I'm just one of those ghosts, travelling endlessly.

Δεν πρέπει να συνεχίσω αυτά τα "μαθήματα μουσικής" γιατί με κάνουν να θυμάμαι όοοοολα τα αγαπημένα μου τραγούδια. Και τραγούδια που μου δημιουργούν πολύ παράξενα συναισθήματα. Μελαγχολία ίσως.
Ωρες-ώρες απλά νιώθω πως πρέπει να φύγω. Να φύγω μακριά από όλους και από όλα. Να αποφύγω τα πάντα. Τα λάθη μου, κυρίως, και τις συνέπειες τους. Αυτό φυσικά είναι λάθος, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα. Αλλα ούτως ή άλλως....όσο και να φευγω, πάντα θα γυρνάω πίσω. Αλλά όμως αυτό που θέλω πάρα πολύ είναι να βρω τη θέση μου. Να βρω που ανήκω... Μερικές φορές φαίνεται πως είσαι ολομόναχος και απλά γυρίζεις γύρω-γύρω σε ένα απόλυτο σκοτάδι, περιμένοντας να βρεις την άκρη του τούνελ. Άλλες φορές ακους και άλλους που ψάχνουν. Και μερικές φορές φαίνεται αδύνατο να βρεις αυτό που ψάχνεις. Γιατί ξέρεις τι ψάχνεις;
Ταξιδεύεις ελπίζοντας να βρεις το τέλειο, το ιδανικό, το υπέροχο. Και όμως δε χρειάζεται πάντα να ψάχνεις για το τέλειο, το ιδανικό, το υπέροχο. Σε αποσυντονίζει το να ψάχνεις αυτό το τέλειο. Όμως λογικό δεν είναι; Μας έχουν πληγώσει όλοι τόσο ανεπανόρθωτα οι άνθρωποι γύρω μας... Διάβαζα ξανά το ημερολόγιό μου σήμερα. Στις 27/09/2009 έγραφα: ''Σήμερα με τη Μυρτώ πήραμε στο παζάρι που έρχεται κάθε χρόνο στην Άρτα κάτι βραχιόλια. Πάνω γράφουν και τα δύο 'Μ+Μ'. Είναι η απόλυτη έκφραση φιλίας, μετά από 9 χρόνια που είμαστε μαζί. Είμαστε τόσο τυχερές που τα βρήκαμε! Και η Μυρτώ υποσχέθηκε πως δε θα το βγάλει ποτέ. Ποτέ...''. Δεν είναι μόνο αυτές οι σχέσεις που μας πληγώνουν. Είναι και άλλες, μυριάδες και μυριάδες. Και όταν σε πληγώνουν νιώθεις πως στέκεσαι απόμερα, πως βλέπεις τη ζωή να περνά μπροστά σου.
Και απλά ταξιδεύεις πιστεύοντας πως θα βρεις κάτι καλύτερο. Πάντα ταξιδεύεις. Και ταξιδεύεις. Και είναι το ταξίδι σου ατελείωτο. Αλλά πάντα καταλαβαίνεις πως εν τέλει αυτό που έψαχνες ήταν ακριβώς εκεί. Μπροστά σου τόσο καιρό. Κρυμμένο....


I'm going away for a while
But I'll be back, don't try to follow me
'cause I'll return as soon as possible
See I'm trying to find my place
But it might not be here that I feel safe
We all learn to make mistake

And run
From them
With no direction
Run from them, from them
With no direction

I'm just one of those ghosts
Traveling endlessly
Don't need no road
In fact they follow you
And we just go in circles
Now I'm told that this life
And pain is just a simple compromise
So we can get what we want out of it

Someone try to classify,
A broken heart and twisted minds
So I can find someone to rely on

So run
To them, to them
Full speed ahead
Oh you are not
Useless
We are just

Misguided ghosts
Traveling endlessly
The ones we trusted the most
Pushed us far away
And there's no one role
We should not be the same
But I'm just a ghost
And still they echo me
They echo me in circles.