Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

....Insert title here...

Σκέφτομαι για μία ακόμη φορά να κλείσω το μπλογκ. Πρωτότυπο ε;
Απλά πλέον δεν είναι όπως ήταν παλιά. Έχει καταντήσει μονότονο και εγωκεντρικό καθώς ως επί τω πλείστω είμαι εγώ και γκρινιάζω, γκρινιάζω, γκρινιάζω, το μονόχνωτο και βαρετό εγώ μου. Οι αναρτήσεις μου δεν ξέρω αν έχουν νόημα πια για ‘μένα την ίδια.
Και ξέρω ένα: Fairytales, forgotten or not, are still fairytales. They can never be true. Never.

 Θα δω τι θα κάνω. Ούτως ή άλλως οι αναρτήσεις μου και το διάβασμα άλλων αναρτήσεων είναι αραιές διότι διαβάζω -.-













Send me your flowers of your December,
Send me your dreams of your candied wine.
I've got just one thing I can't give you...
Just one more thing of mine

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έλα όχι δεν είναι όλο γκρίνια το blog σου. Οκ , έχεις κακιές στιγμές και θες να ξεσπάσεις. Σε όλους συμβαίνει αυτό. Επίσης το γεγονός ότι διαβάζεις και κάνεις αραιές αναρτήσεις δεν σημαίνει ότι δεν κάνεις καθόλου και ότι πρέπει να το κλείσεις. Θα σου έλεγα να μην το κάνεις. Άλλωστε είναι σίγουρα σε βοηθά να βγάζεις κάποια πράγματα από μέσα σου. Πιστεύω πως δεν πρέπει να το κλείσεις! αλλά από εκεί και πέρα η απόφαση είναι δική σου. Μη φύγεις όμως :( Θα μας λείψεις μωρέ!!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ ξέρω ένα άλλο: " Where do you think fairytales came from?" ;)

Rohanne είπε...

Θα σε συμβούλευα να μην το κλείσεις.
Αν δεν τα γράφεις κι εδώ αυτά που σκέφτεσαι, τι θα κάνεις? Θα σκάσεις.
Η γκρίνια θα περάσει, αρκεί να σου φύγει και το άγχος :Ρ
Κουράγιο και φιλάκια <3

Creepy Dreamer είπε...

Sleepless, όλο γκρίνια έχει. :/
They come from the stories the nannies and mother used to tell to children so they can sleep.:P I guess.

Creepy Dreamer είπε...

Virgilia, το άγχος δε φεύγει, you know that better from the majority of people :P
Φιλάκια nee-sama :*

Black Pearl είπε...

Πάντως να ξέρεις ότι δεν έχει μόνο γκρίνια το blog σου. Προσωπικά είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Δεν πειράζει κι αν ξεσπάς κάποιες φορές σε αυτό εφόσον σου κάνει καλό. Και για τα παραμύθια μπορεί να μην είναι αληθινά αλλά κάνουν την καθημερινότητά μας πιο όμορφη. :)

Φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Χμμμ μάλλον δεν έχεις δει την ταινία. Αυτο που σου έγραψα είναι από μια σκηνή και ο διαλογος είναι ο εξής.( στο περίπου)

- So all this is true? I thought it only happens in fairytales!

και η κοπέλα απαντά χαμογελώντας:

- Where do you think Fairy tales came from?

Λοιπόν μην απελπίζεσαι και μην χάνεις την ελπίδα σου. Κράτα το blog για να μπορείς να αδειάζεις όλο αυτό το βάρος που και που. Πιστεύω αυτό σου κάνει καλό.

Σε φιλώ γλυκά :*

* γμτ , δεν θυμάμαι τον τίτλο της ταινίας!

Creepy Dreamer είπε...

Black Pearl, τη καλή σε ευχαριστώ πολύ :D

Creepy Dreamer είπε...

Sleepless, αν θυμηθείς τον τίτλο πες μου, θα μου άρεσε να τη δώ!
Φιλάκια :)

Creep είπε...

Ξεκόλλα.

Creepy Dreamer είπε...

Okay.

Dark Princess είπε...

προσωπικα διαβαζοντας τις αναρτησεις σου (οχι ολες αλλα πολλες :Ρ) εχω μαθει πολλα πραγματα και εχω κατανοησει καποια αλλα..
Πιστευω ομως πως και για σενα ειναι μια μικρη ανακουφιση που μπορεις να μοιραστεις τον πονο/λυπη/ κ.α. με αλλα ατομα ..ατομα που δεν ξερεις μεν αλλα περνανε καλα διαβαζοντας τς αναρτησεις σου..
Αυτα απο μεναααα :):D

Menia είπε...

χμ.. αν ήταν έτσι θα έπρεπε να κλείσω το μπλογκ μας από τον πρώτο χρόνο κιόλας λειτουργίας του! :-p Άλλωστε η μαυρίλα του φόντου δεν απέχει πολύ από τη μαυρίλα των αναρτήσεων... αλλά όπως πρόσφατα διάβασα: "Ο πιο βαθύς τρόπος για να αισθανθούμε κάτι είναι να υποφέρουμε γι' αυτό;" κι επειδή όσο κι αν δε μας αρέσει, το πιο όμορφα κείμενα είναι αυτά που περιέχουν θλίψη, ίσως γιατί προσπαθούμε να την ομορφύνουμε με κάποιο τρόπο, ίσως γιατί βλέπουμε πιο καθαρά τον πόνο.. ίσως.. πολλά ίσως, η "γκρίνια" δεν είναι λόγος να σταματήσεις να γράφεις! Τι πιο όμορφο άλλωστε να μπορείς να γράφεις αυτά που αισθάνεσαι, ό,τι κι αν είναι!

Την καλησπέρα μου και καλή χρονια!