Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Christmas' Magic!



Ένα μικρό κορίτσι, κάπου στο ένα μέτρο ύψος, ήταν δεν ήταν ενός χρονών, ξύπνησε μέσα στη νύχτα. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς. Σηκώθηκε από το κρεβάτι της και κοίταξε την ώρα. Ήταν δώδεκα και μισή. "Ο Άγιος Βασίλης έχει έρθει!", σκέφτηκε και πήγε αθόρυβα και προσεχτικά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας μέχρι το σαλόνι του σπιτιού της. Το δέντρο έλαμπε, καθώς οι λάμψεις από τα φωτάκια τρεμόπαιζαν. Πορτοκαλί, κόκκινο, μπλε, πράσινο και πάλι πορτοκαλί. Κάτω από το δέντρο διέκρινε τη φάτνη, όμως δεν είδε κάποιο κουτί, τυλιγμένο με ασημένιο χαρτί και κορδέλες. "Ο Άγιος Βασίλης με ξέχασε!", σκέφτηκε τρομοκρατιμένη και έβαλε τα κλάματα. Ο μεγάλος αδελφός της την άκουσε να κλαίει, και την βρήκε. Της σκούπισε τα δάκρυα, της εγγυήθηκε πως ο Άγιος Βασίλης απλώς άργησε λίγο και μετά την έβαλε για ύπνο. Την επόμενη ημέρα, το κορίτσι βρήκε το πολυπόθητο ασημένιο πακέτο, μέσα στο οποίο βρισκόταν ένα αρκουδάκι, όπως είχε ζητήσει. Και δεν ήταν το θέμα του δώρου που την είχε στενοχωρήσει. Απλά ήθελε να ξέρει πως ήταν καλό κορίτσι όλη τη χρονιά, πως ο Άγιος δεν την ξέχασε. Ήθελε να νιώσει πεταλούδες στο στομάχι, μία έξαψη πρωτόγνωρη. Μία αίσθηση που είχε μόνο τα Χριστούγεννα.
10 χρόνια αργότερα.
Η κοπέλα στόλιζε το δέντρο μόνη της. Όλοι είχαν φύγει από το σπίτι. Άλλος για καφέ, άλλος για ψώνια. Αναστέναξε και την έπιασε μία μελαγχολία. Πλέον δεν ένιωθε αυτή την έξαψη, αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι πριν και κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Τα ένιωθε παράξενα, κρύα, τα ένιωθε ξένα. Δεν ήταν τα Χριστούγεννά της αυτά. Γιατί δεν ένιωθε πια το ίδιο;



Περίεργο πράγμα... Να μη νιώθεις πια το ίδιο. Παλιά... τα Χριστούγεννα είχαν άλλη γεύση, άλλη υφή, άλλη μυρωδιά. Στο μπαούλο των αναμνήσεων το κουτί με τα παιδικά μου Χριστούγεννα έχει πάνω του τόνους χρυσόσκονης, παλιά στολίδια που τώρα έχουν χαθεί και ένα αρκουδάκι που πλέον δεν έχει μάτι. Μετά όμως...σαν κάτι να πάγωσε. Σαν να έπεσε χιόνι. Χιόνι που δε λιώνει. Και τα Χριστούγεννα έπαψαν να είναι τόσο ζεστά. Έπαψαν να μου προκαλούν πεταλούδες στο στομάχι. Πλέον μελαγχολώ αυτήν την εποχή και δε ξυπνάει μέσα μου κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα όταν στολίζω αυτό το δέντρο. Πλέον έχω πάψει να είμαι παιδί. Μεγάλωσα. Δεν άλλαξαν τα Χριστούγεννα, αλλά εγώ. Εγώ. Μεγάλωσα. Δεν είμαι ο Πίτερ Παν να μείνω για πάντα παιδί. Και έτσι μεγαλώνοντας έχασα αυτό: τη μαγεία των Χριστουγέννων. Το να ξυπνάω το πρωί με αγωνία για να δω αν ήμουν nice, ή αν τελικά ο "Άγιος Βασίλης" αποφανθεί πως ήμουν naughty. Το να ξυπνάω, να φοράω το κατακόκκινο αγιοβασιλιάτικο σκουφάκι μου και να πηγαίνω για τα κάλαντα. Το να φτιάχνω κάρτες και δωράκια για όλους. Το να είμαι απλά ένα ακόμα παιδί στα Χριστούγεννα. God damn it, μεγάλωσα. Και τίποτα δεν το αλλάζει αυτό. Η μελαγχολία μέσα μου, θα παραμείνει ίδια όσο στολίζω μηχανικά το δέντρο. Πλέον δε θα παρατηρώ τα παιχνίδια που κάνουν τα φωτάκια ανάμεσα στα πλαστικά φυλλώματα του δέντρου, ούτε θα γεμίζω με άχνη ζάχαρη, καθώς πασπαλίζω τους κουραμπιέδες. Κοντεύω πλέον τα 17. Δεν είμαι πια παιδί....


Αλλά δεν είμαι και μεγάλη! Δε θα αφήσω την κατήφεια να με πάρει! Όχι! Ποιος είπε πως πρέπει να είμαι μέσα στην κατήφεια;Θα χαμογελώ! Θα γεμίσω τα χέρια μου στολίδια, από τα οποία πέφτει χρυσόσκονη και θα στολίσω με χαρά το δέντρο. Θα φτιάξω τα μελομακάρονο σιγοτραγουδώντας και ναι θα έχω λόγο να είμαι χαρούμενη. Δε θα αφήσω τη χριστουγεννιάτικη μαγεία να σβήσει, όπως μία ασθενική φλόγα κεριού που σβήνει από το άνεμο. Θα την κρατήσω ζωντανή, όσο μπορώ.


Χαμογελάστε όλοι! Έρχονται ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

6 σχόλια:

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Κάποτε, όταν ο δυτικός κόσμος εισερχόταν στην εποχή της Νεωτερικότητας (την μοντέρνα εποχή των μαζικών μεγαλουπόλεων, της βιομηχανικής παραγωγής, του ωφελιμισμού κλπ) στην πιο αστική χώρα του τότε κόσμου, την Αγγλία, οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί καταργήθηκαν!
Κι αυτό, πρώτον γιατί το μοντέρνο πνεύμα της "τυποποιημένης εργατικότητας" δεν επέτρεπε την αργία και δεύτερον γιατί οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί έφερναν στο νου κάποιων νεωτεριστών τους παλαιόυς εορτασμούς του κόσμου της υπαίθρου, που είχαν τις ρίζες τους στα μεσαιωνικά σατουρνάλια...
και αυτό ήταν κάτι επικίνδυνο γιατί εξέφραζε την "παιδική ηλικία" του αγγλικού έθνους,το οποίο είχε πλέον ενηλικιωθεί στα πλαίσια της βιομηχανικής του πραγματικότητας.

Ωστόσο, κάποια ενήλικα παιδιά με πρωτεργάτη το συγγραφέα Κάρολο Ντίκενς αγνόησαν τις επιταγές των καιρών τους. Με επιμονή και ρομαντική διάθεση, αγωνίστηκαν για πολλά χρόνια και το 1844 πέτυχαν την επανέναρξη των χριστουγεννιάτικων εορτασμών...και τούτο γιατί έπεισαν τους συμπατριώτες τους -σε πείσμα των μοδάτων (υπο)πνευματικών νεωτεριστών- ότι η ψυχική πληρότητα της παιδικότητας μπορεί να γίνει κατάκτηση παντοτινή και ανεξαρτήτου ηλικίας, αν απελευθερωθεί από τα σκουριασμένα δεσμά της Λογικής...

Creepy Dreamer είπε...

"Η ψυχική πληρότητα της παιδικότητας μπορεί να γίνει κατάκτηση παντοτινή και ανεξαρτήτου ηλικίας, αν απελευθερωθεί από τα σκουριασμένα δεσμά της Λογικής..."

Το όλο σχόλιο γενικά με άφησε άφωνη, λόγω της καλής γνώσης γεγονότων και της άμεσης σύνδεσης με την ανάρτηση, αλλά αυτή η τελευταία φράση μου έμεινε... Πολύ ωραίο σχόλιο...

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Και κυρίως, πολύ ωραία ανάρτηση...

Κράτα τη χριστουγεννιάτικη φλόγα σου ζωντανή Creepy. Κι εμείς αυτό επιδιώκουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες!

Fleur είπε...

Χμ...η αληθεια ειναι πως και εγω δεν νιωθω πλεον αυτη την εξαψη που ενιωθα.Αλλα μονο οσον αφορα το θεμα του Αι-Βασιλη.
Νιωθω ακομα εξαψη στην ιδεα οτι θα στολισω ενα δεντρο,στην ιδεα οτι θα μαζευτουμε οικογενειακα τα χριστουγεννα,την πρωτοχρονια...στα αναμμενα λαμπακια,στις ομορφες ευχες,στα δωρα...;)
Και ετσι πρεπει να κανουμε ολοι οπως ειπες.
Ερχονται Χριστουγεννα!ας χαμογελασουμε.:D

Creepy Dreamer είπε...

Ευχαριστώ πολύ Φοιτική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας! Θα φροντίσω ;)

Creepy Dreamer είπε...

Fleur μου, εσύ είσαι γεμάτη Χριστουγεννιάτικο πνεύμα και Χριστουγεννιάτικη ενέργεια. Φαίνεται :D
Ίσως πρέπει και εγώ να προσπαθήσω να πάψω να είμαι τόσο ορθολογίστρια, σοβαρή και ψυχρή και να απολαύσω λίγο τα Χριστούγεννα.
Θα χαμογελάσουμε, χάρη στα ρπόσωπα που είναι δίπλα μας και μας χαμογελούν και σε εκείνο το μαναδικό δέντρο, που είναι γεμάτο φωτάκια και στολίδια που έχουμε από παιδιά :]
Καλή σου μέρα γλυκιά μου =]