Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

On ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux.


Έχετε διαβάσει παραμύθια; Και να μην έχετε διαβάσει, έχετε ακούσει.
Πόσες φορές ο/η πρωταγωνιστής/πρωταγωνίστρια ήταν άσχημος/η;
Η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη, όλες τους ήταν όμορφες. Να μη σχολιάσω καν την Πεντάμορφη.  Το Τέρας και ο Βάτραχος έγιναν όμορφοι πρίγκιπες με ένα μόλις φιλί. Οι μάγισσες και οι κακοί τύποι ήταν πάντοτε άσχημοι.
Το κριτήριο λοιπόν που καθόριζε τον «καλό» και τον «κακό», από τη πιο μικρή μας ηλικία, ήταν η ομορφιά και η ασχήμια αντιστοίχως.
Πιστεύω πως κάπως έτσι εμφυσήθηκε  μέσα μας αυτή η μανία να κρίνουμε το εξωτερικό. Και λέω κρίνουμε, γιατί και εγώ το κάνω, I am no saint.
Απλά όμως έχει αρχίσει να με εκνευρίζει αυτό. Έστω ότι υπάρχει μια Χ κοπέλα που γουστάρει ένα Ψ αγόρι. Ο Ψ ίσως να μην είναι ο υπέρτατος θεός, με τους τετραγωνισμένους κοιλιακούς και τη φάτσα του Johnny Depp ή του Robert Downey Jr. αλλά στην Χ αρέσει. Έλα όμως που ο Ψ δεν θέλει να τα φτιάξει με τη Χ. Τη θεωρεί πολύ σκέτη και έχει μάτια μόνο για τη Φ που είναι ψηλή, ξανθιά, ηλιοκαμένη γαλανομάτα, με σουρφωτά ιταλικά χείλη, τα μακριά πόδια και τις αναλογίες 90-60-90. Επίσης όμως η Φ είναι στόκος και αν της πεις κάτι για τον Πλάτωνα, τον Buffon ή τον Rousseau θα σε ρωτήσει ποια μάρκα καλλυντικών είναι. Ενώ με τη Χ θα μπορούσες να κάνεις μια συζήτηση πάνω στις απόψεις των αναφερθέντων ατόμων, να διαλεχθείς για ένα βιβλίο που βγήκε πρόσφατα στην αγορά, να σχολιάσεις μια ταινία, να πεις κάποια πράγματα για ένα συγκρότημα ή ένα κομμάτι.
Όμως η Χ είναι σκέτη, σωστά;
Είναι τόσο βαρετό αυτό και το μισώ, το μισώ, το μισώ. Οι –λίγοι- φίλοι που έχω εδώ με κοιτάν περίεργα όταν μιλάω για τους φίλους που έχω στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Αλεξανδρούπολη, την Κρήτη. Δεν καταλαβαίνουν πώς γίνεται αυτό. Εγώ καταλαβαίνω όμως.
Γιατί απλά δε νοιαστήκαμε να κρίνουμε εμφανίσεις. Γνωριστήκαμε από ένα φόρουμ, περάσαμε ατελείωτες ώρες καψίματος στο msn, στο τηλέφωνο, στα sms. Ναι, στην αρχή δεν τους εμπιστευόμουν απόλυτα, γιατί πίστευα πως ίσως έκρυβαν την πραγματική τους προσωπικότητα. Όμως ωρίμασα και κατάλαβα πως και να γίνει αυτό, its okay. Υπάρχουν αρκετοί κάφροι στον πλανήτη και πολλές φορές βρίσκονται και δίπλα μας.
Λοιπόν, εμείς δεν κοιτάξαμε εμφανίσεις. Γιατί οι φωτογραφίες στο Facebook και το msn δεν λένε και κάτι, right? Παραβλέψαμε το εξωτερικό και κάναμε ανασκαφές και ψάξαμε βαθύτερα και φτάσαμε στον πυρήνα και βρήκαμε αυτό που πραγματικά αξίζει και αυτό που είναι πολύτιμο.
Γιατί αγάπησα την Κωνσταντίνα επειδή είναι τρολλ και με κάνει να γελάω και είναι comrade και καρμικός έρωτας, τη Γιάννα επειδή καίγομαι μαζί της και της λέω ό,τι να ‘ναι χωρίς να παρεξηγεί ποτέ της, το Μιχάλη επειδή καταλαβαίνει, τη Μυρτώ επειδή με κάνει καλύτερο άνθρωπο και είναι ένα χρωματιστό ουράνιο τόξο, τον Πάνο επειδή είναι ο μικρός αδερφός που θα ‘θελα, τον Κωστή για το χιούμορ του και την ήπια προσωπικότητά του, το Χρήστο επειδή επίσης με άλλαξε προς το καλύτερο και υπομένει οτιδήποτε κάνω αγόγγυστα, το Κατερινάκι γιατί είναι ανεξίκακο, το Χάρη γιατί είναι αρκετά καμμένος ώστε να με αντέχει και υπερβολικά καλό άτομο και συνάμα λίγο τρολλ…και πόσους άλλους που τώρα ξεχνάω αλλά επίσης τους αγαπάω, τον καθένα για ένα ξεχωριστό λόγο. Και όχι επειδή έχουν γαμάτα μάτια ή ντύνονται στυλάτα ή έχουν cool παρέα. Απλά επειδή είναι αυτοί που είναι.
Ίσως να το βλέπω πολύ χαζο-ρομαντικά και λοιπά, είμαι και ονειροπόλα παναθεμά με και πάντα θα αναζητώ το ιδεατό και αυτό που ψάχνω, όμως θα ‘θελα να σταματήσει όλο το θέμα του «σε-κρίνω-από-την-εμφάνισή-σου».
Γιατί απλά είναι βαρετό να σε κοιτούν περίεργα επειδή έχεις κολιέ που γράφει Jace και σου αρέσει ακόμη ο Harry Potter και βλέπεις Game of Thrones(σημείωση: Στην Άρτα κανείς δεν το έχει ακουστά).
Αλλά ξέρω πως είναι μάταιο να ελπίζω τέτοια πράγματα. :P
Θα μείνω με τα onigiri μου που με αγαπάνε και ας μη με έχουν δει ποτέ ^_^


11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν φαντάζεσαι πόσο συμφωνω! είναι τοσο ασχημο , τόσο απελπιστικά επώδυνο να ξέρεις ότι δεν σε δέχονται και ούτε καν κανουν τον κόπο να σε γνωρίσουν απλα επειδή δεν είσαι σαν "αυτές". Αυτές τις όμορφες , τις δημοφιλείς που έχουν τα σώματα δίχως καμία ατέλεια και τα υπέροχα μακριά μαλλιά. Και αυτά τα βλεματα , τα γεμάτα επικριτικά σχόλια , πονανε σαν να σου βάζει κάποιος μια καρφίτσα στην καρδιά με όλη του την δύναμη. Είναι τοσο δύσκολο πια να βρεις κάποιον που δεν τον νοιάζει το έξω. Και αυτός που θα βρεις είναι πραγματικά ΦΟΒΕΡΟ παιδι απλά και μόνο γιαυτό. Τέτοιοι φίλοι είναι σπάνιοι.

CineFre@k είπε...

Έχεις δίκιο, εν μέρει. Αλλά για μένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η "αισθητική" του καθένα και αρκετές φορές αυτό αποτυπώνεται στον τρόπο που θα μιλήσει, θα σχολιάσει κάτι, αλλά και θα ντυθεί, θα παρουσιάσει το εαυτό του.
Και βέβαια υπάρχουν άτομα με γαμάτη αισθητική, αλλά είναι τόσο ανασφαλείς που αυτό δε φαίνεται στο "περιτύλιγμα". Και πάλι, είναι ανασφαλείς.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ναι, να μη κρίνουμε βάσει εμφάνισης, αλλά δεν είναι άσχετη με το ποιον του ανθρώπου. Όχι πάντα, τουλάχιστον.

Creepy Dreamer είπε...

A πόσο σε νιώθω Sleepless darling. Δεν ειχα παρέες στο Γυμνάσιο και το Λύκειο για το λόγο αυτό :Ρ
Πάντως πιστεύω ότι όλο κ απο κάπου θα ξετρυπώσουμε το άτομο που δε νοιάζεται για τη "φλούδα" μα για το εσωτερικό :)

Creepy Dreamer είπε...

CineFre@k, ναι αλλα δε γίνεται να μη μιλάς σε κάποιον επειδή δεν είναι τόσο όμορφος ή οτιδήποτε...Η αισθητική πιστεύω απλά έχει να κάνει με την πρώτη εντύπωση, με τίποτε παραπάνω...αλλά φυσικά αυτή είναι η άποψή μου :Ρ

Lost Dreamer είπε...

Συμφωνώ, συμφωνώ τόσο πολύ. Έχω βαρεθεί όλοι να νοιάζονται μόνο για την εξωτερική εμφάνιση, για το πώς δείχνεις, και αν τολμήσεις έστω να είσαι λίγο διαφορετικός, να μην είσαι τέλειος σαν "όλους τους άλλους" κανείς να μην γυρνάει ούτε καν να σου ρίξει δεύτερη ματιά, πόσο μάλλον να σε γνωρίσει.

Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν ~λίγοι~ που δεν είναι έτσι. Και αυτοί είναι που αξίζουν.:)

Δaνaη's είπε...

πόσο δίκιο έχεις!
και εμένα με εκνευρίζουν απίστευτα πολύ όσοι κοιτάνε μόνο την εξωτερική εμφάνηση... γιατί οκ, μπορεί να παίζει καποιον ρόλο η πρώτη εικόνα αλλά για να ταιριάξεις με κάποιον, αυτο που μετράει είναι ο χαρακτήρας.
και τους λυπάμαι πραγματικά αυτούς που κρίνουν μόνο από την εμφάνιση τους ανθρώπους ;/
όσο για τις σχέσεις μέσω του διαδικτύου.. (φόρουμ, μπλόγκινγκ κτλ.) κρατάνε συνήθως επειδή ειναι πιο ειλικρινής πιστεύω :)
καλό σου απόγευμα :*

Creepy Dreamer είπε...

Lost Dreamer, πιστεψε με ξερω τι εννοεις :Ρ

Φυσικά, και χαιρομαι που 'σαι στους λίγους ;)

Creepy Dreamer είπε...

Δaνaη, εχεις δίκιο, ειναι τόσο θλιβεροί αυτοί που κρίνουν από τις εμφανίσεις.
Ναι είναι ένα τικ πιο ειλικρινεις αυτές οι σχέσεις και ειναι και διαρκειας.
Καλό βράδυ :*

Weird Fairy είπε...

Θεέ μου, να 'ξερες πόσο συγκινήθηκα!
Σ'αγαπώ και είσαι το πιο υπέρτατο και γλυκό πλασματάκι έβερ! <3

Και, βασικά, νομίζω ότι έχεις δίκιο όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται το επίκεντρο, μέσω των παραμυθιών...
Είναι απαίσιο και δυστυχώς δύσκολο για τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η αληθινή ομορφιά πηγάζει απο μέσα! Τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ.
Και, βάσει αυτού, ξέρεις κάτι; Είσαι πανέμορφη με ένα μοναδικό τρόπο που κανένας στον κόσμο δεν είναι! Γιατί είσαι το δικό μου μιάο! Ένα προσωπικό ουράνιο τόξο! Και σ'ευχαριστώ γι'αυτό! <3

Creepy Dreamer είπε...

Weird Fairy, σε αγαπώ, το ξερεις ε;

Εχεις δικιο, συμφωνω μαζί σου!

Αωωω, μικρό μιάο :')

dimitra_ch είπε...

Κι εγώ δεν είχα παρέες (ούτε για δείγμα) στο σχολείο λόγω της εμφάνισης (τι να κάνουμε; δεν ήμουν η Ζιζέλ σε μινιατούρα..) και του ότι ήμουν καλή μαθήτρια (άρα, καθ'αυτούς "φυτό" και ξενέρωτη). Σε πληροφορώ πως ό,τι για κάποιους είναι κοινότοπο για άλλους ανθρώπους είναι σπάνιο, δυσεύρετο και κατ'επέκταση όμορφο κ πολύτιμο. Τις φίλες που έχω τώρα τις έκανα στο πανεπιστήμιο, και το αγόρι που έχω σχέση εδώ και χρόνια έτυχε και το γνώρισα από το ίντερνετ! Μπορεί να τον πρωτογνώρισα από ένα τέτοιο μέσο αλλά στην πορεία αποδείχτηκε πως είχαμε τόσα πολλά κοινά, αλλά και κάποιες διαφορές που είναι όμως συμπληρωματικές. Το να κρίνεις έναν άνθρωπο με μοναδικό κριτήριο την εμφάνιση είναι σα να κρίνεις την αξία ενός δώρου από το περιτύλιγμά του!