Some thoughts

Hellos.

Long time no see right? Κοντεύει χρόνος.
Δε γράφω πια. Ίσως γιατί με πονάει όταν γράφω τις σκέψεις μου και τις βλέπω μετά από βδομάδες ή μήνες ή χρόνια αποτυπωμένες κάπου.
Δε ξέρω τι με έπιασε σήμερα, ωστόσο ήθελα να μοιραστώ 2-3 πράγματα.

Πρώτα ένα quotation. Από ένα βιβλίο που δεν έχω γυρίσει ακόμη τα φύλλα του, μα σκοπεύω να το κάνω σύντομα. Πώς γίνεται μία απλή αράδα λέξεων, από κάτι που δεν έχεις διαβάσει, να είναι τόσο αληθινή; Τόσο κοντά στην πραγματικότητά σου;

“It’s just … everything. There are too many people. And I don’t fit in. I don’t know how to be. Nothing that I’m good at is the sort of thing that matters there. Being smart doesn’t matter—and being good with words. And when those things do matter, it’s only because people want something from me. Not because they want me.”
                                        ― Rainbow Rowell, Fangirl

Και μετά και αυτό το ποίημα που βρήκα τυχαία, που έχει να κάνει με το self harm.

They aren't just scars.

They are the demons I fought at 3 a.m.

They are my insecurities,

My deepest fears,

And my lonely nights.

They are the insults I have received

and the emotions I can't contain.

They are a part of me and are what I have become.

I'm sure I've seen brighter days. Ώρες ώρες νιώθω χαμένη. Νιώθω προβληματισμένη. Δεν ξέρω τι να κάνω και μου φαίνεται πως όλα πάνε στραβά. Προσπαθώ να κρατάω τη μάσκα του χαμόγελου κολλημένη στο πρόσωπό μου μα υπάρχουν φορές που φεύγει και τότε όλα γίνονται χάλια.


Δεν ξέρω καν γιατί τα γράφω αυτά. Θέλω μάλλον να μιλήσω κάπου αλλά οι τοίχοι δεν έχουν αυτιά.

Καλό μήνα.