Hunger Games

Deep in the meadow, hidden far away
A cloak of leaves, a moonbeam ray
Forget your woes and let your troubles lay
And when it's morning again, they'll wash away
Here it's safe, here it's warm
Here the daisies guard you from every harm
Here your dreams are sweet and tomorrow brings them true
Here is the place where I love you.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Dark Sanctuary

Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα μπλοκ αλά μπρατσέτα.... Επίσης θυμάμαι εκείνη τη φορά που ζωγράφισα τον τοίχο με μαρκαδόρους και η μαμά έπαθε πολιτισμικό σοκ :P Θυμάμαι πως πάντα ζωγράφιζα, γεμίζοντας τα φύλλα του μπλοκ με αφηρημένες φιγούρες με ψηλούς κορμούς, αδύνατα πόδια και κεφάλια-κολοκύθες. Eπίσης θυμάμαι καθαρά την πρώτη φορά που πήγα στο εργαστήρι σχεδίου. Κάποια παιδιά, μικρότερα, έφτιαχναν ό,τι ήθελαν από πηλό. Μεγαλύτερα ζωγράφιζαν με παστέλ ή νερομπογιές διάφορες συνθέσεις ή νεκρή φύση με μολύβι και όσοι ήταν για αρχιτεκτονική σχολή ή κάτι παρεμφερές έφτιαχναν στους καμβάδες τους τις προτομές αρχαίων Ελλήνων θεών με κάρβουνο. Στην αρχή ζωγράφιζα στα χοντρά χαρτιά του μπλοκ με ξυλομπογιές. Μετά, ήρθε το μολύβι. Στη συνέχεια, ο δάσκαλος με έμαθε να ζωγραφίζω σε κανσόν με ακουαρέλες και με παστέλ, αντιγράφοντας άλλα έργα ή κοιτάζοντας συνθέσεις και νεκρές φύσεις. Μετά πήγαμε αποκλειστικά σε μολύβι και μόνο σε συνθέσεις, για να μάθω καλύτερα τις αναλογίες και τις σκιάσεις. Γινόμουν όλο και καλύτερη και ευσεβής μου πόθος και όνειρο ήταν να ζωγραφίζω με κάρβουνο σε καμβά ή με λαδομπογιές σε καμβά. Αλλά το εργαστήρι σχεδίου έκλεισε και για κάμποσα χρόνια παράτησα το ταλέντο μου και περιορίστηκα σε λίγες και πρόχειρες ζωγραφιές νεράιδων και στο σχεδιασμό ρούχων. Συστηματικά, ξεκίνησα να ζωγραφίζω ξανά φέτος το καλοκαίρι. Ίσως επειδή πληγώθηκα βλέποντας τις ζωγραφιές του Θ. και της Μ. στο ΧΓ, αυτές τις τόσο τέλειες ζωγραφιές. Ζήλεψα το ταλέντο τους και θυμήθηκα την αίσθηση του 4Β Faber Castell στα χέρια μου, την απαλή μυρωδιά του χαρτιού, την υψή του παστέλ...
Kαι έτσι συνειδητοποίησα πως πάντα μα πάντα η ζωγραφική ήταν το καταφύγιό μου. Ο μικρός μου κόσμος, στον οποίο κατέφευγα όταν ήμουν χαρούμενη, όταν έκλαιγα, όταν πονούσα, όταν σκεφτόμουν. Εκεί είναι το μέρος όπου μπορω πολύ απλά να είμαι εγώ. Εγώ, χωρίς να κρύβομαι από κανέναν, χωρίς να προσποιούμαι κάτι που δεν είμαι. Εκεί είναι ο δικός μου κόσμος, όπου κάθε ιδέα που υπάρχει στο κεφάλι μου παίρνει ζωή με ένα μολύβι 4Β και λίγες ξυλομπογιές. Εκεί θα καταφύγω, όταν όλοι με παρατούν...Εκεί είναι το μέρος όπου μπορώ να εκφραστώ. Εκεί τα όνειρά μου γίνονται πραγματικά. Εκεί είναι το καταφύγιό μου. Το μέρος που πραγματικά αγαπώ.


8 σχόλια:

Fleur είπε...

Ω,ναι αγαπαμε ζωγραφικη.<33

Μαρια μου,ζωγραφιζεις ΥΠΕΡΟΧΑ.
Σιγουρα στο εχω ξαναπει.
Παντως μου αρεσει παρα πολυ να βλεπω ζωγραφιες σου.:) :)


Φιλακια.:* :)

ΥΓ Σ'εμενα αναφερεσε? :$

Ανώνυμος είπε...

Η ζωγραφική είναι το προσωπικό μας καταφύγειο... Εκεί κανένας δεν μας ενοχλεί...κανένας δεν μας φτάνει..

Μην το αφησεις...
Είναι κάτι που σε γεμιζει και το θες..
Ξέρω πως νιώθεις, νιώθω την αίσθηση που περιγράφεις..
Μην το αφήσεις...(:

Φιλί ζεστό..(:

Creepy Dreamer είπε...

Fleur μου και εσύ ζωγραφίζεις καταπληκτικά.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Φιλάκια.

Υ.Γ.Ναι σε εσένα αναφέρομαι ^.^

Creepy Dreamer είπε...

nipenthes, σε νιώθω.-

Φυσικά και δε θα το αφήσω...Όχι ξανά. Δε θα επαναλάβω τα ίδια χαζά λάθη. ;)

Φιλάκια πολλά και πασχαλινά!

Poisonous είπε...

Τι όμορφο που είναι να ζωγραφίζεις!
Πόσο θα 'θελα να πάω σε ένα εργαστήρι σχεδίου! Από πρώτη γυμνασίου άρχισα να ασχολούμαι και εγώ με την ζωγραφική (ευχαριστώ τηλεοπτικέ Bob Ross, μην το γελάς δεν φανταζόμουν ποτέ να ζωγραφίζω τόσο καλά :Ρ) και μου άρεσαν όλα τα είδη. Άρχισα με τέμπερες, ακρυλικά, τώρα σχέδιο, πήρα μόνη μου κάρβουνο να πειραματιστώ, και χθές αγόρασα τις πρώτες μου λαδομπογιές! Τι ευτυχίααα ανυπομονώ να τις ανοίξω :D Πάλι καλά που έχω αρκετούς καμβάδες.
Μην το ξαναφήσεις, είναι τρόπος ζωής. :) Και απ'όσο θυμάμαι να έχω δεί έργα σου, μου άρεσε το πώς ζωγράφιζες.
Καλή σου μέρα!

Creepy Dreamer είπε...

Poisonous, και εγώ έμαθα να ζωγραφίζω βουνά και δέντρα από τον Μπομπ Ρος! :Ρ
Τι τυχερή! Πεθαίνω να μάθω να ζωγραφίζω με ακρυλικά, αλλά φοβάμαι να αγοράσω μπογιές μήπως τα κάνω θάλασσα. =/
Δεν πρόκειται να το ξαναφήσω... Είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου πλέον ^^ Αχ, σε ευχαριστώ :$

Καλή μέρα και καλή Ανάσταση^.^

Weird Fairy είπε...

Ζωγραφίζεις καταπληκτικά...
Ζηλεύω τον τρόπο που φτιάχνεις τα ρούχα, τα μάτια, τα μαλλιά.
Ξέρω ότι θα χρειαστώ πάρα πολύ εξάσκηση για να τα κάνω τόσο καλά όσο εσύ!
Η ζωγραφική είναι τρόπος έκφρασης... κάθε σκιά είναι μια μαγική σπίθα, κάθε γραμμή είναι μια γέφυρα προς τον δικό σου κόσμο!
Μην αφήσεις ποτέ ξανά τη ζωγραφική... Άλλωστε, τώρα πια όλοι έχουμε συνδέσει τα σχέδιά σου με το ΧΓ και με εσένα!
Μαρία+ζωγραφική, πάνε πακέτο (χωρίς την Χατζηβασιλείου) :Ρ
Φιλάκια πολλά!

Creepy Dreamer είπε...

Weird Fairy,τα'χουμε πει αυτά. :Ρ Απλά τα αντιγράφω,δεν είναι τίποτα σπουδαίο. :Ρ
Η ζωγραφική είναι ο μαγικός μας κόσμος ;) Δεν την ξαναφήνω γλυκό μου ^^

Πάλι καλά που δεν έρχεται και η Χατζιβασιλείου, δεν την πάω καθόλου :Ρ

Και εσύ ζωγραφίζεις πολύ ωραία, αν σκεφτείς κιόλας πως δεν το έχεις καλλιεργήσεις καθόλου ^.^

Φιλάκια μικρούλα <3