La Belle et la Bête.

 Kiss me before the last petal falls...

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας νεαρός πρίγκιπας. Αλαζόνας. Υπερόπτης.  Εκείνη τη φορά και εκείνον τον καιρό μία μάγισσα, ντυμένη σα μία γριά ζητιάνα, του προσφέρει ένα τριαντάφυλλο, σε αντάλλαγμα ενός καταφυγίου τη νύχτα. Τη διώχνει και εκείνη τον τιμωρεί. Τον μεταμορφώνει σε ένα άσχημο Τέρας και μεταμορφώνει και τους υπηρέτες του σε αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι. Του δίνει ένα μαγικό καθρέφτη, ο οποίος έχει την ιδιότητα να δείχνει γεγονότα που τελούνται μακριά και του δίνει το τριαντάφυλλο, το οποίο θα ανθίσει μέχρι τα εικοστά πρώτα γενέθλιά του. Πρέπει να αγαπήσει και να αγαπηθεί, πριν πέσουν όλα τα πέταλα του τριανταφύλλου, αλλιώς θα μείνει Τέρας για πάντα. 

Who could ever learn to love a beast?

Σε ένα κοντινό χωριό, χρόνια αργότερα, ζει μία κοπέλα, η Μπελ. Ο πατέρας της, ήταν επιστήμονας. Καθώς χάθηκε σε μία θύελλα, τυχαίνει να βρει το κάστρο του Τέρατος και μπαίνει μέσα. Το Τέρας τον φυλακίζει. Η Μπελ παίρνει τη θέση του πατέρα της και φυλακίζεται εκείνη. Μετά από πολλές κακές συγκυρίες, γίνεται φίλη με το Τέρας. Το Τέρας την αγαπά. Όμως, λίγες ώρες πριν μαραθεί το τριαντάφυλλο, φεύγει βιαστικά για να σώσει τον πατέρα της που αργοπεθαίνει. Ένας άντρας, ο Γκαστόν, που την αγαπούσε, τρελός από τη ζήλια, όταν του μιλάει για το Τέρας, ορμάει να κυνηγήσει το Τέρας. Ο Γκαστόν πεθαίνει, αφού πληγώσει θανάσιμα το Τέρας. Λίγο πριν πεθάνει το Τέρας, στην αγκαλιά της Μπελ, εκείνη του ψιθυρίζει τρεις μικρές λεξούλες. "I love you". Το ξόρκι σπάει. And they all live happily ever after.

Ποιος είπε πως η αγάπη είναι επιφανειακή; Πως πάντα πρέπει να μετράει η εξωτερική εμφάνιση; That's old silly crap.-.-
Μπορούμε όλοι μας να το εξομολογηθούμε: Μας νοιάζει πως δείχνουμε. Θέλουμε να είμαστε τέλειοι. Να είμαστε αρεστοί μέσω της εμφάνισής μας. Να δείχνουμε εκπληκτικοί και υπέροχοι. Αλλά, honestly, τα υπολογίζει αυτά η αγάπη; Δεν έχει τύχει να αγαπήσεις κάποιον, ανεξαρτήτου εμφανίσεως; Η αγάπη... δεν μετράει τίποτα. Τα ξεπερνάει όλα. Είτε φύλο, είτε θρησκεία, είτε χρώμα, πόσο μάλλον την εμφάνιση. Για ποιο λόγο να προσπαθούμε να δείξουμε τέλειοι; Για ποιο λόγο να μας αγαπήσει κάποιος για μία εικόνα; Είναι τόσο...ανούσιο.
Οι αναμνήσεις που θα μείνουν μέσα στον άνθρωπο δεν θα είναι από μία εικόνα. Η εικόνα ξεθωριάζει, θολώνει. Μπορεί να βραχεί, να χαλάσει, να ξεχαστεί. Αλλά τα συναισθήματα. Πάντα υπάρχουν. Μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Δεν ξεχνιούνται, δε θολώνουν, δεν παρεμβάλλονται. Τα συναισθήμτα ξεπερνούν τα πάντα.
Τώρα θα αναλύσουμε λίγη Φυσική.:Ρ  E=mc². Ο θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Σύμφωνα με τον Άλμπερτ, όλα είναι σχετικά. Έτσι δεν είναι; Και η ομορφιά λοιπόν, χάρη σε αυτή εδώ τη μικρή θεωρία με τα τρία γράμματα, είναι κάτι το υποκειμενικό. Όμως...και πάλι. Η ομορφιά η εξωτερική, η ομορφιά του προσώπου, δεν έχει να κάνει με την πραγματική ομορφιά. Η πραγματική ομορφιά είναι αυτή που βρίσκεται μέσα μας. Είναι ο χαρακτήρας μας. Ο χαρακτήρας τον οποίο δείχνουμε μετά από πολύ καιρό, αφού ένα άτομο έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας.
Και γιατί πρέπει να ψάχνουμε τον Prince Charming ή την Princess Charming; Γιατί δεν αποκτάμε επιτέλους κρίση; Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες, αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Όμως... Όμως κάποιος που ίσως να μη μοιάζει με πρίγκιπα, που ίσως να είναι ο ''βάτραχος'', να κρύβει μέσα του ένα αδαμάντινο χαρακτήρα. Και όταν του δώσεις μία ευκαιρία, ένα ''φιλί'', τότε είναι η στιγμή που πυροτεχνήματα θα λάμψουν στον ουρανό και θα γίνει ο πρίγκιπας. Αυτή είναι η αγάπη. Δεν έχει να κάνει με την ομορφιά.

Όσο αγαπάς κάτι, τόσο πιο όμορφο είναι... Όταν αγαπάς κάποιον, τον αποτρέπεις να θεωρήσει τον εαυτό του υποδεέστερο και άχρηστο. Δεν τον αφήνεις να πει: "I am fooling myself. She will never see me as anything but a monster. It's hopeless." Δεν πάει έτσι. Πάντα, σε κάθε έρωτα υπάρχει ελπίδα...

Όταν αγαπάς κάτι, οποιοδήποτε άσχημο ξόρκι υπάρχει σπάει. Και τότε υπάρχει αυτό που λέμε στα παραμύθια. Happily ever after.

There's something sweet
And almost kind
But he was mean and he was coarse and unrefined
But now he's dear, and so unsure
I wonder why I didn't see it there before

She glanced this way
I thought I saw
And when we touched she didn't shudder at my paw
No it can't be, I'll just ignore
But then she's never looked at me that way before

New and a bit alarming
Who'd have ever thought that this could be?
True that he's no Prince Charming
But there's something in him that I simply didn't see