Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

La Belle et la Bête.


 Kiss me before the last petal falls...
Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας νεαρός πρίγκιπας. Αλαζόνας. Υπερόπτης.  Εκείνη τη φορά και εκείνον τον καιρό μία μάγισσα, ντυμένη σα μία γριά ζητιάνα, του προσφέρει ένα τριαντάφυλλο, σε αντάλλαγμα ενός καταφυγίου τη νύχτα. Τη διώχνει και εκείνη τον τιμωρεί. Τον μεταμορφώνει σε ένα άσχημο Τέρας και μεταμορφώνει και τους υπηρέτες του σε αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι. Του δίνει ένα μαγικό καθρέφτη, ο οποίος έχει την ιδιότητα να δείχνει γεγονότα που τελούνται μακριά και του δίνει το τριαντάφυλλο, το οποίο θα ανθίσει μέχρι τα εικοστά πρώτα γενέθλιά του. Πρέπει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, πριν πέσουν όλα τα πέταλα του τριανταφύλλου, αλλιώς θα μείνει Τέρας για πάντα. 
Who could ever learn to love a beast?
Σε ένα κοντινό χωριό, χρόνια αργότερα, ζει μία κοπέλα, η Μπελ. Ο πατέρας της, ήταν επιστήμονας. Καθώς χάθηκε σε μία θύελλα, τυχαίνει να βρει το κάστρο του Τέρατος και μπαίνει μέσα. Το Τέρας τον φυλακίζει. Η Μπελ παίρνει τη θέση του πατέρα της και φυλακίζεται εκείνη. Μετά από πολλές κακές συγκυρίες, γίνεται φίλη με το Τέρας. Το Τέρας την αγαπά. Όμως, λίγες ώρες πριν μαραθεί το τριαντάφυλλο, φεύγει βιαστικά για να σώσει τον πατέρα της που αργοπεθαίνει. Ένας άντρας, ο Γκαστόν, που την αγαπούσε, τρελός από τη ζήλια, όταν του μιλάει για το Τέρας, ορμάει να κυνηγήσει το Τέρας. Ο Γκαστόν πεθαίνει, αφού πληγώσει θανάσιμα το Τέρας. Λίγο πριν πεθάνει το Τέρας, στην αγκαλιά της Μπελ, εκείνη του ψιθυρίζει τρεις μικρές λεξούλες. "I love you". Το ξόρκι σπάει. And they all live happily ever after.






Ποιος είπε πως η αγάπη είναι επιφανειακή; Πως πάντα πρέπει να μετράει η εξωτερική εμφάνιση; That's old silly crap.-.-
Μπορούμε όλοι μας να το εξομολογηθούμε: Μας νοιάζει πως δείχνουμε. Θέλουμε να είμαστε τέλειοι. Να είμαστε αρεστοί μέσω της εμφάνισής μας. Να δείχνουμε εκπληκτικοί και υπέροχοι. Αλλά, honestly, τα υπολογίζει αυτά η αγάπη; Δεν έχει τύχει να αγαπήσεις κάποιον, ανεξαρτήτου εμφανίσεως; Η αγάπη... δεν μετράει τίποτα. Τα ξεπερνάει όλα. Είτε φύλο, είτε θρησκεία, είτε χρώμα, πόσο μάλλον την εμφάνιση. Για ποιο λόγο να προσπαθούμε να δείξουμε τέλειοι; Για ποιο λόγο να μας αγαπήσει κάποιος για μία εικόνα; Είναι τόσο...ανούσιο.
Οι αναμνήσεις που θα μείνουν μέσα στον άνθρωπο δεν θα είναι από μία εικόνα. Η εικόνα ξεθωριάζει, θολώνει. Μπορεί να βραχεί, να χαλάσει, να ξεχαστεί. Αλλά τα συναισθήματα. Πάντα υπάρχουν. Μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Δεν ξεχνιούνται, δε θολώνουν, δεν παρεμβάλλονται. Τα συναισθήμτα ξεπερνούν τα πάντα.
Τώρα θα αναλύσουμε λίγη Φυσική.:Ρ  E=mc². Ο θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Σύμφωνα με τον Άλμπερτ, όλα είναι σχετικά. Έτσι δεν είναι; Και η ομορφιά λοιπόν, χάρη σε αυτή εδώ τη μικρή θεωρία με τα τρία γράμματα, είναι κάτι το υποκειμενικό. Όμως...και πάλι. Η ομορφιά η εξωτερική, η ομορφιά του προσώπου, δεν έχει να κάνει με την πραγματική ομορφιά. Η πραγματική ομορφιά είναι αυτή που βρίσκεται μέσα μας. Είναι ο χαρακτήρας μας. Ο χαρακτήρας τον οποίο δείχνουμε μετά από πολύ καιρό, αφού ένα άτομο έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας.
Και γιατί πρέπει να ψάχνουμε τον Prince Charming ή την Princess Charming; Γιατί δεν αποκτάμε επιτέλους κρίση; Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες, αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Όμως... Όμως κάποιος που ίσως να μη μοιάζει με πρίγκιπα, που ίσως να είναι ο ''βάτραχος'', να κρύβει μέσα του ένα αδαμάντινο χαρακτήρα. Και όταν του δώσεις μία ευκαιρία, ένα ''φιλί'', τότε είναι η στιγμή που πυροτεχνήματα θα λάμψουν στον ουρανό και θα γίνει ο πρίγκιπας. Αυτή είναι η αγάπη. Δεν έχει να κάνει με την ομορφιά.

Όσο αγαπάς κάτι, τόσο πιο όμορφο είναι... Όταν αγαπάς κάποιον, τον αποτρέπεις να θεωρήσει τον εαυτό του υποδεέστερο και άχρηστο. Δεν τον αφήνεις να πει: "I am fooling myself. She will never see me as anything but a monster. It's hopeless." Δεν πάει έτσι. Πάντα, σε κάθε έρωτα υπάρχει ελπίδα...

Όταν αγαπάς κάτι, οποιοδήποτε άσχημο ξόρκι υπάρχει σπάει. Και τότε υπάρχει αυτό που λέμε στα παραμύθια. Happily ever after.


There's something sweet
And almost kind
But he was mean and he was coarse and unrefined
But now he's dear, and so unsure
I wonder why I didn't see it there before

She glanced this way
I thought I saw
And when we touched she didn't shudder at my paw
No it can't be, I'll just ignore
But then she's never looked at me that way before

New and a bit alarming
Who'd have ever thought that this could be?
True that he's no Prince Charming
But there's something in him that I simply didn't see 

14 σχόλια:

Rohanne είπε...

Τι όμορφο κείμενο <3
Και αληθινό πάνω απ' όλα <3

Creepy Dreamer είπε...

Ευχαριστώ καλή μου =]

Τα κλασσικά παραμύθια δίνουν μεγάλη έμπνευση και μεταφέρουν αξίες σταθερές και ξεχασμένες εδώ και καιρό... =)

Φιλάκια!

La Romantique είπε...

Το λατρεύω αυτό το παραμύθι!
Πολύ όμορφο το κείμενο.
Πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε τόσο επιφανειακά τους ανθρώπους.

Creepy Dreamer είπε...

Καλησπέρα La Romantique.
*Τι όμορφο νικ*
Βασικά είναι ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια. Γεμάτο νόημα. Και ναι πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε επιφανειακά τους ανθρώπους.

Weird Fairy είπε...

Πόσο δίκιο έχεις!
Οι άνθρωποι συνήθως είναι τόσο επίφανειακοί...και αρνούνται να ρίξουν μια ματιά στο αληθινό...
Είναι το "είναι" και το "φαίνεσθαι" για το οποίο μιλάει ο Ευριπίδης στην τραγωδία του "Ελένη".
Το "είναι" έχει διαφορά απο το "φαίνεσθαι" αλλά οι άνθρωποι δε θέλουν να δουν κάτω απο την επιφάνεια των πραγμάτων...

Fleur είπε...

Νομιζω πως τα ειπες πολυ καλα και εχεις απολυτο δικιο.:)

Ανώνυμος είπε...

"Πάντα, σε κάθε έρωτα υπάρχει ελπίδα..."
Θέλουμε να επλπίζουμε γιατί μας κάνει πιο εύκολη τι ζωή. Η ελπίδα είναι για τους ανόητους..
Κάποια πράγματα είναι δεδομένα και εμφανή. Είναι κρίμα να πιστεύουμε ότι μπορούν να αλλάξουν, λέγοντας ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία..

Creepy Dreamer είπε...

Miao Girl, καλημέρα.
Οι τραγωδίες και οι κωμωδίες των αρχαίων ημών προγόνων είναι διαχρονικές :)
Πιστεύω πως ταιριάζει και η αναφορά του φίλου Ευριπίση εδώ.;)

Φιλάκια <3

Creepy Dreamer είπε...

Ευχαριστώ Fleur μου. =]

Creepy Dreamer είπε...

Faery, και για ποιο λόγο να ΜΗΝ ελπίζεις; Για ποιο λόγο να καταδικάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό, τα συναισθήματα και να καταπιέζεσαι γενικότερα, λέγοντας: "Κάθε ελπίδα είναι χαμένη. Δεν αξίζει να προσπαθώ.".
Ξέρεις κάτι; Δεν είπα να τρέφεις τελείως φρούδες ελπίδες, να ονειροβατείς και να χάνεις κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Όχι. Είπα απλά πως καλό είναι να ελπίζουμε και να προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις για κάτι, όταν το θέλουμε πολύ.
Και για ποιο λόγο να γίνεις έρμαιο της Μοίρας και της Τύχης και να σε κάνουν αυτές οι δύο ό,τι θέλουν; Όχι, δεν το δέχομαι. Πρέπει να ελπίζεις, να έχεις θετική ενέργεια και χαμόγελο. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως ανόητος είναι αυτός που παραδίδεται στη μοίρα του και δε ρισκάρει επειδή φοβάται.
Κάποια πράγματα ναι είναι δεδομένα και απόλυτα εμφανή. Αλλά "τα πάντα ρεί" που λέει και ο φιλόσοφος Ηράκλητος, όλα αλλάζουν, οπότε μην είμαστε και απόλυτοι,ε; :)

Arabella είπε...

Πόσο αληθινό? Βασικά εντάξει αν μου έλεγες πριν κάποια χρόνια το ίδιο θα σου έλεγα πως "ναι και που ελπίζω τι κερδίζω?"
Αλλά πραγματικά καμιά φορά τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ο άλλος τελικά δεν κοιτάει ούτε εξωτερική εμφάνιση ούτε τίποτα. Τον αγαπάς για αυτό που είναι και αγαπιέσαι για αυτό που είσαι!
By the way, πολύ ωραίες αλλαγές στο μπλογκ! (δεν ξέρω αν τις έχεις καιρό αλλά εγώ τώρα μπήκα μετά από πολλές μέρες)
Φιλάκια ομορφούλιι!

Dream Girl είπε...

Νομίζω πως είναι το καλύτερο από όλα τα κείμενα σου. ^__^

Creepy Dreamer είπε...

Amaranth, καλησπέρα σου! :)
Έχεις δίκιο. Το εσωτερικό είναι αυτό που μετράει, όχι το εξωτερικό =]
Ευχαριστώ.Πριν δύο ημέρες έγιναν οι αλλαγές, ελπίζω να είναι καλές:)
Φιλάκια καλό μου.

Creepy Dreamer είπε...

Ονειροκόριτσο, σε ευχαριστώ πάρα πολύ =]