Εγώ έχω ένα κουτί γεμάτο πολύτιμα σκουπίδια.Ένα βιβλιαράκι ξενοδοχείψν για το Ντουμπάι.Έμα χαρτονόμισμα των 5 ντίχραμ και κάμποσα ασημένια κέρματα ντίχραμ. Την κρατούλα που είχε δέσει το ξενοδοχείο από το Ντουμπάι στη βαλίτσα μου με τον αριθμό 263. Ένα μισό εισητήριο της πτήσης G9 282 την 25η Οκτωβρίου 2009 απο την Αθήνα για Sharjah. Και άλλο ένα μισό εισητήριο της πτήσης G90281 αυτή τη φορά την 29η Οκτωβρίου 2009 απο Sharjah για Αθήνα. Άλλο ένα μικροσκοπικό μπλε εισητήριο-κάρτα που μας επέτρεψε να παίξουμε 4 ώρες σε ένα χιονοδρομικό κέντρο μέσα στο Ντουμπάι. Μια μικρή κάρτα με μία τρισδιάστατη πασχαλίτσα στην οποία μία φίλη μου ευχόταν χρόνια πολλά. Ένα ζευγάρι 3D γυαλιά από το Allou! Fun Park. Μία καρτ ποστάλ της 4ης ταινίας Χάρι Πότερ. Ένα καπελάκι από το πάρτι του κυρίου των αρχαίων στο φροντηστήριο. Το εισητήριο από το λεωφορείο που μας πήγε για μπάνιο με την Ελένη και το Θάνο. Τα φετινά εισητήρια Άρτα-Καλαμάτα και Καλαμάτα-Άρτα.Μία συλλογή από χρησιμοποιημένες τηλεκάρτες. Δύο τρία μικρά μολύβια 4Β.
Και έτσι συνειδητοποίησα πόσο μοιάζω με την Lena. Και αυτή δεν έχει πραγματική ζωή.
Όμως συνειδητοποιώ ότι παρ'όλα αυτά για εμένα, για τη Lena, αυτά τα σκουπίδια κάνουν τη διαφορά. Αυτά τα σκουπίδια είναι που μας θυμίζουν τις χαρούμενες και σημαντικές στιγμές. Αυτό που αξίζει για εμάς. Αυτό που μας έκανε να γελάσουμε και να περάσουμε καλά...
