Θέλω απλά να κουλουριαστώ σε μία μεγάλη μπάλα και να αρχίσω να κλαίω και να κλαίω και να βγάλω τα πάντα, τα πάντα από μέσα μου. Το γεγονός πως δεν είμαι αρκετή-ποτέ δε θα είμαι. Το γεγονός πως τα ντεζά βου, στις φιλίες και σε όλα, χτυπάνε ανησυχητικά κόκκινο, και απειλούν πάλι να μου γ@μήσουν την ψυχολογία. Το γεγονός πως δε διαβάζω, δε θα περάσω, δε θα περάσω, δε θα περάσω. Δεν ξέρω τι παραπάνω ακριβώς πρέπει να κάνω, γιατί έχω κουραστεί, θέλω να κοιμηθώ, θέλω να βγω, θέλω να γελάσω, θέλω να κοιμηθώ, θέλω να μιλήσω 5 ώρες στο τηλέφωνο και να κοιμηθώ 6 ώρα το ξημέρωμα για να δω την ανατολή και να κάτσω στην ταράτσα να μετρήσω όλα τα αστέρια και να κάνω ό,τι έχω στερηθεί τα τελευταία…χμ…6 χρόνια ίσως και άντε, ας μην υπερβάλλω, έστω τα τελευταία 3 του Λυκείου. Θέλω να μυρίσω το κάθε λουλούδι και να πάω στη Θεσσαλονίκη και να δώσω στην Κωνσταντίνα μία μεγάλη αγκαλιά και να μάθω τι τρέχει με την Αλεξάνδρα και απλά να τα αφήσω όλα, όλα, όλα πίσω μου. Όλα. Τα πάντα και το τίποτα, τη λύπη και τη χαρά, απλά να ζήσω ξανά όπως εκείνες τις 4 μέρες που ήταν σαν να ήμουν από πάντα εκεί, που ένιωθα να είμαι εγώ που είμαι, που γέλαγα ελεύθερα και μπορούσα να ονειρευτώ και να πω μια βλακεία και άλλη μία και κανείς να μην πει κουβέντα και κανείς να μην ειρωνευτεί και όλοι να γελάνε και να πιανόμαστε χέρι-χέρι και να είμαστε φίλοι, φίλοι, φίλοι, φίλοι, φίλοι, φίλοι Φ Ι Λ Ο Ι.
Αλλά ξέρω πως δε θα ξαναρθεί αυτό και δε θα ξαναρθεί, δε θα ξαναρθεί, δε θα ξαναρθεί. Δε διαβάζω και δε θα περάσω και δε θα τα ξαναζήσω αυτά και απλά δε ξέρω. Νιώθω έτοιμη να κλάψω και θέλω να ζωγραφίσω αλλά ούτε αυτό μπορώ να κάνω γιατί τα σχέδια βγαίνουν αισχρά και κλαίω και πονάω και βρίζω και είμαι ένα μάτσο κομμάτια που δε μπορούν να ενωθούν και θέλω μια αγκαλιά αλλά πού είναι η αγκαλιά;
Και πάλι ξεκινώ τους εγωισμούς μου και συμπεριφέρομαι σαν να υπάρχω μόνο εγώ και μετά νιώθω τύψεις και τύψεις και τύψεις και τύψεις και τύψεις και τίποτα άλλο πια. Δεν ξέρω τι να κάνω, όλα αυτά έχουν έρθει να με κάνουν άνω κάτω. Πονάω βρίζω κλαίω πετάω πέρα τα βιβλία δε μπορώ να ζωγραφίσω δεν ακούω μουσική δεν είμαι εγώ.
Στα σκατά να πάνε όλα αυτά που με κάνουν έτσι.
Και συν τοις άλλοις έχω ξεχάσει και το δικό μου μπλογκ και τα άλλα. Νάις.
17 σχόλια:
Ποιος σου είπε πως δεν είσαι αρκετή? Τι άλλο πρέπει να κάνεις για να θεωρηθείς αρκετή? Το διάβασμα που έχεις ρίξει στον ενάμιση χρόνο που σε ξέρω το έχουν ρίξει ελάχιστα άτομα. Εγώ η ίδια δεν διάβαζα ποτέ όσο εσύ.
Θα περάσεις. Θα περάσεις γιατί τα ξέρεις όλα, και τα ξέρεις ΤΕΛΕΙΑ, και μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο γιατί θα έχει άδικο. Γιατί δεν σε ξέρει.
Το άγχος μόνο κακό σου κάνει. Ζωγράφισε κι ας βγαίνουν άσχημα. Σκίστα και ξανάρχισε. Βγάλε το άγχος στο χαρτί, μίλησε σε κάποιον που ξέρεις ότι θα σε ακούσει, μην το κουβαλάς μέσα σου.
Στην τελική, η ζωή μας δεν είναι μόνο διάβασμα. Κι όλα αυτά που θες να κάνεις, του χρόνου αυτή θα είναι η καθημερινότητά σου κι όχι το διάβασμα. Άκουσέ με και χαλάρωσε. Δεν θα πεθάνεις κιόλας επειδή κάποιοι δεν σε εκτιμάνε αρκετά! Κακό δικό τους αν δεν μπορούν να σε εκτιμήσουν!
Φιλιά <3
Καλή μου. Σε αγαπάω το ξέρεις;
Απλά ήθελα να στο πω. :$
Δε μου το λέει κανείς, βλέπω εγώ η ίδια ότι πλέον έχω ψιλοαρχίσει να τα αφήνω όλα, να μη διαβάζω αρκετά και να αφήνω κενά, κενά, πολλά κενά :\
Μακάρι να καταφέρω να περάσω και να τα αφήσω όλα πίσω και να έρθω το καλοκαίρι και να σε κάνω και εσένα μία τεράστια αγκαλιά και να περάσω όσο ξεχωριστά πέρασα όταν είχατε έρθει εσείς εδώ.
Φιλάκια.
Βρε γλυκούλα γιατί το κάνεις πάλι αυτο στον εαυτό σου? Πόσες φορές πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι καλύτερη από όλους για να το πιστέψεις???? ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ!!!
Και ξέρεις τι? Έχεις κουραστεί το καταλαβαίνω. Αλήθεια. Αλλά για σκέψου βρε καλό μου , τόσος κόπος και τόση προσπάθεια τώρα θα τα παρατήσεις? Πρέπει να βρεις την δύναμη να συνεχίσεις! Και όχι για να αποδείξεις κάτι στον οποιονδήποτε αλλά γιατί ΕΣΥ αξίζεις να ζήσεις όλα όσα θα πάρεις για τους κόπους που έκανες. Θα ανταμειφτείς και αυτό στο λέω ως υπόσχεση! Τίποτα δεν θα πάει χαμένο. Απλά ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ! Μην τους κάνεις την χάρη να νικήσουν!!
Αν μπορείς να βγάλεις όλα όσα νιώθεις στο χαρτί τότε κάντο! Κάντο ξανά και ξανά και ξανά αν δεν σου αρέσει. Εκτονόσου! Δεν είναι κακό! Το χρειάζεσαι! Όπως είπε και η Virgilia βρες κάποιον που μπορείς να του μιλήσεις και βγάλτα από μέσα σου. Το να τα κουβαλάς όλα προσπαθώντας να ανταπεξέλθεις είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Μην αφήνεις αυτούς που θέλουν να σε ρίξουν για να σε φτάσουν να τα καταφέρουν! Φώναξε , βρίσε τους!! Γιατί δεν αξίζεις να στο κάνουν αυτό! Πες τους το στα μούτρα ότι δεν το αντέχεις άλλο! Ό,τι είσαι καλύτερη και δεν μπορείς να σε μειώνει ο καθένας επειδή δεν έχει τι άλλο να κάνει και θέλω να ικανοποιήσει τον εγωισμό του.
ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ DEAL WITH IT!!!!!!!!!!!! Μην αμφισβητείς άλλο τον εαυτό σου. Έχεις αποδειξει την αξία σου ήδη πολλές φορές. Άπειρες φορές και το κάνεις συνεχώς. Ήρθε η ώρα να πάρεις την ανταμοιβή για τους κόπους σου.
Μην τους κάνεις την χάρη. Μην τα παρατάς. Μπορείς να τα καταφέρεις. Πίστεψε το. Μπορείς. ( και δεν στο λέω απλά για να το πω. )
Sleepless, δεν ειναι κατι που κανω, ειναι απλά γεγονότα, απλή αλήθεια...
Θα προσπαθήσω, φυσικά και δε θα τα παρατήσω, αλλά πολυ θα το ήθελα ._.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια <3
Συγνώμη που δε σε διαβάζω :\
Φιλάκια πολλά. :)
Κατ'αρχάς μην αφήνεις κανένα να σου λέει ότι δεν είσαι αρκετή και ότι δεν προσπαθείς αρκετά. Αυτό δεν ισχύει και δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα να το πουν αυτό. Είναι καθαρά δική σου υπόθεση, μην δίνεις την παραμικρή σημασία. Άμα νιώθεις η ίδια ότι δεν επαρκεί αυτό που κάνεις, είναι μάλλον επειδή είσαι τελειομανής. Στο λέω από προσωπική εμπειρία :Ρ.
Μην πικραίνεσαι, περνάς μία από τις φάσεις της Γ'(περνάω και εγώ ανά διαστήματα ;) ). Μην παρατάς τη ζωγραφική σου και τη μουσική σου και ας νομίζεις μερικές στιγμές ότι δεν μπορείς να νιώσεις όπως ένιωθες. Είναι πολύτιμοι σύμμαχοι, θα σε βοηθούν πάντα και μην υποτιμάς τη δύναμή τους ποτέ.
Όποτε θες να μιλήσεις εδώ είμαι ;). Ελπίζω να περάσεις γρήγορα το μίνι-breakdown :Ρ. Σε λίγους μήνες θα είσαι Θεσσαλονίκη και θα περνάς γαμάτα, κουράγιο ;).
Κωστή, το γεγονός παω η καθ. λέει πως δε διαβάζω, σημαίνει πως απλά δε διαβάζω :Ρ Σόου σιμπλ :Ρ
Ελπίζω και γω να είναι μία φάση και να περάσει...:\
Σε λίγους μήνες θα περνάω το πιο όμορφο καλοκαίρι και θα σε δω και εσένα-επιτέλους. Τουλάχιστον αυτό μου δίνει δύναμη. :]
Γλυκια μου δεν χρειαζετε να μιλας ετσι για εσενα δεν σου αξιζει.Θα τα ζησεις ολα οπως θες με οποιον το θες και μην σε ακουσω να ξαναμιλας ετσι για το διαβασμα.Μην σκεφτεσαι αρνητικα σκεψου θετικα γιατι αυτο θα γινει.και ξερεις κατι πιστευω σε εσενα μου το εχει δειξει και θα χαμογελας οταν δεις πως περασες.
Σε φιλω γλυκα με ολη υην αγαπη μου...
Κωστακις
Μην αγχωνεσαι οσο πλησιαζει ο καιρος θα νιωθεις ετσι.Ολα θα φτιαξουν και υστερα θα χαμογελας.Ολοι περασαμε απο αυτα.Δεν ηρθε το τελος του κοσμου.Μην απελπιζεσαι.Ακουσε λιγη μουσικη και μην κανεις αρνητικες σκεψεις.
Να περασεις ενα ομορφο τριημερο.
con black, προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, μα είναι γεγονός πως θέλει και άλλη προσπάθεια.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :]
Καλό 3μερο να 'χεις, φιλιά!
Σκρουτζάκο, ναι ξέρω όλοι τα πέρασαν και όλοι θα τα περάσουν κάποια στιγμή και σαφώς δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αλλά πρέπει να γράψω τέλεια για να περάσω εκεί που θέλω και αυτό με αγχώνει αρκετά...:\
Τέλος πάντω, σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, καλό 3μερο και σε σενα :D
Μαρία μου,ΥΠΟΜΟΝΗ λίγο ακόμα και από Οκτώμβρη θα είσαι Σαλλόνικααααααααααααααα.;) :D
Mακάρι βρε Μαράκι μου γλυκό, μακάρι *sigh* Kαλό κουράγιο και σε σενα <3
Τι σου είναι η εφηβεία τελικά..
The Margrave, μία περίοδος που άλλοι περνάνε πιο νωρίς και άλλοι πιο αργά. Εγώ επέλεξα να την περάσω στα 2 τελευταία έτη της σε όλο της το μεγαλείο.
Κακό αυτό που περνάμε στα σχολεία. Πολύ κακό. Δεν θέλω τώρα να αναλύσω τα λάθη του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι ένα λάθος γενικά.
Στερείσαι την ζωή που επιθυμείς τώρα για κάποιους μήνες ώστε να αποκτήσεις μια "καλύτερη" αργότερα.
Φοβάσαι μήπως αποτύχεις. Κάποιες φορές δεν φοβάσαι καν. Είσαι σίγουρος για την αποτυχία. Πώς να το αλλάξεις αυτό; Ιδέα δεν έχω. Πραγματικά δεν έχω συμβουλές. Και να έχω είναι ειρωνικό να τις δίνω μιας και εγώ δεν τις ακούω.
Μένεις και παλεύεις; Ή τα παρατάς;
Φυσικά το πρώτο. Αυτό περιμένουν όλοι.
Κι αν αποτύχεις; Τι γίνεται μετά; Αυτό το ερώτημα βασανίζει πολλά άτομα.
Μήπως δεν είναι αυτές οι εξετάσεις το κέντρο της ζωής; Μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε και κάτι άλλο; Ποιος ξέρει. Έχουμε μεγαλώσει με την πεποίθηση πως αυτές είναι το παν. Το εισιτήριο για την ευτυχία. Για αυτό τρέμουν όλοι στην σκέψη μήπως το χάσουν.
Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τρόπο σκέψης τώρα. Ούτε θα σε βοηθήσω εγώ να το κάνεις. Ίσως τα λόγια που έγραψα δεν τα πιστεύω. Είναι αυτά που μου είπε κάποιος όταν εξέφρασα ανησυχίες παρόμοιες με τις δικές σου. (κι είμαι ακόμα στην Β λυκείου μα δεν έχει σημασία, έτσι;)
Κουράγιο..
Krist, καταλαβαίνω τι λες και πραγματικά προσπαθώ να το αποβάλλω όλο αυτό, αλλά πλέον όσο σκέφτομαι ότι οι εξετάσεις αυτές και εγώ θα έρθουμε αντιμέτωπες σε εβδομάδες, δε μπορώ παρά να αγχώνομαι. Απλά γιατί πραγματικά αν...αν γίνει κάτι και δε περάσω πουθενά θα έχουν πάει τα 2-3 τελευταία χρόνια διαβάσματος χαμένα. Και πολλά άλλα.
Έχεις δίκιο σε πολλά πάντος. Μακάρι να μπορούσε να αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Μακάρι να μην ήταν έτσι η Ελλάδα...Μακάρι...αλλά δε...
Τα λεμε.
Υπομονή ρε συ, υπομονή. Μιλάμε έχω βαρεθεί κι εγώ αυτή τη ρουτίνα, το σχολεία, τα ίδια πρόσωπα, τους ίδιους διαδρόμους, τις ίδιες διαδρομές κάθε γαμημένη μέρα....
Ξέρεις κάτι; Η Πανελλήνιες είναι απλά ένας δρόμος. Υπάρχουν τόσοι άλλοι που οδηγούν στην ευτυχία.
Δυομιση μήνες ακόμη, ΔΙΟΜΙΣΗ.
Και μετά Ο,ΤΙ κι αν γίνει θα έχεις ένα γαμάτο καλοκαίρι, γιατί πολύ απλά έκανες τα πάντα. Και αν αυτό δεν ήταν αρκετό ή αν τα έφερε έτσι η ζωή ώστε να μην περάσεις, κάτι σημαίνει αυτό.
Καλό σου απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου