give me something i can believe

“Only once in your life, I truly believe, you find someone who can completely turn your world around. You tell them things that you’ve never shared with another soul and they absorb everything you say and actually want to hear more. You share hopes for the future, dreams that will never come true, goals that were never achieved and the many disappointments life has thrown at you. When something wonderful happens, you can’t wait to tell them about it, knowing they will share in your excitement. They are not embarrassed to cry with you when you are hurting or laugh with you when you make a fool of yourself. Never do they hurt your feelings or make you feel like you are not good enough, but rather they build you up and show you the things about yourself that make you special and even beautiful. There is never any pressure, jealousy or competition but only a quiet calmness when they are around. You can be yourself and not worry about what they will think of you because they love you for who you are. The things that seem insignificant to most people such as a note, song or walk become invaluable treasures kept safe in your heart to cherish forever. Memories of your childhood come back and are so clear and vivid it’s like being young again. Colours seem brighter and more brilliant. Laughter seems part of daily life where before it was infrequent or didn’t exist at all. A phone call or two during the day helps to get you through a long day’s work and always brings a smile to your face. In their presence, there’s no need for continuous conversation, but you find you’re quite content in just having them nearby. Things that never interested you before become fascinating because you know they are important to this person who is so special to you. You think of this person on every occasion and in everything you do. Simple things bring them to mind like a pale blue sky, gentle wind or even a storm cloud on the horizon. You open your heart knowing that there’s a chance it may be broken one day and in opening your heart, you experience a love and joy that you never dreamed possible. You find that being vulnerable is the only way to allow your heart to feel true pleasure that’s so real it scares you. You find strength in knowing you have a true friend and possibly a soul mate who will remain loyal to the end. Life seems completely different, exciting and worthwhile. Your only hope and security is in knowing that they are a part of your life.” 
-Bod Marley

Όχι ότι ακούω ρέγκε, αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω διαβάσει ποτέ μου. Κατάφερε με λέξεις απλές να περιγράψει πράγματα που νιώθουμε. Αυτό το αίσθημα που νιώθεις πως θα σκάσεις από την ευτυχία. Όταν ο ήλιος για σένα φαντάζει ένα τικ πιο λαμπερός και με πιο πολλές ακτίνες και νιώθεις το χάδι του ανάλαφρο πάνω σου. Όταν με απλανές βλέμμα κοιτάς ξαπλωμένος στο γρασίδι τα σύννεφα να περνούν και για σένα έχουν ιδιαίτερα σχήματα. Όταν και μόνο που ακούς μία φωνή το στομάχι σου δένεται κόμπος σφιχτός και άλυτος και τα μάγουλά σου κοκκινίζουν και νιώθεις 15.000.000 πεταλούδες να πετούν στο στομάχι σου δημιουργώντας τυφώνα. Και παρά αυτά τα "δυσάρεστα" αποτελέσματα, η φωνή αυτή και μόνο αρκεί για να σε κάνει να χαμογελάσεις μέσα σε μία μέρα δύσκολη και πικρή και μίζερη και μαύρη. Όταν μία αγκαλιά σε χωράει τόσο άνετα, που λες "ναι ρε παιδί μου, για αυτή εδώ την αγκαλιά φτιάχτηκα, τέλος". Όταν, από εκεί που δεν το περιμένεις, μερικά άτομα είναι εκεί για σένα. Για να σε κάνουν να γελάς, να σε πειράζουν, να σε αγαπάνε, να σε δέχονται για αυτό που είσαι, να σε αφήνουν να μπεις μέσα στη ζωή τους και να σου δίνουν ένα κομμάτι από την καρδιά τους και ίσως αυτό να μην φαίνεται τόσο σημαντικό, αλλά πραγματικά τι θα έκανες χωρίς αυτούς τους ανθρώπους; Χωρίς αυτά τα γέλια, τις χαρούμενες στιγμές, τα νεύρα και τα κλάματα, τις χαζές ατάκες, τα ηλίθια αστεία που μόνο εσείς καταλαβαίνετε, το κάψιμο και τις ατελείωτες συζητήσεις; Χωρίς να το καταλάβεις αυτά τα άτομα απλώνουν τα χέρια τους και αγκαλιάζουν τη ζωή σου και το είναι σου και ξαφνικά από εκεί που ήταν ένα "τίποτα", σημαίνουν τα πάντα. Το γέλιο σου και τα δάκρυά σου. Την αγάπη σου, τη χαρά σου, το θυμό σου, τις αναμνήσεις σου. Όλα αυτά. Τα πάντα και το τίποτα, το άπειρο και το μηδέν, όλα, όλα σου το σύμπαν τριγυρίζει γύρω από κάποια ζευγάρια μάτια και κάποια χαμόγελα. Και ξέρεις ότι δε θα είσαι μόνος. Για κάμποσο καιρό τουλάχιστον.

Can you still see the heart of me?

All my agony fades away

when you hold me in your embrace

Don't tear me down for all I need

Make my heart a better place

Give me something I can believe

Don't tear me down

You've opened the door now, don't let it close

P.S. Ιδέα δεν έχω γιατί βγήκε έτσι η ανάρτηση, απλά αγνοήστε το. :Ρ

make mistakes :D

I hope that in this year to come, you make mistakes.Because if you are making mistakes, then you are making new things, trying new things, learning, living, pushing yourself, changing yourself, changing your world. You're doing things you've never done before, and more importantly, you're Doing Something.So that's my wish for you, and all of us, and my wish for myself. Make New Mistakes. Make glorious, amazing mistakes. Make mistakes nobody's ever made before. Don't freeze, don't stop, don't worry that it isn't good enough, or it isn't perfect, whatever it is: art, or love, or work or family or life.Whatever it is you're scared of doing, Do it.

Make your mistakes, next year and forever.

~Neil Gaiman on December the 31st, 2011

Αχ Neil, με οδηγείς να σε αγαπώ όλο και πιο πολύ, you know that?

Πιστεύω πως αυτό το κείμενο συνδυάζεται πολύ εύκολα με τον επίσης αγαπημένο μου Λέο Μπουσκάλια, που μας λέει πως ό,τι αξίζει πιο πολύ στη ζωή είναι να ρισκάρουμε.
Να λέμε ένα "βρε δεν πάει στο διάολο;" και να δίνουμε μία ευκαιρία στο κάθε τι. Να βλέπουμε νέα πράγματα, νέους ανθρώπους, νέες εμπειρίες. Να γελάμε και να κλαίμε. Να πέφτουμε, να χτυπάμε, να ματώνουμε και να σηκωνόμαστε πάλι. Κάπως έτσι δεν κάναμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά; Πέφταμε, χτυπάγαμε, κλαίγαμε, αλλά μετά σκουπίζαμε με λερωμένα χέρια τα μάγουλα και με γόνατα σκισμένα και ένα χαμόγελο (συνήθως φαφούτικο) ως τα αυτιά συνεχίζαμε το παιχνίδι.
Η ζωή έχει τόσες πτυχές, τόσα επίπεδα, τόσους ήχους, τόσες γεύσεις, τόσα χρώματα, τόσες οσμές.
Γιατί να μιζεριάζουμε; Είναι μία νέα χρονιά, ένα νέο ημερολόγιο με σελίδες λευκές σα το χιόνι. Ας πάρουμε μία πένα, ένα στυλό και ας αρχίσουμε να γράφουμε. Και ας αφήσουμε στην άκρη το διορθωτικό. Ποιος χέστηκε; Ας κάνουμε λάθη. Ας βάλουμε έναν εξτρά τόνο ή ένα "λ" παραπάνω, δε χάθηκε η δουλειά. Μπορεί να βγει ένα αποτέλεσμα τόσο πολύχρωμο και σπάνιο και ιδιαίτερο που να μη μπορείτε να πάρετε τα μάτια σας από πάνω του.

Ας κάνουμε λάθη παρέα αυτή τη χρονιά λοιπόν, φίλοι bloggers :D

wishing for some light

Kαλή μας χρονιά με υγεία και λοιπά και λοιπά.
Πιο σκατά δε θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2013. Τι τέλεια.
Το παρελθόν μου ήρθε και άρχισε τις κατηγορίες. Και για μία ακόμη φορά, here I stand, wondering about the human nature. Πώς γίνεται ένα άτομο που ισχυρίζονταν πως σε ήξερε τρία χρόνια και που έλεγε ότι ήσασταν κολλητοί να αμφιβάλλει για τα λεγόμενά σου δεν ξέρω. Οι άνθρωποι είμαστε μίζεροι και δεν εχουμε τι να κάνουμε και μάλλον γουστάρουμε άσχημα να καταστρέφουμε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η κατάσταση ή τουλάχιστον εγώ τώρα στα 18 μου χρόνια δε μπορώ να την εξηγήσω... Γενικά, θεωρώ πως ο Einstein είχε δίκιο όταν έλεγε πως η ανθρώπινη ηλιθιότητα είναι απεριόριστη. Είναι επίσης απερίγραπτη και απαίσια.
Και επίσης, έχουμε και το παρόν μου που αδικαιολογήτως ασχολείται με το παρόν μου. Πώς γίνεται επίσης ένας άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι είσαι ο λόγος που ξυπνάει χαρούμενος το τελευταίο δίμηνο και που πιστέυει ότι είσαι ό,τι πιο όμορφο του έχει συμβεί να μιλάει με κάποια που τον πλήγωσε, του έκανε μαλακίες και γενικά δεν υπήρξε σωστή απέναντί του. Δε γίνεται. Και είναι άδικο ρε πούστη μου να έχεις βρει ένα νορμάλ άτομο με το οποίο σοβαρά επικοινωνείς και να υπάρχει τέτοιο θέμα. Και ναι ξέρω πως δεν υπάρχουν αδικίες και δικαιοσύνες στη ζωή αλλά και πάλι, I'v had enough.
Έχω βαρεθεί να πληγώνομαι, έχω βαρεθεί να κλαίω, έχω βαρεθεί να νοιάζομαι, έχω βαρεθεί να ανησυχώ, έχω βαρεθεί να χάνω τον ύπνο μου, έχω βαρεθεί να υπάρχουν μαύρα φαντάσματα να στοιχειώνουν τα μάτια μου, έχω βαρεθεί να φοβάμαι να αγαπήσω, αν αγγίξω, να νιώσω, έχω βαρεθεί να είμαι μέσα στις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ και τις συγνώμες, έχω βαρεθεί να είμαι συνέχεια αυτή που κρύβει με χαμόγελο τα δάκρυά της, έχω βαρεθεί. ΒΑΡΕΘΗΚΑ.
Καλή μας Χρονιά.


#quote ανάρτησης: “People are all over the world telling their one dramatic story and how their life has turned into getting over this one event. Now their lives are more about the past than their future.” ~Chuck Palahniuk, Invisible Monsters