποτέ. Απλά ρε γαμώτο, νιώσε λίγο πως δεν έχεις μόνο μία κόρη και δύο εγγόνια. Γέννησες και 'μένα. Κατάλαβέ με λίγο. Νιώσε λίγο περήφανή για 'μένα. Πες μου ένα μπράβο. Δώσε μου μία αγκαλιά., Απλά πες μου μία φορά κάτι καλό. Δες λιγάκι πόσο μόνη νιώθω. Θέλω παρέα. Κάτι. Κάποιον. Και 'συ δε βοηθάς καθόλου. Είσαι απούσα μαμά. Πάντα ήσουν και πάντα αυτό θα είσαι. Μία ζωή ΑΠΟΥΣΑ.


Συγνώμη για άλλη μία φορά. Δεν υπάρχει λόγος να το διαβάσετε. Απλά ήθελα να το γράψω.

28 σχόλια:

Creep είπε...

Είσαι το πιο γλυκό, το πιο όμορφο πλάσμα που έχω γνωρίσει. Το πιο αγνό άτομο που αξίζει την μεγαλύτερη αγάπη.

Μίλα στην μητέρα σου. Η Κωνσταντίνα, οι φίλοι, ίσως καταφέρουν να έχουν μία θέση στη ζωή σου αν ξεκινήσεις με ένα: μαμά,θα ήθελα να συζητήσουμε, και θα προτιμούσα να ξεκινήσουμε με το να είμαστε ανοιχτόμυαλοι ως προς τις απόψεις της αλλης.

Σε ευχαριστώ. Γιατί είσαι εδώ μαζί μου. Γιατί δεν το αξίζεις αυτό.

Creepy Dreamer είπε...

Δεν νομίζω να μου αξίζουν τόοοοοσο καλά λόγια, αλλά σε ευχαριστώ.

Θα το έκανα αν είχα μια πιο ανοιχτόμυαλη μητέρα. Πραγματικά θα το έκανα. Ίσως μιλήσω στην αδερφή μου εν τέλει, είναι η μόνη που έχει μάθει να με ακούει...

Όχι. Εγώ σε ευχαριστώ. Για τους ίδιους λόγους.

Ανώνυμος είπε...

Όλα αυτά που λες με στενοχώρησαν πάρα πολύ...
Προτείνω να μιλήσεις στην μητέρα σου..πιστεύω ότι όλα αυτά τα κάνει επειδή σ αγαπάει και θέλει να είσαι τέλεια.Αυτό είναι αδύνατο όμως.Εξήγησε της πως νιώθεις.Και μην τα παρατάς.ΜΗΝ κάνεις τέτοιες σκέψεις!

Ioanna Nikita είπε...

δεν είσαι η μόνη που νιώθεις έτσι. ούτε εγώ δεν έχω φίλους και νιώθω χαμένη σα να μην έχω κανέναν.
Κουράγιο όμως γιατί αξίζεις πολλά.

Creepy Dreamer είπε...

Νεραϊδούλα, ευχαριστώ πολύ...Θα της μιλήσω... Θα δούμε.

Creepy Dreamer είπε...

lostdream, σε ευχαριστώ πολύ. Σε καταλαβαίνω...

Ioanna Nikita είπε...

και εγω σε καταλαβαινω γι αυτο αν θελησεις ποτε τιποτα η δεν εχεις σε ποιον να μιλησεις μπορεις να μου στειλεις!

Beedle είπε...

Μαρία μου... τι να πώ; Ειλικρινά δεν ξέρω... Δεν μπορω να σου δωσω τσεκαρισμένη συμβουλη γιατι εγω δεν εχω τετοιο προβλημα, ομως ενα θα σου πω, που σου το ειπαν και οι απο πανω^.
Μην τα παρατας ποτε, ποτε, ΠΟΤΕ. Μιλησε της, και αναγκασε την να σε ακουσει. Φώναξε της στα ίσια, μη σε φοβιζει. Εκεινη σου προκάλεσε κόμπλεξ σε εσένα που είσαι ένας αδαμάντινος άνθρωπος και μια υπέροχη κοπελα και το λιγοτερο που οφείλει να κάνει -σαν άνθρωπος, οχι σαν μανα- ειναι να σε ακουσει.

Θα επρεπε να αισθανεται περίφανη και ευτυχισμενη με μια κορη σαν και εσενα και εσυ μπορεις να την κανεις να το καταλαβει. Διξε της τι αξιζεις και καν΄την να καταλαβει το σφαλμα της. Και μη κομπλαρεις μαζι της, μη σε αναγκαζει να μινεις βουβη. Κανονικα θα επρεπε ολα αυτα να της τα πεις στα μουτρα.

Και μη ξαναπεις χαζομαρες οτι μας κουραζεις και τετοια... Υπαρχει λογος που διαβαζουμε το blog σου, υπαρχει λογος που σου δινουμε τις συμβουλες μας. Σε αγαπαμε ρε γαμώτο και θέλουμε το καλό σου.

Vender είπε...

Εγώ στα είπα και στο μσν.
Κάνεις τις ζωές μας όμορφες επειδή υπάρχεις. Σκέφτηκες πως μπορεί κάποιοι άνθρωποι να χαμογελάνε όταν βλέπουν αυτό το τραγελαστικό "Maria Lovegood" στους ονλινε users;

Creepy Dreamer είπε...

Lostdream, τι καλή :)

Ioanna Nikita είπε...

ευχαριστω...
ομως αληθεια το εννοω δε το λεω απο καλοσυνη!

Creepy Dreamer είπε...

Σαράντη μου... οκέι, απλά δεν έχω τι να πω. Απλά σε ευχαριστώ. Ξανά και ξανά και ξανά και ξανά. Απλά σε ευχαριστώ που είσαι εδώ και με ακούς. Και για όλα γενικότερα. Ακόμα και για το τιτανοτεράστιο ποστ σου. :Ρ :)

Creepy Dreamer είπε...

Mike P.,τα 'παμε και στο μσν :Ρ Και 'σενα σε ευχαριστώ... Για όλα.

Creepy Dreamer είπε...

lostdream, τίποτα καλέ. :)

Rohanne είπε...

Μικρό μου Μαράκι, ειλικρινά, μακάρι να ήμουν εκεί, θα σου έκανα τόσες αγκαλιές που θα έλεγες "σταμάτα":Ρ
Δε νομίζω να μη σε αγαπάει, βασικά ακριβώς γι' αυτό σου φωνάζει. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να είναι τα καλύτερα παντού, κι οι δικοί μου τα ίδια έκαναν, μέχρι που τους την είπα. Αντί να κοιτάνε που πέρασα και τα δύο Proficiency με την πρώτη, κοιτάζανε που δεν έπιασα High Pass -.-
Απλά μίλησέ της. Δεν κάνει να τα κρατάς όλα αυτά μέσα σου, μόνο κακό στον εαυτό σου κάνεις.
Ελπίζω να φτιάξουν όλα. Φιλάκια καρδούλα μου <3

Sinner είπε...

If perfect's what you're looking for then just stay the same :)

Εγώ θα πω κάτι άλλο. Δεν νομίζω να σε ακούσει η μαμά σου. και μένα κάνει ορισμένα τρελά και δεν τα αλλάζει με τίποτα.

Κάνε αυτό που θέλεις και είναι καλό ΓΙΑ ΣΕΝΑ. Άστους να λένε.

Creepy Dreamer είπε...

Γιάννα, έλα για αγκαλίτσες~! :Ρ
Γουάου, πραγματικά πρέπει να το 'χουν σπουδάσει να σε καταρρακώνουν ψυχολογικά. :Ρ
Θα της μιλήσω. Όσο με ακούει δηλαδή...
Μακάρι. Σε ευχαριστώ καλό μου. Για όλα. Φιλάκια πολλά.

Creepy Dreamer είπε...

Sinner, νομίζω είσαι η μόνη που νιώθεις πως είναι αγύριστο κεφάλι.

Λες να το σκάσω για Θεσσαλονίκη; :Ρ Θα δείξει... Ευχαριστώ πάντως.

Beedle είπε...

Λοιπον, κανε μια προσπαθεια να συνενωηθειτε και αν οχι... ΝΑΙ, ΕΛΑ, ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!

Εγω σε ευχαριστω :) Γιατι οπως ειπε και ο Μιχαλης υπαρχουν μερικοι που χαιρονται οταν εισαι κοντα τους εστω και αν απεχεις 3 ωρες απο εδω.

Α, Μιχαλη ειναι "τραγελαφικό" όχι "τραγελαστικό"..... Απουσιολογοι....πφφφφ

Creepy Dreamer είπε...

Ναι θα το σκάσω λέμε για να ανέβω πάνω :Ρ

Δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς χαζό. Αλλά σε ευχαριστώ που με συμπαθείς, σημαίνει πολλά. :)

Είναι του Μιχάλη η λέξη αυτή :Ρ

Weird Fairy είπε...

Πρέπει να στο 'χω πει καμιά 100000000000 φορές σήμερα, αλλά σ'αγαπώ. Και θέλω να το θυμάσαι αυτό, κάθε φορά που νιώθεις άσχημα.
Είσαι ένα διαμάντι, ένας θησαυρός.
Κάνε μια προσπάθεια με τη μαμά σου. Και(γιατί όχι;)γράψ'της ένα τέτοιο γράμμα. Εξέφρασε τα συναισθήματά σου. Να είσαι ανοιχτή. Δε πειράζει που η μητέρα σου δεν είναι ανοιχτόμυαλη. Δείξε ότι εσύ είσαι. Έχεις επίπεδο και μπορείς να κάτσεις να συζητήσεις μαζί της. Απλά ζήτα της να σε ακούσει.
Φιλάκια και αμέτρητες αγκαλιές.
:*

Creepy Dreamer είπε...

Σε ευχαριστώ. Είσαι απλά μονδαική. Μοναιδκότατη. Και εγώ σε λατρεύω και το ξέρεις αυτό.
Θα το συζητήσω μαζί της.

Φιλάκια εις το άπειρο.<3

Ανώνυμος είπε...

Πριν λίγες ώρες βρήκα το blog σου και ήδη σε έχω συμπαθήσει. Μην υποτιμας τον εαυτό σου γιατί κανονικά θα έπρεπε να λέγεσαι το παιδί θαύμα! Δεν υπερβάλω αλήθεια το πιστεύω! Κανένας δεν μπορεί να σου πει ότι δεν είσαι αρκετά καλή ή οτι δεν προσπάθεις αρκετά. ΚΑΝΕΝΑΣ!!! Το μόνο που με στενοχωρεί είναι να μαθαίνω ότι υπάρχουν άνθρωποι χωρίς κάποιον να τους στηρίξει. Αν και δεν είσαι μόνη. Είμαι σίγουρη πολλοί σε αγαπάνε και νοιάζονται για σένα. Γιαυτό σε παρακαλώ μην το ξαναπείς αυτό. Δεν είσαι μόνη.

Δεν σε ξέρω και ούτε σε έχω δει ποτέ μου αλλα πραγματικά μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω. Να σε κάνω καλύτερα.

Πιστεύω και μπορώ να σου υποσχεθώ ότι όλος ο κόπος , η προσπάθεια ,οι στερήσεις , ο πόνος... ΓΙΑ ΟΛΑ θα ανταμειφτείς. Δεν ξέρω πότε μα θα ανταμειφτείς. Στο υπόσχομαι!!

Σε παρακαλω χαμογέλα γιατί είμαι σίγουρη ότι σου πάει! :) Please...!!!!

Πολλή πολλή πολλή αγάπη από την Sleepless!! <3 <3 <3 <3 <3

Blogger είπε...

Δεν με ξέρεις... Εγώ όμως μέσα από αυτό που έγραψες... σε ένιωσα... Αχχ Μαρία μου πόσο λυπάμαι. Πραγματικά αν μπορούσα... αν... θα σου έδινα τόσες αγκαλιές...
Νεκτάριος

Fleur είπε...

Ωωω,καλo μου.
Ισως τωρα καταλαβαινω γιατι θες να εισαι τοσο τελεια και να βγαζεις τοσο καλους βαθμους.:/
Η αληθεια ειναι πως και εμενα καμια φορα η μαμα μου αντι να κοιταξει το 19 στα κειμενα,κοιταγε τα 13 στην Φυσικη και στα Μαθηματικα.Εχουν γινει κατι ψιλοχαμοι,φωνες αλλα οκ.:P
Προσπαθησε παλι και παλι να της δειξεις πως νιωθεις και να της μιλησεις.;) Κανενας γονιος δεν ειναι τελειος,στο λεω και εγω που επισης εχω τσακωθει απειρες φορες με την μαμα μου.Αλλα ωστοσο της εχω φωναξει πολλες φορες ξεκαθαρα"ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ,17.3 ΕΒΓΑΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ".Μια,δυο,τρεις φορες...το καταλαβε,και απο εκει και περα και εκεινη και ο μπαμπας λενε"το ξερουμε οτι εκανες οτι καλυτερο μπορουσες,μπραβο!"
Οποτε προσπαθησε και εσυ να της μιλησεις.;) Γιατι αν κανει ετσι τωρα,φανταζομαι τι προβλημα θα σου δημιουργησει στις Πανελληνιες.O_O
Δεν λεω,και η δικια μου μαμα αγχωθηκε πολυ και προσπαθει να επενδυσει πανω μου οτι σπουδη δεν καταφερε εκεινη να κανει,αλλα ποτε δεν μου φωναξε για το 14 στα αρχαια.Αντιθετα φωναζε που διαβαζα τοσο πολυ.:P
Οποτε πιστευω οτι ολα θεμα χρονου και συζητησης ειναι.;)
Φιλακια πολλα!:)

Creepy Dreamer είπε...

Sleepless, καλησπέρα. Καλώς μας ήλθες :Ρ
Μάλλον έχεις δίκιο, κανεις δεν πρέπει να μας υποτιμά.
Ναι με αγαπάνε μερικά άτομα αλλά είναι όλα 3+ ώρες απο δω :Ρ Δε συμφέρει :Ρ

Βασικά με βοήθησες ήδη. Με αυτό σου το σχόλιο. :) Τα λέμε σύντομα! :)

Creepy Dreamer είπε...

Νεκτάριε πραγματικά σε ευχαριστώ έστω και για αυτή τη διαδικτυακή υποστήριξη. Έστω και μία ηλεκτρονική αγκαλιά σημαίνει πολλά. Τα λέμε :)

Creepy Dreamer είπε...

Φλεράκι μου, μάλλον όλοι τραβάμε τα ίδια πάνω-κάτω...Εσύ όμως πραγματικά διαβάζεις πάρα μα πάρα πολύ. Ο_Ο Υπερβολικά πολύ. Θα της μιλήσω πάντος. Κάνω ήδη προσπάθειες :Ρ Βήμα-βήμα τη φορά :Ρ Μπράβο σου πάντως γλυκιά μου που μίλησες στους δικούς σου :)
Ευχαριστώ πολυ <3

Φιλάκια <3